Уладзімер Бровікаў: розьніца паміж вэрсіямі

	Уладзімер Ігнатавіч Бровікаў
Старшыня Савету Міністраў БССР
	1983 — 1986
Папярэднік:	Аляксандар Аксёнаў
Наступнік:	Міхаіл Кавалёў
Амбасадар СССР у Польшчы
	1986 — 1990
Папярэднік:	Аляксандар Аксёнаў
Наступнік:	Барыс Кашлеў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	12 траўня 1931; Ветка, Гомельская акруга, БССР
Памёр:	10 лютага 1992; Масква, Расея
Партыя:	КПБ, КПСС
Адукацыя:	БДУ, Акадэмія грамадзкіх навук пры ЦК КПСС

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 14:10, 25 лютага 2016

Уладзі́мер Ігна́тавіч Бро́вікаў (12 траўня 1931, Ветка, Гомельская акруга, БССР, цяпер Гомельская вобласьць, Беларусь — 10 лютага 1992, Масква, Расея) — беларускі й савецкі дзяржаўны й партыйны дзяяч, дыплямат. Сябар Камуністычнай партыі ад 1958. Кандыдат філязофскіх навук (1969).

Біяграфія

Сын службоўцы. У 1950—1955 студэнт факультэта журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту імя У. І. Леніна. З 1955—1959 загадчык аддзелу сельскае гаспадаркі раённай газэты «Ленинский призыв» Воршы. У 1959—1960 рэдактар раённай газэты «Клич Ильича» ў Суражы, у 1960—1962 і 1963 намесьнік рэдактара і рэдактар газэты «Ленинский призыв», у 1962—1963 газэты «Днепровская правда». З 1963 намесьнік сакратара парткаму Аршанскага вытворчага калгасна-саўгаснага кіраваньня. З 1965 другі сакратар Аршанскага райкаму партыі. У 1966—1969 слухач Акадэміі грамадзкіх навук пры ЦК КПСС. У 1969 абараніў дысэртацыю на тэму «Некаторыя тэарэтычныя праблемы палітычнай агітацыі». З 1969 рэдактар абласной газэты «Витебский рабочий». З 1970 сакратар Віцебскага абкаму партыі. З 1972 у апараце ЦК КПСС: інспэктар (1972), памагаты сакратара ЦК КПСС (1972—1973), з 1973 намесьнік загадчыка Аддзелу арганізацыйна-партыйнай працы. З траўня 1978 другі сакратар ЦК Кампартыі Беларусі. Зь ліпеня 1983 Старшыня Рады Міністраў Беларускай ССР. Зь сьнежня 1985 Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар СССР у Польскай Народнай Рэспубліцы. З 1990 на пэнсіі. У 1979—1989 Дэпутат Вярхоўнай Рады СССР 10-11 скліканьняў. Сябар ЦК КПСС у 1981—1990. Узнагароджаны ордэнам Леніна, двума ордэнамі «Знак Пашаны». Пахаваны ў Маскве на Новадзявочых могілках.

Вонкавыя спасылкі

@@ Радок 42: / Радок 42: @@
 == Біяграфія ==
-Сын службоўцы. У [[1950]]—[[1955]] студэнт факультэта журналістыкі [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту імя У. І. Леніна]]. З [[1955]]—[[1959]] загадчык аддзелу сельскае гаспадаркі раённай газэты «[[Ленинский призыв]]» [[Ворша|Воршы]]. У [[1959]]—[[1960]] рэдактар раённай газэты «[[Клич Ильича]]» ў [[Сураж]]ы, у [[1960]]—[[1962]] і [[1963]] намесьнік рэдактара і рэдактар газэты «Ленинский призыв», у [[1962]]—[[1963]] газэты «[[Днепровская правда]]». З [[1963]] намесьнік сакратара парткаму Аршанскага вытворчага калгасна-саўгаснага кіраваньня. З [[1965]] другі сакратар Аршанскага райкаму партыі. У [[1966]]—[[1969]] слухач Акадэміі грамадзкіх навук пры ЦК КПСС. У 1969 абараніў дысэртацыю на тэму «Некаторыя тэарэтычныя праблемы палітычнай агітацыі». З [[1969]] рэдактар абласной газэты «[[Витебский рабочий]]». З [[1970]] сакратар [[Віцебск]]ага абкаму партыі. З [[1972]] у апараце ЦК КПСС: інспэктар ([[1972]]), памагаты сакратара ЦК КПСС ([[1972]]—[[1973]]), з [[1973]] намесьнік загадчыка Аддзелу арганізацыйна-партыйнай працы. З траўня [[1978]] другі сакратар ЦК [[Камуністычная партыя Беларусі|Кампартыі Беларусі]]. Зь ліпеня [[1983]] Старшыня Рады Міністраў Беларускай ССР. Зь сьнежня [[1985]] Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар [[Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік|СССР]] у [[Польшча|Польскай Народнай Рэспубліцы]]. З [[1990]] на пэнсіі. У [[1979]]—[[1989]] Дэпутат Вярхоўнай Рады СССР 10-11 скліканьняў. Сябар ЦК КПСС у [[1981]]—[[1990]]. Узнагароджаны [[Ордэн Леніна|ордэнам Леніна]], двума [[Знак Пашаны|ордэнамі «Знак Пашаны»]]. Пахаваны ў Маскве на [[Новадзявочыя могілкі|Новадзявочых могілках]].
+Сын службоўцы. У [[1950]]—[[1955]] [[студэнт]] факультэта журналістыкі [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту імя У. І. Леніна]]. З [[1955]]—[[1959]] загадчык аддзелу сельскае гаспадаркі раённай газэты «[[Ленинский призыв]]» [[Ворша|Воршы]]. У [[1959]]—[[1960]] рэдактар раённай газэты «[[Клич Ильича]]» ў [[Сураж]]ы, у [[1960]]—[[1962]] і [[1963]] намесьнік рэдактара і рэдактар газэты «Ленинский призыв», у [[1962]]—[[1963]] газэты «[[Днепровская правда]]». З [[1963]] намесьнік сакратара парткаму Аршанскага вытворчага калгасна-саўгаснага кіраваньня. З [[1965]] другі сакратар Аршанскага райкаму партыі. У [[1966]]—[[1969]] слухач Акадэміі грамадзкіх навук пры ЦК КПСС. У 1969 абараніў дысэртацыю на тэму «Некаторыя тэарэтычныя праблемы палітычнай агітацыі». З [[1969]] рэдактар абласной газэты «[[Витебский рабочий]]». З [[1970]] сакратар [[Віцебск]]ага абкаму партыі. З [[1972]] у апараце ЦК КПСС: інспэктар ([[1972]]), памагаты сакратара ЦК КПСС ([[1972]]—[[1973]]), з [[1973]] намесьнік загадчыка Аддзелу арганізацыйна-партыйнай працы. З траўня [[1978]] другі сакратар ЦК [[Камуністычная партыя Беларусі|Кампартыі Беларусі]]. Зь ліпеня [[1983]] Старшыня Рады Міністраў Беларускай ССР. Зь сьнежня [[1985]] Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар [[Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік|СССР]] у [[Польшча|Польскай Народнай Рэспубліцы]]. З [[1990]] на пэнсіі. У [[1979]]—[[1989]] Дэпутат Вярхоўнай Рады СССР 10-11 скліканьняў. Сябар ЦК КПСС у [[1981]]—[[1990]]. Узнагароджаны [[Ордэн Леніна|ордэнам Леніна]], двума [[Знак Пашаны|ордэнамі «Знак Пашаны»]]. Пахаваны ў Маскве на [[Новадзявочыя могілкі|Новадзявочых могілках]].
 == Вонкавыя спасылкі ==