Ян Міхал Салагуб: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д дапаўненьне
дапаўненьне
Радок 31: Радок 31:
'''Ян Міхал Салагуб''' (каля [[1697]] — {{Памёр|5|5|1748}}<ref>[[Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта|Вяроўкін-Шэлюта У.]] Салагубы // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 537.</ref>) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]]. [[Лоўчы вялікі літоўскі|Лоўчы]] ([[1724]]—[[1731]]) і [[падскарбі вялікі літоўскі]] ([[1731]]—[[1746]]), [[ваявода берасьцейскі]] (з [[1746]]).
'''Ян Міхал Салагуб''' (каля [[1697]] — {{Памёр|5|5|1748}}<ref>[[Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта|Вяроўкін-Шэлюта У.]] Салагубы // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 537.</ref>) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]]. [[Лоўчы вялікі літоўскі|Лоўчы]] ([[1724]]—[[1731]]) і [[падскарбі вялікі літоўскі]] ([[1731]]—[[1746]]), [[ваявода берасьцейскі]] (з [[1746]]).


Быў старостам [[Рэчыцкае староства|рэчыцкім]], [[Азярышчанскае староства|азярышчанскім]], [[Стралецкае староства|стралецкім]] і [[Саньніцкае староства|саньніцкім]]. Кавалер [[ордэн Белага Арла|ордэна Белага Арла]] ([[1732]])<ref>Męclewska М. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. — Warszawa: Zamek Królewski, 2008.</ref>.
Быў старостам [[Рэчыцкае староства|рэчыцкім]], [[Азярышчанскае староства|азярышчанскім]], [[Стралецкае староства|стралецкім]] і [[Саньніцкае староства|саньніцкім]]. Кавалер [[ордэн Белага Арла|ордэна Белага Арла]] ([[1732]])<ref>Męclewska М. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. — Warszawa: Zamek Królewski, 2008.</ref>.


Валодаў [[Горкі|Горы-Горкамі]], [[Чарэя]]й, [[Тураў|Туравам]], [[Івянец|Івянцом]].
Валодаў [[Горкі|Горы-Горкамі]], [[Чарэя]]й, [[Тураў|Туравам]], [[Івянец|Івянцом]].
Радок 40: Радок 40:
Прадстаўнік шляхецкага роду [[Салагубы|Салагубаў]] гербу «[[Праўдзіч]]», сын [[Геранім Салагуб|Гераніма]], чашніка ковенскага, і Кацярыны з Гротгусаў.
Прадстаўнік шляхецкага роду [[Салагубы|Салагубаў]] гербу «[[Праўдзіч]]», сын [[Геранім Салагуб|Гераніма]], чашніка ковенскага, і Кацярыны з Гротгусаў.


У [[1713]] атрымаў пасаду чашніка жамойцкага, у [[1722]] — падкаморыя гастынскага. Пазьней займаў шэраг высокіх дзяржаўных пасадаў. Таксама быў брыгадзірам войска Вялікага Княства Літоўскага ў [[1724]], маршалкам [[Галоўны Трыбунал Вялікага Княства Літоўскага|Галоўнага трыбуналу]] ў [[1729]] і [[1747]]<ref>[[Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта|Вяроўкін-Шэлюта У.]] Салагубы // {{Літаратура/ЭГБ|6-1к}} С. 209.</ref>.
Зрабіў выдатную палітычную кар'еру. У [[1713]] атрымаў [[Урад (Вялікае Княства Літоўскае)|урад]] чашніка жамойцкага, у [[1722]] — падкаморыя гастынскага. З [[1724]] [[Лоўчы вялікі літоўскі|лоўчы вялікі літоўскі]], адначасна стаў брыгадзірам войска Вялікага Княства Літоўскага. Абіраўся маршалкам [[Галоўны Трыбунал Вялікага Княства Літоўскага|Галоўнага Трыбуналу]] ў [[1729]] і [[1747]]<ref>[[Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта|Вяроўкін-Шэлюта У.]] Салагубы // {{Літаратура/ЭГБ|6-1к}} С. 209.</ref>. У [[1731]] атрымаў урад [[падскарбі вялікі літоўскі|падскарбіся вялікага літоўскага]], у [[1746]] — [[ваявода берасьцейскі|ваяводы берасьцейскага]].


Тройчы быў жанатым. Першы раз ажаніўся ў [[1706]] з Аленай (да [[1685]] — [[1727]]), дачкой кашталяна гастынінскага Яна Шамоўскага. Другі раз — [[28 лютага]] [[1728]] з Крыстынай (пам. у [[1751]]), дачкой [[Ваяводы віцебскія|ваяводы віцебскага]] [[Андрэй Казімер Крышпін-Кіршэнштайн|Андрэя Казімера Крышпін-Кіршэнштайна]] і удавой [[Харунжы надворны літоўскі|харунжага надворнага літоўскага]] Казімера Пакаша. Трэці раз — у ліпені [[1739]] з Тэрэзай ([[1720]]—[[1773]]), дачкой [[Ваяводы віленскія|ваяводы віленскага]] [[Казімер Дамінік Агінскі|Казімера Дамініка Агінскага]]. Другі і трэці шлюбы былі бядзьдзетнымі. Дзеці ад першага шлюбу:
У шлюбе з Аленай Шамоўскай ([[1706]]) меў сыноў [[Юзэф Антоні Салагуб|Юзэфа Антонія]] і [[Антоні Юзэф Салагуб|Антонія Юзэфа]]; дачок Кацярыну і Ганну. Другі раз ажаніўся з Крыстынай Крышпін-Кіршэнштайн, трэці — з Тэрэзай Агінскай. Абодва гэтыя шлюбы былі бядзьдзетнымі.
* Кацярына ([[1708]]—[[1778]]), манашка
* [[Юзэф Антоні Салагуб|Юзэф Антоні]] ([[1709]]—[[1781]]), [[ваявода віцебскі]]
* [[Антоні Юзэф Салагуб|Антоні Юзэф]] (па [[1710]] — [[1759]]), генэрал літоўскай артылерыі
* Ганна (каля [[1710]] — [[1756]]), жонка падкаморага гастынінскага Тамаша Шчавінскага


== Крыніцы ==
== Крыніцы ==

Вэрсія ад 15:31, 21 кастрычніка 2014

Ян Міхал Салагуб
Ян Міхал Салагуб, каля 1740
Ян Міхал Салагуб, каля 1740

Герб «Праўдзіч»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся каля 1697
Памёр 5 траўня 1748
Пахаваны
Род Салагубы
Бацькі Геранім Салагуб
Кацярына з Гротгусаў
Жонка Алена з Шамоўскіх
Крыстына з Крышпін-Кіршэнштайнаў
Тэрэза з Агінскіх
Дзеці ад 1-га шлюбу: Кацярына, Юзэф Антоні, Антоні Юзэф, Ганна

Ян Міхал Салагуб (каля 1697 — 5 траўня 1748[1]) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Лоўчы (17241731) і падскарбі вялікі літоўскі (17311746), ваявода берасьцейскі1746).

Быў старостам рэчыцкім, азярышчанскім, стралецкім і саньніцкім. Кавалер ордэна Белага Арла (1732)[2].

Валодаў Горы-Горкамі, Чарэяй, Туравам, Івянцом.

Біяграфія

Алена з Шамоўскіх

Прадстаўнік шляхецкага роду Салагубаў гербу «Праўдзіч», сын Гераніма, чашніка ковенскага, і Кацярыны з Гротгусаў.

Зрабіў выдатную палітычную кар'еру. У 1713 атрымаў урад чашніка жамойцкага, у 1722 — падкаморыя гастынскага. З 1724 лоўчы вялікі літоўскі, адначасна стаў брыгадзірам войска Вялікага Княства Літоўскага. Абіраўся маршалкам Галоўнага Трыбуналу ў 1729 і 1747[3]. У 1731 атрымаў урад падскарбіся вялікага літоўскага, у 1746ваяводы берасьцейскага.

Тройчы быў жанатым. Першы раз ажаніўся ў 1706 з Аленай (да 16851727), дачкой кашталяна гастынінскага Яна Шамоўскага. Другі раз — 28 лютага 1728 з Крыстынай (пам. у 1751), дачкой ваяводы віцебскага Андрэя Казімера Крышпін-Кіршэнштайна і удавой харунжага надворнага літоўскага Казімера Пакаша. Трэці раз — у ліпені 1739 з Тэрэзай (17201773), дачкой ваяводы віленскага Казімера Дамініка Агінскага. Другі і трэці шлюбы былі бядзьдзетнымі. Дзеці ад першага шлюбу:

Крыніцы

  1. ^ Вяроўкін-Шэлюта У. Салагубы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 537.
  2. ^ Męclewska М. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. — Warszawa: Zamek Królewski, 2008.
  3. ^ Вяроўкін-Шэлюта У. Салагубы // ЭГБ. — Мн.: 2001 Т. 6. Кн. 1. С. 209.

Літаратура