Вялікі тэатар Беларусі: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Lš-k. (гутаркі | унёсак)
д артаграфія, вікіфікацыя using AWB
Радок 51: Радок 51:
| колішняя назва = Дзяржаўны тэатар опэры і балету
| колішняя назва = Дзяржаўны тэатар опэры і балету
}}
}}
'''Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатар опэры і балету''' — галоўны [[Опэра|опэрны]] і [[балет]]ны тэатар Беларусі.  
'''Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатар опэры і балету''' — галоўны [[Опэра|опэрны]] і [[балет]]ны тэатар Беларусі.  


==Гісторыя==
== Гісторыя ==
Гісторыя тэатру распачалася ў [[1920-я]] гады на сцэне [[Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы|Першага дзяржаўнага тэатра]] (БДТ–1), які меў у сваім складзе салістаў опэры, харавую і балетную групы і невялікі [[Сымфонія|сымфанічны]] аркэстар. Ужо тады ставіліся музычна-драматычныя спэктаклі, урыўкі з опэраў і балетаў, гучала народная музыка. У [[1920-я]] гады будучыя зоркі беларускага опэрнага і балетнага мастацтва навучаліся ў музычных тэхнікумах [[Менск]]у, [[Віцебск]]а, [[Гомель|Гомелю]], а таксама ў створанай у [[1930]] годзе Дзяржаўнай студыі опэры і балету, якую ўзначальваў вядомы сьпявак Антон Баначыч. За тры гады ў студыі былі падрыхтаваныя прафэсійныя артысты і пастаўлены опэры «Залаты певень», «Кармэн», «Яўген Анегін», «Царская нявеста».<ref name="teatr">{{Спасылка | аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = | url = http://belarusopera.by/by/teatr/istoriya/g-storiya-natsiyanalnaga-akadem-chnaga-vyal-kaga-teatra-operi-baleta-respubl-k-belarus| загаловак = Гісторыя Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета Рэспублікі Беларусь| фармат = | назва праекту = вэб-старонка тэатру| выдавец = | дата = 28 кастрычніка 2012 | мова = | камэнтар = }}</ref>
Гісторыя тэатру распачалася ў [[1920-я]] гады на сцэне [[Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы|Першага дзяржаўнага тэатра]] (БДТ-1), які меў у сваім складзе салістаў опэры, харавую і балетную групы і невялікі [[Сымфонія|сымфанічны]] аркэстар. Ужо тады ставіліся музычна-драматычныя спэктаклі, урыўкі з опэраў і балетаў, гучала народная музыка. У [[1920-я]] гады будучыя зоркі беларускага опэрнага і балетнага мастацтва навучаліся ў музычных тэхнікумах [[Менск]]у, [[Віцебск]]а, [[Гомель|Гомелю]], а таксама ў створанай у [[1930]] годзе Дзяржаўнай студыі опэры і балету, якую ўзначальваў вядомы сьпявак Антон Баначыч. За тры гады ў студыі былі падрыхтаваныя прафэсійныя артысты і пастаўлены опэры «Залаты певень», «Кармэн», «Яўген Анегін», «Царская нявеста».<ref name="teatr">{{Спасылка | аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = | url = http://belarusopera.by/by/teatr/istoriya/g-storiya-natsiyanalnaga-akadem-chnaga-vyal-kaga-teatra-operi-baleta-respubl-k-belarus| загаловак = Гісторыя Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета Рэспублікі Беларусь| фармат = | назва праекту = вэб-старонка тэатру| выдавец = | дата = 28 кастрычніка 2012 | мова = | камэнтар = }}</ref>


Урачыстае адкрыцьцё самастойнага тэатру опэры і балету адбылося на сцэне [[Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы|Першага дзяржаўнага тэатра]] [[25 траўня]] [[1933]] году спэктаклям «Кармэн».<ref name="teatr"/>
Урачыстае адкрыцьцё самастойнага тэатру опэры і балету адбылося на сцэне [[Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы|Першага дзяржаўнага тэатра]] [[25 траўня]] [[1933]] году спэктаклям «Кармэн».<ref name="teatr"/>
Радок 63: Радок 63:
У [[1996]] годзе ў выніку рэарганізацыі адзіны тэатар падзяліўся на дзьве самастойныя структуры: опэры і балету. У [[2009]] годзе пасьля завяршэньня капітальнае рэканструкцыі будынку тэатру было прынятае рашэньне зноў аб’яднаць трупы ў адзіны Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатар опэры і балету.<ref name="teatr"/>
У [[1996]] годзе ў выніку рэарганізацыі адзіны тэатар падзяліўся на дзьве самастойныя структуры: опэры і балету. У [[2009]] годзе пасьля завяршэньня капітальнае рэканструкцыі будынку тэатру было прынятае рашэньне зноў аб’яднаць трупы ў адзіны Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатар опэры і балету.<ref name="teatr"/>


==Будынак==
== Будынак ==
Будынак, у якім месьціцца тэатар — помнік архітэктуры [[канструктывізм]]у міжваеннага пэрыяду аўтарства [[Георгі Лаўроў|Г.Лаўрова]] і [[Ёсіф Лянгбард|Ё.Лянгбарда]].
Будынак, у якім месьціцца тэатар — помнік архітэктуры [[канструктывізм]]у міжваеннага пэрыяду аўтарства [[Георгі Лаўроў|Г.Лаўрова]] і [[Ёсіф Лянгбард|Ё. Лянгбарда]].


У [[1934]] годзе<ref name="dojl">{{Літаратура/Беларусы: У 8 т.|2к}} С. 320</ref> (паводле іншых зьвестак у [[1935]]) на Траецкай плошчы заклалі масіўнае збудаваньне ў духу савецкага [[канструктывізм]]у — новы тэатар опэры і балету. У [[1937]] годзе першапачатковы плян быў перапрацаваны ў бок памяньшэньня выдаткаў і адпаведна памераў збудаваньня. Будаўніцтва тэатра завяршылася ў [[1938]]<ref name="dojl"/> годзе (паводле іншых зьвестак — у [[1937]]).
У [[1934]] годзе<ref name="dojl">{{Літаратура/Беларусы: У 8 т.|2к}} С. 320</ref> (паводле іншых зьвестак у [[1935]]) на Траецкай плошчы заклалі масіўнае збудаваньне ў духу савецкага [[канструктывізм]]у — новы тэатар опэры і балету. У [[1937]] годзе першапачатковы плян быў перапрацаваны ў бок памяньшэньня выдаткаў і адпаведна памераў збудаваньня. Будаўніцтва тэатра завяршылася ў [[1938]]<ref name="dojl"/> годзе (паводле іншых зьвестак — у [[1937]]).


У час нямецкай акупацыі [[1941]]—[[1944]] гадоў тэатар быў пераўтвораны ў [[стайня|стайню]]. Інтэр’еры і ўпрыгожваньні былі разрабаваны і вывезены ў [[Нямеччына|Нямеччыну]]. Пасьля выгнаньня захопнікаў тэатар быў грунтоўна рэканструяваны, у прыватнасьці зьявіліся ярусныя [[балькон]]ы ў глядацкай залі. Пры аднаўленьні інтэр’ераў выкарыстоўваліся эскізы [[Андрэй Бэмбель|Андрэя Бэмбеля]]. [[Рэканструкцыя]] доўжылася тры гады і скончылася ў [[1948]] годзе. Навокал тэатру быў разьбіты парк, спраектаваны [[Ёсіф Лянгбард|Ё.Лянгбардам]].
У час нямецкай акупацыі [[1941]]—[[1944]] гадоў тэатар быў пераўтвораны ў [[стайня|стайню]]. Інтэр’еры і ўпрыгожваньні былі разрабаваны і вывезены ў [[Нямеччына|Нямеччыну]]. Пасьля выгнаньня захопнікаў тэатар быў грунтоўна рэканструяваны, у прыватнасьці зьявіліся ярусныя [[балькон]]ы ў глядацкай залі. Пры аднаўленьні інтэр’ераў выкарыстоўваліся эскізы [[Андрэй Бэмбель|Андрэя Бэмбеля]]. [[Рэканструкцыя]] доўжылася тры гады і скончылася ў [[1948]] годзе. Навокал тэатру быў разьбіты парк, спраектаваны [[Ёсіф Лянгбард|Ё. Лянгбардам]].


У [[1967]] годзе адбылася [[рэканструкцыя]] завяршэньня тэатру, у выніку чаго апошні атрымаў нізкі шаломападобны дах. У [[1978]] годзе адбылася наступная рэканструкцыя. У [[2006]] годзе будынак менскай опэры ізноў быў зачынены на капітальную рэканструкцыю, якая закончылася ў [[2009]] годзе.
У [[1967]] годзе адбылася [[рэканструкцыя]] завяршэньня тэатру, у выніку чаго апошні атрымаў нізкі шаломападобны дах. У [[1978]] годзе адбылася наступная рэканструкцыя. У [[2006]] годзе будынак менскай опэры ізноў быў зачынены на капітальную рэканструкцыю, якая закончылася ў [[2009]] годзе.
Радок 87: Радок 87:
{{Менск}}
{{Менск}}


[[Катэгорыя:Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатар опэры і балету| ]]
[[Катэгорыя:Збудаваньні Менску]]
[[Катэгорыя:Беларускія тэатры]]
[[Катэгорыя:Зьявіліся ў 1933 годзе]]
[[Катэгорыя:Зьявіліся ў 1933 годзе]]



Вэрсія ад 12:56, 12 ліпеня 2014

Нацыянальны акадэмічны
Вялікі тэатар опэры і балету

Будынак тэатру
Дата ўтварэньня 25 траўня 1933 (90 гадоў таму)
Тып Тэатар
Юрыдычны статус дзяржаўная ўстанова
Месцазнаходжаньне Менск, пл. Парыскай Камуны, 1
Каардынаты 53°54′37″ пн. ш. 27°33′41″ у. д. / 53.910286° пн. ш. 27.561387° у. д. / 53.910286; 27.561387Каардынаты: 53°54′37″ пн. ш. 27°33′41″ у. д. / 53.910286° пн. ш. 27.561387° у. д. / 53.910286; 27.561387
Генэральны дырэктар Уладзімер Грыдзюшка
Мастацкі кіраўнік балету Юры Траян
Галоўны мастак Аляксандар Касьцючэнка
Галоўны дырыжор Віктар Пласкіна
Сайт belarusopera.by
Колішняя назва Дзяржаўны тэатар опэры і балету

Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатар опэры і балету — галоўны опэрны і балетны тэатар Беларусі.  

Гісторыя

Гісторыя тэатру распачалася ў 1920-я гады на сцэне Першага дзяржаўнага тэатра (БДТ-1), які меў у сваім складзе салістаў опэры, харавую і балетную групы і невялікі сымфанічны аркэстар. Ужо тады ставіліся музычна-драматычныя спэктаклі, урыўкі з опэраў і балетаў, гучала народная музыка. У 1920-я гады будучыя зоркі беларускага опэрнага і балетнага мастацтва навучаліся ў музычных тэхнікумах Менску, Віцебска, Гомелю, а таксама ў створанай у 1930 годзе Дзяржаўнай студыі опэры і балету, якую ўзначальваў вядомы сьпявак Антон Баначыч. За тры гады ў студыі былі падрыхтаваныя прафэсійныя артысты і пастаўлены опэры «Залаты певень», «Кармэн», «Яўген Анегін», «Царская нявеста».[1]

Урачыстае адкрыцьцё самастойнага тэатру опэры і балету адбылося на сцэне Першага дзяржаўнага тэатра 25 траўня 1933 году спэктаклям «Кармэн».[1]

У Савецкім Саюзе тэатар меў устойлівую рэпутацыю аднаго з самых яскравых і творча жыцьцяздольных опэрных і балетных калектываў. Яго высокі мастацкі ўзровень у розны час вызначалі такія вядомыя дырыжоры, як Анісім Брон, Уладзімер Пірадаў, Леў Любімаў, Тацьцяна Каламійцава, Яраслаў Вашчак, Уладзімер Машэнскі, Генадзь Праватораў, Аляксандр Анісімаў; рэжысэры Алег Маралеў, Дзьмітрый Смоліч, Юры Ужанцаў, Сямён Штэйн, Вячаслаў Цюпа, Маргарыта Ізворска-Елізар’ева; балетмайстры Леў Крамарэўскі, Канстанцін Мулер, Сямён Дрэчын, Аляксей Андрэеў, Атар Дадышкіліяні, Валянцін Елізар’еў; мастакі Сяргей Мікалаеў, Яўген Чамадураў, Эрнст Гейдэбрэхт, Яўген Ждан, Вячаслаў Вокунеў.[1]

У 1996 годзе ў выніку рэарганізацыі адзіны тэатар падзяліўся на дзьве самастойныя структуры: опэры і балету. У 2009 годзе пасьля завяршэньня капітальнае рэканструкцыі будынку тэатру было прынятае рашэньне зноў аб’яднаць трупы ў адзіны Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатар опэры і балету.[1]

Будынак

Будынак, у якім месьціцца тэатар — помнік архітэктуры канструктывізму міжваеннага пэрыяду аўтарства Г.Лаўрова і Ё. Лянгбарда.

У 1934 годзе[2] (паводле іншых зьвестак у 1935) на Траецкай плошчы заклалі масіўнае збудаваньне ў духу савецкага канструктывізму — новы тэатар опэры і балету. У 1937 годзе першапачатковы плян быў перапрацаваны ў бок памяньшэньня выдаткаў і адпаведна памераў збудаваньня. Будаўніцтва тэатра завяршылася ў 1938[2] годзе (паводле іншых зьвестак — у 1937).

У час нямецкай акупацыі 19411944 гадоў тэатар быў пераўтвораны ў стайню. Інтэр’еры і ўпрыгожваньні былі разрабаваны і вывезены ў Нямеччыну. Пасьля выгнаньня захопнікаў тэатар быў грунтоўна рэканструяваны, у прыватнасьці зьявіліся ярусныя бальконы ў глядацкай залі. Пры аднаўленьні інтэр’ераў выкарыстоўваліся эскізы Андрэя Бэмбеля. Рэканструкцыя доўжылася тры гады і скончылася ў 1948 годзе. Навокал тэатру быў разьбіты парк, спраектаваны Ё. Лянгбардам.

У 1967 годзе адбылася рэканструкцыя завяршэньня тэатру, у выніку чаго апошні атрымаў нізкі шаломападобны дах. У 1978 годзе адбылася наступная рэканструкцыя. У 2006 годзе будынак менскай опэры ізноў быў зачынены на капітальную рэканструкцыю, якая закончылася ў 2009 годзе.

Крыніцы

  1. ^ а б в г Гісторыя Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета Рэспублікі Беларусь вэб-старонка тэатру Праверана 28 кастрычніка 2012 г.
  2. ^ а б Беларусы: У 13 т.  Т. 2. — Менск, 1997. С. 320

Літаратура

Вонкавыя спасылкі

Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр  711Г000210

Вялікі тэатар Беларусісховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Шаблён:Link GA