Юрка Віцьбіч: розьніца паміж вэрсіямі
д робат: перанос катэгорыі з Катэгорыя:Сябры літаратурнага аб'яднаньня Ўзвышша у [[:Катэгорыя:Сябры літаратурнага аб’яднаньня «Ўзвышша... |
д выпраўленьне парамэтраў шаблёну |
||
| Радок 7: | Радок 7: | ||
|Імя пры нараджэньні = Серафім Шчарбакоў |
|Імя пры нараджэньні = Серафім Шчарбакоў |
||
|Псэўданімы = Юрка Стукаліч, Алесь Крыжаніч |
|Псэўданімы = Юрка Стукаліч, Алесь Крыжаніч |
||
| |
|Дата нараджэньня = {{Нарадзіўся|2|6|1905|0|1}} |
||
|Месца нараджэньня = [[Веліж]], [[Віцебская губернія|Віцебскай губ.]], [[Беларусь]], [[Расейская імпэрыя]] |
|||
| |
|Дата сьмерці = {{Памёр|6|1|1975}} |
||
|Месца сьмерці = [[Саўт-Рывер]], [[штат Нью-Джэрсі|Нью-Джэрсі]], [[ЗША]] |
|||
|Грамадзянства = |
|Грамадзянства = |
||
|Род дзейнасьці = празаік, паэт, публіцыст |
|Род дзейнасьці = празаік, паэт, публіцыст |
||
Вэрсія ад 20:28, 16 лютага 2014
| Юрка Віцьбіч | |
| Георгій Шчарбакоў | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Імя пры нараджэньні | Серафім Шчарбакоў |
| Псэўданімы | Юрка Стукаліч, Алесь Крыжаніч |
| Нарадзіўся | 2 чэрвеня 1905 Веліж, Віцебскай губ., Беларусь, Расейская імпэрыя |
| Памёр | 6 студзеня 1975 Саўт-Рывер, Нью-Джэрсі, ЗША |
| Пахаваны | |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | празаік, паэт, публіцыст |
| Гады творчасьці | 1929—1975 |
| Мова | беларуская мова |
| Дэбют | «Млынова Рука» // часопіс «Узвышша», 1929 |
 Творы ў Вікікрыніцах
| |
Юрка Віцьбіч (таксама Юрка Стукаліч, Алесь Крыжаніч; сапраўднае імя — Серафім Шчарбакоў; 2 чэрвеня 1905 — 6 студзеня 1975) — беларускі пісьменьнік, публіцыст, краязнаўца, папулярызатар гісторыі Беларусі і дзеяч эміграцыі ў Амэрыцы.
Нарадзіўся ў Вяліжы Віцебскай губэрні. Яго бацька быў праваслаўным святаром, маці — настаўніцай. Cкончыў педтэхнікум, год служыў у Чырвонай Арміі. У 1920-х гг. будучы пісьменнік скіраваўся ў Маскву, дзе працаваў на будоўлі, а ў 1922—1933 гг. — на хімічных заводах. Першае апавяданьне выйшла ў 1929 г. на старонках «Узвышша». У 1932 г. выйшла кніга прозы «Сьмерць Ірмы Лаймінг». У 1937 г. выйшла другая кніга прозы «Формула супраціўленьня касьцей».
Падчас нямецкай акупацыі браў удзел у культурным жыцьці Беларусі, у 1943 годзе перавёз зь Віцебску ў Полацак парэшткі Эўфрасіньні Полацкай. У 1944 годзе Юрка Віцьбіч разам з Беларускай Цэнтральнай Радай выехаў у Германію. Выступаў на Радыё Свабода. 5 студзеня 1945 года заснаваў літаратурную суполку «Шыпшына», друкаваў аднайменны часопіс(выйшла 10 нумароў, апошні-у 1950). Арганізаваў выданьне часапісу «Зьвіняць званы Сьвятой Сафіі», рэдагаваў «Беларускі голас». У 1956 г. у Мюнхене Юрка Віцьбіч здолеў выдаць кнігу-нарыс «Плыве з-пад Сьвятое гары Нёман».
Юрка Віцьбіч друкаваўся ў рускамоўнай газеце «Новое русское слово», быў яе шматгадовым аўтарам. За гэта яго шмат хто з беларусаў крытыкаваў. Але Віцьбіч быў адным з першых, хто знаёміў чытачоў «Нового русского слова» з беларускай нацыянальнай ідэяй, таксама бараніў погляды беларусаў, якія імкнуліся аднавіць незалежнасць Беларусі. У 1975 г., пасля смерці пісьменніка, у Нью-Ёрку Фонд імя Пётры Крэчэўскага выдаў кнігу «Мы дойдзем!». У кнігу ўвайшлі і публікацыі з «Нового русского слова».[1]
Вядомы беларускі паэт-эмігрант Алесь Салавей пісаў:
|
Віцьбіч з’яўляецца чалавекам, які больш як хто іншы аддаў сілаў, думкі і крыві за беларускую справу. Адмаўляць сёньня Юрку Віцьбіча як пісьменьніка — значыць рабіць пагром на беларускай літаратуры на эміграцыі. | 
|
Бібліяграфія
- Сьмерць Ірмы Лаймінг, 1932
- Формула супраціўленьня касьцей, 1937
- Плыве з-пад Сьвятое гары Нёман, 1956
- Мы дойдзем!, 1975(на рускай мове), ЗША
- Антыбальшавіцкія паўстаньні ў Беларусі, 1996, ЗША