Загадка: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Вэрсія ад 00:40, 30 верасьня 2013

Зага́дка — фальклёрная мініятура, якая ў форме пытаньня падае іншасказальнае вобразнае апісаньне пэўных прадметаў ці зьяваў. Іншасказальнасьць у загадцы звычайна ствараецца з дапамогай розных тропаў: мэтафараў, увасабленьняў, мэтанімій, алегорый, параўнаньняў і інш. (Поўна бочачка віна, нідзе дзірачкі няма. — Яйка; Кругленькае, чорненькае, да неба дакінеш. — Вока). Загадкі разьвіваюць назіральнасьць, лягічнае мысьленьне, вобразнае ўяўленьне, кемлівасьць чалавека, вучаць яго разумець паэтычнае іншасказаньне. Як слушна падкрэсьлівае аўтар кнігі «Паэтыка беларускіх загадак» Н. Гілевіч, загадка «ёсьць паэтычны вобраз, можна сказаць — паэзія ў «чыстым» выглядзе, адзін зь яе важнейшых першаэлемэнтаў, без чаго яна перастае быць сама сабою, перастае быць мастацтвам». У народных загадках увасоблены шырокі і арыгінальны погляд народа на прыроду, грамадзтва, навакольны сьвет. Што да формы, то карыстаюцца яны як празаічнай, так і вершаванай мовай, вершам белым і рыфмаваным. Па ўзоры народных некаторыя паэты (В. Жуковіч, М. Чарняўскі і інш.) пішуць літаратурныя загадкі

Літаратура

Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Менск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2000 ас. — ISBN 985-08-0598-6
Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1000 ас. — ISBN 985-11-0197-4

Гэта — накід артыкула па літаратуры. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-'''Зага́дка''' — фальклёрная мініятура, якая ў форме пытаньня падае іншасказальнае вобразнае апісаньне пэўных прадметаў ці зьяваў. Іншасказальнасьць у загадцы звычайна ствараецца з дапамогай розных [[Троп (літаратуразнаўства)|тропаў]]: [[мэтафара|мэтафараў]], [[увасабленьне|увасабленьняў]], [[мэтанімія|мэтанімій]], [[алегорыя|алегорый]], [[параўнаньне (літаратуразнаўства)|параўнаньняў]] і інш. (Поўна бочачка  віна,  нідзе  дзірачкі  няма. —  Яйка;  Кругленькае, чорненькае, да неба дакінеш. — Вока). Загадкі разьвіваюць назіральнасьць,
+'''Зага́дка''' — фальклёрная мініятура, якая ў форме пытаньня падае іншасказальнае вобразнае апісаньне пэўных прадметаў ці зьяваў. Іншасказальнасьць у загадцы звычайна ствараецца з дапамогай розных [[Троп (літаратуразнаўства)|тропаў]]: [[мэтафара]]ў, [[увасабленьне|увасабленьняў]], [[мэтанімія|мэтанімій]], [[алегорыя|алегорый]], [[параўнаньне (літаратуразнаўства)|параўнаньняў]] і інш. (Поўна бочачка віна, нідзе дзірачкі няма. — Яйка; Кругленькае, чорненькае, да неба дакінеш. — Вока). Загадкі разьвіваюць назіральнасьць,
-лягічнае мысьленьне, вобразнае ўяўленьне, кемлівасьць чалавека, вучаць яго разумець паэтычнае іншасказаньне.  Як  слушна  падкрэсьлівае  аўтар кнігі «Паэтыка беларускіх загадак» [[Ніл Гілевіч|Н. Гілевіч]], загадка «ёсьць паэтычны вобраз, можна сказаць — паэзія ў «чыстым» выглядзе, адзін зь яе важнейшых першаэлемэнтаў,  без  чаго  яна  перастае  быць сама сабою, перастае быць мастацтвам». У народных загадках увасоблены  шырокі  і  арыгінальны погляд  народа  на  прыроду,  грамадзтва,  навакольны  сьвет.  Што  да  формы,  то  карыстаюцца яны  як  празаічнай,  так  і  вершаванай  мовай,  вершам белым і рыфмаваным. Па ўзоры народных некаторыя  паэты (В.  Жуковіч,  М.  Чарняўскі  і
+лягічнае мысьленьне, вобразнае ўяўленьне, кемлівасьць чалавека, вучаць яго разумець паэтычнае іншасказаньне. Як слушна падкрэсьлівае аўтар кнігі «Паэтыка беларускіх загадак» [[Ніл Гілевіч|Н. Гілевіч]], загадка «ёсьць паэтычны вобраз, можна сказаць — паэзія ў «чыстым» выглядзе, адзін зь яе важнейшых першаэлемэнтаў, без чаго яна перастае быць сама сабою, перастае быць мастацтвам». У народных загадках увасоблены шырокі і арыгінальны погляд народа на прыроду, грамадзтва, навакольны сьвет. Што да формы, то карыстаюцца яны як празаічнай, так і вершаванай мовай, вершам белым і рыфмаваным. Па ўзоры народных некаторыя паэты (В. Жуковіч, М. Чарняўскі і інш.) пішуць літаратурныя загадкі
-інш.)  пішуць  літаратурныя  загадкі
 == Літаратура ==