Сынаптычныя Эвангельлі: розьніца паміж вэрсіямі
Няма апісаньня зьменаў |
д Typo fixing using AWB |
||
Радок 2: | Радок 2: | ||
'''Сынапт́ычныя Эва́нгельлі''' ({{мова-el|συνόψις}} ''syn-opsis, сын-опсыс'') — разам (сумесна) назіраць) — назва трох кананічных [[Эвангельле|Эвангельляў]]: ад [[Эвангельле паводле Мацьвея|Мацьвея]], [[Эвангельле паводле Марка|Марка]] і [[Эвангельле паводле Лукі|Лукі]]. Гэтыя Эвангельлі ўключаюць у сябе шматлікія аднолькавыя гісторыі, часта ў той жа пасьлядоўнасьці, падобныя фармулёўкі. Гэтая ступень паралелізму ў зьмесьце, разьмяшчэньні, мове і структуры апавяданьня можа быць растлумачана за кошт літаратурнай узаемазалежнасьці. Шматлікія навукоўцы лічаць, што гэтыя Эвангельлі напісаны з аднаго пункту гледжаньня і выразна зьвязаныя паміж сабой у адрозьнеьне ад чацьвёртага кананічнага [[Эвангельле паводле Яна|Эвангельля паводле Яна]]. |
'''Сынапт́ычныя Эва́нгельлі''' ({{мова-el|συνόψις}} ''syn-opsis, сын-опсыс'') — разам (сумесна) назіраць) — назва трох кананічных [[Эвангельле|Эвангельляў]]: ад [[Эвангельле паводле Мацьвея|Мацьвея]], [[Эвангельле паводле Марка|Марка]] і [[Эвангельле паводле Лукі|Лукі]]. Гэтыя Эвангельлі ўключаюць у сябе шматлікія аднолькавыя гісторыі, часта ў той жа пасьлядоўнасьці, падобныя фармулёўкі. Гэтая ступень паралелізму ў зьмесьце, разьмяшчэньні, мове і структуры апавяданьня можа быць растлумачана за кошт літаратурнай узаемазалежнасьці. Шматлікія навукоўцы лічаць, што гэтыя Эвангельлі напісаны з аднаго пункту гледжаньня і выразна зьвязаныя паміж сабой у адрозьнеьне ад чацьвёртага кананічнага [[Эвангельле паводле Яна|Эвангельля паводле Яна]]. |
||
На думку большасьці дасьледчыкаў, [[Марк (эвангеліст)|Марк]] быў першым, хто напісаў сваё Эвангельле. [[Мацьвей (апостал)|Мацьвей]] і [[Лука (эвангеліст)|Лука]] затым, магчыма, выкарыстоўваюць Эвангельле паводле Марка як крыніцу, таксама ў |
На думку большасьці дасьледчыкаў, [[Марк (эвангеліст)|Марк]] быў першым, хто напісаў сваё Эвангельле. [[Мацьвей (апостал)|Мацьвей]] і [[Лука (эвангеліст)|Лука]] затым, магчыма, выкарыстоўваюць Эвангельле паводле Марка як крыніцу, таксама ў дасьльдчыцкай сьфэры прыводзяцца гіпатэтычныя выказваньні аб існаваньні Эвангельля вядомага як [[Крыніца Q]]. У Эвангельлі паводле Мацьвея і Лукі таксама ўключаны ўнікальныя матэрыялы і крыніцы для гэтага матэрыялу вызначаныя адпаведна як [[Крыніца M|M]] і [[Крыніца L|L]]. |
||
Сынаптычныя Эвангельлі зьяўляюцца асноўнай крыніцай гістарычных зьвестак пра [[Ісус Хрыстос|Ісуса]]. |
Сынаптычныя Эвангельлі зьяўляюцца асноўнай крыніцай гістарычных зьвестак пра [[Ісус Хрыстос|Ісуса]]. |
Вэрсія ад 20:58, 19 ліпеня 2013
Сынапт́ычныя Эва́нгельлі (па-грэцку: συνόψις syn-opsis, сын-опсыс) — разам (сумесна) назіраць) — назва трох кананічных Эвангельляў: ад Мацьвея, Марка і Лукі. Гэтыя Эвангельлі ўключаюць у сябе шматлікія аднолькавыя гісторыі, часта ў той жа пасьлядоўнасьці, падобныя фармулёўкі. Гэтая ступень паралелізму ў зьмесьце, разьмяшчэньні, мове і структуры апавяданьня можа быць растлумачана за кошт літаратурнай узаемазалежнасьці. Шматлікія навукоўцы лічаць, што гэтыя Эвангельлі напісаны з аднаго пункту гледжаньня і выразна зьвязаныя паміж сабой у адрозьнеьне ад чацьвёртага кананічнага Эвангельля паводле Яна.
На думку большасьці дасьледчыкаў, Марк быў першым, хто напісаў сваё Эвангельле. Мацьвей і Лука затым, магчыма, выкарыстоўваюць Эвангельле паводле Марка як крыніцу, таксама ў дасьльдчыцкай сьфэры прыводзяцца гіпатэтычныя выказваньні аб існаваньні Эвангельля вядомага як Крыніца Q. У Эвангельлі паводле Мацьвея і Лукі таксама ўключаны ўнікальныя матэрыялы і крыніцы для гэтага матэрыялу вызначаныя адпаведна як M і L.
Сынаптычныя Эвангельлі зьяўляюцца асноўнай крыніцай гістарычных зьвестак пра Ісуса.
Апакрыфічныя Эвангельлі, а таксама кананічнае Эвангельле паводле Яна, маюць пэўныя адрозьненьні ад сынаптычных Эвангельляў.
Назва «сынаптычныя Эвангельлі» выкарыстоўваецца пачынаючы з XVIII стагодзьдзя, калі Ёган Якуб Грысбах выдаў тры Эвангельлі ў 1776 у выглядзе сынопсысу (сьціслага выкладу) паралельнымі радкамі.
Літаратура
- P. Benoit, M-E. Boismard, Synopse des quatre évangiles en français avec parallèles des apocryphes et des Pères, Tome I, Textes, Éditions du Cerf, Paris, 1965
- M-E. Boismard, P. Benoit, A. Lamouille et P. Sandevoir, Synopse des quatre évangiles en français, vol. II, Commentaire, Éditions du Cerf, Paris, 1972.