Сынаптычныя Эвангельлі: розьніца паміж вэрсіямі
д Аўтазьмены пры дапамозе АВБ, replaced: ддзе → дзьдзе, |thumb → |міні, |right → |справа, {{lang → {{мова (3), стагодзьдзя]] → ]] стагодзьдзя, л using AWB |
|||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Файл:Relationship between synoptic gospels.png| |
[[Файл:Relationship between synoptic gospels.png|міні|справа|200пкс|Дыяграма, якая паказвае сувязь паміж сынаптычнымі Эвангельлямі]] |
||
'''Сынаптычныя |
'''Сынаптычныя Эвангельлі''' ({{мова-el|συνοπτικός}}, букв. «са-назіраючы» от {{мова-el|σύν}}, «разам» и {{мова-el|όψις}}, «бачаньне, глядзельнае ўяўленьне») — называюць [[Эвангельле|Эвангельлі]] ад [[Эвангельле паводле Матфея|Матфея]], [[Эвангельле паводле Марка|Марка]] і [[Эвангельле паводле Лукі|Лукі]], таму што яны ўключаюць у сябе шматлікія аднолькавыя гісторыі, часта ў той жа пасьлядоўнасьці, і падобныя фармулёўкі. Гэтая ступень паралелізму ў зьмесьце, апавяданьні і разьмяшчэньні, мовы і структуры прапановы можа быць растлумачана за кошт літаратурнай ўзаемазалежнасьці. Шматлікія навукоўцы лічаць, што гэтыя Эвангельлі напісаны з аднаго пункту гледжаньня і выразна зьвязаныя паміж сабой. |
||
На думку большасьці дасьледчыкаў, [[Марк, |
На думку большасьці дасьледчыкаў, [[Марк, эвангеліст|Марк]] быў першым, хто напісаў сваё Эвангельле. [[Матфей, эвангеліст|Матфей]] і [[Лука, эвангеліст|Лука]] затым выкарыстоўваюць Эвангельле паводле Марка як крыніцу, а таксама прыводзяцца гіпатэтычныя выказваньні аб існаваньні Эвангельля вядомага як [[Крыніца Q]]. Эвангельлі паводле Матфея і Лукі таксама ўключаны унікальныя матэрыялы і крыніцы для гэтага матэрыялу вызначаны адпаведна як [[Крыніца M|M]] і [[Крыніца L|L]]. |
||
Сінаптычныя |
Сінаптычныя Эвангельлі зьяўляюцца асноўнай крыніцай гістарычных зьвестак пра [[Ісус Хрыстос|Ісуса]]. |
||
[[Апакрыфічныя |
[[Апакрыфічныя Эвангельлі]], а таксама кананічнае [[Эвангельле паводле Яна]], моцна адрозьніваюцца ад сінаптычных Эвангельляў. |
||
Назва сінаптычныя |
Назва сінаптычныя Эвангельлі выкарыстоўваецца з [[XVIII стагодзьдзе|XVIII стагодзьдзя]], калі Іяган Якаў Грысбах выдаў тры Эвангельлі ў [[1776]] у выглядзе [[Сінопсіс]]а паралельнымі радкамі. |
||
{{Накід}} |
{{Накід}} |
Вэрсія ад 21:03, 18 ліпеня 2013
Сынаптычныя Эвангельлі (па-грэцку: συνοπτικός, букв. «са-назіраючы» от па-грэцку: σύν, «разам» и па-грэцку: όψις, «бачаньне, глядзельнае ўяўленьне») — называюць Эвангельлі ад Матфея, Марка і Лукі, таму што яны ўключаюць у сябе шматлікія аднолькавыя гісторыі, часта ў той жа пасьлядоўнасьці, і падобныя фармулёўкі. Гэтая ступень паралелізму ў зьмесьце, апавяданьні і разьмяшчэньні, мовы і структуры прапановы можа быць растлумачана за кошт літаратурнай ўзаемазалежнасьці. Шматлікія навукоўцы лічаць, што гэтыя Эвангельлі напісаны з аднаго пункту гледжаньня і выразна зьвязаныя паміж сабой.
На думку большасьці дасьледчыкаў, Марк быў першым, хто напісаў сваё Эвангельле. Матфей і Лука затым выкарыстоўваюць Эвангельле паводле Марка як крыніцу, а таксама прыводзяцца гіпатэтычныя выказваньні аб існаваньні Эвангельля вядомага як Крыніца Q. Эвангельлі паводле Матфея і Лукі таксама ўключаны унікальныя матэрыялы і крыніцы для гэтага матэрыялу вызначаны адпаведна як M і L.
Сінаптычныя Эвангельлі зьяўляюцца асноўнай крыніцай гістарычных зьвестак пра Ісуса.
Апакрыфічныя Эвангельлі, а таксама кананічнае Эвангельле паводле Яна, моцна адрозьніваюцца ад сінаптычных Эвангельляў.
Назва сінаптычныя Эвангельлі выкарыстоўваецца з XVIII стагодзьдзя, калі Іяган Якаў Грысбах выдаў тры Эвангельлі ў 1776 у выглядзе Сінопсіса паралельнымі радкамі.
Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |