Лявонці Тарасевіч: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д ± 4 катэгорыі з дапамогай HotCat
Радок 1: Радок 1:
{{Бяз карткі|Мастак}}
'''Лявонцій ТАРАСЕВІЧ''' ([[1650]]? — [[1710]]?) — [[Беларусь|беларускі]], [[Летува|летувіскі]] і [[Украіна|ўкраінскі]] [[Графіка, мастацтва |графік]]; працаваў у тэхніцы [[медзярыт]]у (афорту).
'''Лявонцій Тарасевіч''' ([[1650]]? — [[1710]]?) — [[Беларусь|беларускі]], [[Летува|летувіскі]] і [[Украіна|ўкраінскі]] [[Графіка, мастацтва |графік]]; працаваў у тэхніцы [[медзярыт]]у (афорту).


== Біяграфічныя зьвесткі ==
== Біяграфічныя зьвесткі ==
Радок 29: Радок 30:


{{DEFAULTSORT:Тарасевіч Аляксандр}}
{{DEFAULTSORT:Тарасевіч Аляксандр}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Асобы па альфабэце]]
[[Катэгорыя:Мастакі Беларусі]]
[[Катэгорыя:Беларускія мастакі і мастачкі]]
[[Катэгорыя:Мастакі Украіны]]
[[Катэгорыя:Украінскія мастакі і мастачкі]]
[[Катэгорыя:Нарадзліся ў 1650 годзе]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1650 годзе]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1710 годзе]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1710 годзе]]

Вэрсія ад 11:53, 24 чэрвеня 2013

Лявонцій Тарасевіч (1650? — 1710?) — беларускі, летувіскі і ўкраінскі графік; працаваў у тэхніцы медзярыту (афорту).

Біяграфічныя зьвесткі

Верагодна, брат Аляксандра Тарасевіча. Як мяркуюць, вучыўся ў Аўгсбургу, у гравёраў Кіліянаў.

Раньні пэрыяд творчасьці зьвязаны з Беларусьсю і Літвой. У 1680-я гады пераехаў на Украіну. У 1688 запрошаны ў Маскву.

Творчасьць

Гравюра, зробленная Лявонціем Тарасевічам з абраза Маці Божай з Дзіцяткам, які захоўваўся ў галоўным алтары мінскага касьцёла бернардзінак

Творы адметныя жыцьцёвасьцю вобразаў, цэласнасьцю кампазыцыі, дакладнасьцю малюнка, разнастайнасьцю штрыхоўкі. У раньні пэрыяд створана гравюра «Апосталы Пётр і Павел з цудадзейным абразом Жыровіцкай Багародзіцы», партрэты К. Радзівіла, ашмянскага прыстольніка Г. Зямлі, смаленскага япіскапа Б. Корвін-Гасеўскага (канец 1690-х г.), гербы віленскага епіскапа К. Бжастоўскага (1682), Агінскіх (1686) і інш., афармленьне «Служэбніка» (1695). У творах шырока выкарыстаны барочныя сымбалі і алегорыі. У Маскве выканаў партрэт рускай царэўны Соф’і. Значныя творы гэтага пэрыяду: гравюры да кнігі «Пацярык Пячэрскі» (1702). «Псалтыр» і «Эвангельле» (абодва 1703)[1].

Франтысьпіс кнігі М. Буйноўскага «Рацыянальныя асновы выбару». 1688

Важны пэрыяд дзейнасьці Л. Тарасевіча зьвязаны з Віленскай акадэмічнай і Супрасьльскай друкарнямі. У выданьнях, выпушчаных тут, Л. Тарасевіч паўстае як вопытны майстар, які ня толькі выдатна валодае тэхнікай гравіраваньня, але мае бліскучыя якасьці мастака з тонкім густам, свабодна аперыруе складанымі і разнастайнымі кампазыцыйнымі, плястычнымі прыёмамі. Гэта бачна, напрыклад, па вырашэньні франтысьпіса і ілюстрацый у кнізе М. Буйноўскага «Рацыянальныя асновы выбару» (Вільня, 1688).[2]

Асабліва яскрава магчымасьці мастака адлюстраваліся ў стварэньні тытульнага ліста «Літургіёна, або Служэбніка» (Вільня, Супрасль, 1692—95). Яго адрозьнівае бездакорнае адчуваньне прапарцыянальных суадносін паміж масамі выяўленчых форм і свабодным аб’ёмам аркуша, прызначаным для разьмяшчэньня тэкста. Плястыка аркуша вызначаецца выразнай вытанчанасьцю. На крыху высунутых уперад падножжах калён стаяць фігуры сьвятых Васіля Вялікага і Яна Златавуста. Вышэй над імі паказаны анёлы і Сьвяты Георгі Дваяслоў. 3 пышнай дэкаратыўнай аздобай верхняй часткі аркуша перагукаецца вырашэньне кампазыцыі ўнізе, куды ўваходзяць картуш з гербам у сярэдзіне, прыгожая гірлянда зь лістоў, кветак і садавіны[3].

Партрэт Б. Гасеўскага. 1690-ыя г.

Значнай і па-мастацку цікавай часткай спадчыны Лявонція Тарасевіча зьяўляюцца партрэтныя і гербавыя выявы. Яны друкаваліся на асобных аркушах ці ўключаліся ў кнігі, зьмяшчаліся на франтысьпісах, пераўтвараючыся ў своеасаблівыя ілюстрацыі. Напрыклад, у «Літургіёне, або Служэбніку» ёсьць партрэт К. Радзівіла. Франтысьпісы шэрагу кніг упрыгожылі гербы буйных магнацкіх радоў: Агінскіх, Браніцкіх, Сапегаў, Бжастоўскіх. У 1690-я гг. мастак выгравіраваў партрэтныя выявы падстолія ашмянскага Георгія Зямлі і будучага епіскапа-суфрагана беларускага Багуслава Гасеўскага. Калі ў першым прыкладзе характарыстыка вобраза дапаўняецца сымбалічнымі ўвасабленьнямі «Ісьціны», «Разважнасьці», персаніфікацыяй «Славы», то ў другім вырашэньне менш складанае. Гэта пышны картуш з партрэтам Б. Гасеўскага. Яго, як і герб, трымаюць анёлы.[4]

Крыніцы

  1. ^ В. Шматаў
  2. ^ Б. Лазука
  3. ^ Б. Лазука
  4. ^ Б. Лазука

Літаратура

  • Лазука Б. Гісторыя беларускага мастацтва (у двух тамах). Том 1 — Мн.: Беларусь, 2007.
  • Шматаў В. Беларуская кніжная гравюра XVI—XVIII стагодзьдзяў — Мн.: Навука і тэхніка, 1984.

Вонкавыя спасылкі

Лявонці Тарасевічсховішча мультымэдыйных матэрыялаў