Ода да радасьці: розьніца паміж вэрсіямі
д r2.7.2) (робат дадаў: io:Ad la Joyo |
д r2.7.3) (робат зьмяніў io:Ad la Joyo на io:A la Joyo |
||
| Радок 45: | Радок 45: | ||
[[ko:환희의 송가]] |
[[ko:환희의 송가]] |
||
[[hr:Oda radosti]] |
[[hr:Oda radosti]] |
||
[[io: |
[[io:A la Joyo]] |
||
[[id:Ode an die Freude]] |
[[id:Ode an die Freude]] |
||
[[ia:Ode al Gaudio]] |
[[ia:Ode al Gaudio]] |
||
Вэрсія ад 14:37, 6 сакавіка 2013
«Да ра́дасьці» (ням. An die Freude) — ода, напісаная ў 1785 годзе Фрыдрыхам Шылерам для дрэздэнскай масонскай ложы па замове Хрысьціяна Ґотфрыда Кёрнэра
У гэтай одзе драматург выразіў важнейшыя бакі свайго сьветаўспрыманьня, веру ў чалавека, любоў да жыцьця і упэўненасьць у тым, што лепшыя пачаткі павінны трыўмвафаць над злом[1]. З гэтым гімнам Шылер выходзіць за рамкі індывідуалістычнае лірыкі асабістых перажываньняў, якая была характэрная для тагачаснае буржуазнае літаратуры. Верш задуманы як харавая песьня, якая выражае калектыўныя эмоцыі супольнасьці аднадумцаў, у якіх, па думцы паэта, ужо патэнцыйна прысутнічае пачуцьцё будучага вызваленьня чалавецтва[2].
Ода была зьмененая ў 1793 і пакладзеная на музыку Людвігам ван Бэтговэнам, у апошняй чацьвёртай частцы 9-й сымфоніі.
Ода «Да радасьці» зьяўляецца гімнам Эўрапейскага Зьвязу. Афіцыйную аранжыроўку напісаў Гербэрт фон Караян.
У 2003 годзе кіраўніцтва Эўрапейскага Зьвязу вырашыла, што афіцыйным гімнам зьяўляецца толькі мэлёдыя Бэтховэна, бяз словаў на нямецкай мове, дзеля раўнапраўя нацыянальных моваў Эўразьвязу. На беларускую мову твор пераклалі Алег Лойка і Кацярына Тычына (апошні пераклад дасюль не апублікаваны).
 |
|
||||
| Патрэбная дапамога па праслухоўваньні гэтага файла? Зьвярніцеся да старонкі дапамогі. | |||||
Крыніцы
Вонкавыя спасылкі
Ода да радасьці — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў