Мікалай Лапіцкі: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Stary Jolup (гутаркі | унёсак)
дНяма апісаньня зьменаў
Lš-k. (гутаркі | унёсак)
вікіфікацыя
Радок 6: Радок 6:
|род дзейнасьці = сьвятар, рэлігійны і грамадзкі дзеяч
|род дзейнасьці = сьвятар, рэлігійны і грамадзкі дзеяч
|дата нараджэньня = {{Нарадзіўся|30|11|1907|1}}
|дата нараджэньня = {{Нарадзіўся|30|11|1907|1}}
|месца нараджэньня = в. [[Грэлікі]], [[Вілейскі павет]]
|месца нараджэньня = в. [[Грэлікі]], [[Вілейскі павет]]
|дата сьмерці = {{Памёр|8|8|1976|}}
|дата сьмерці = {{Памёр|8|8|1976|}}
|месца сьмерці = Беларускі адпачынкавы цэнтар “Бэлэр-Менск”, штат Нью-Ёрк, [[ЗША]]
|месца сьмерці = Беларускі адпачынкавы цэнтар «Бэлэр-Менск», штат Нью-Ёрк, [[ЗША]]
}}
}}
'''Мікалай Лапіцкі''' ([[30 лістапада]] [[1907]], в. [[Грэлікі]], [[Вілейскі павет]] - [[8 жніўня]] [[1976]], Беларускі адпачынкавы цэнтар “Бэлэр-Менск”, штат Нью-Ёрк, [[ЗША]]) - беларускі царкоўны дзеяч.
'''Мікалай Лапіцкі''' ([[30 лістапада]] [[1907]], в. [[Грэлікі]], [[Вілейскі павет]] — [[8 жніўня]] [[1976]], Беларускі адпачынкавы цэнтар «Бэлэр-Менск», штат Нью-Ёрк, [[ЗША]]) — беларускі царкоўны дзеяч.


Пад час [[Першая сусьветная вайна|першай сусьветнай вайны]] - з бацькамі ў бежанстве. Па вяртаніні ў [[1918]] годзе распачаў вучобу ў расейскай прыватнай гімназіі ў Вялейцы. Пасьля двух гадоў навукі перайшоў у пятую клясу Віленскай духоўнай праваслаўнай сэмінарыі. У часе вучобы ў сэмінарыі захапіўся творчасьцю [[Зьмітрок Бядуля|Зьмітрака Бядулі]], асобныя творы якога, як напрыклад, апавяданьне “Малітва малога Габрусіка”, ведаў на памяць<ref>[http://zbsb.org/lib/index.php?option=com_alblib&view=article&id=420 ПРАДМОВА (А. МІКАЛАЙ ЛАПІЦКІ)], Юры Гарбінскі </ref>.
Пад час [[Першая сусьветная вайна|першай сусьветнай вайны]] — з бацькамі ў бежанстве. Па вяртаніні ў [[1918]] годзе распачаў вучобу ў расейскай прыватнай гімназіі ў Вялейцы. Пасьля двух гадоў навукі перайшоў у пятую клясу Віленскай духоўнай праваслаўнай сэмінарыі. У часе вучобы ў сэмінарыі захапіўся творчасьцю [[Зьмітрок Бядуля|Зьмітрака Бядулі]], асобныя творы якога, як напрыклад, апавяданьне «Малітва малога Габрусіка», ведаў на памяць<ref>[http://zbsb.org/lib/index.php?option=com_alblib&view=article&id=420 ПРАДМОВА (А. МІКАЛАЙ ЛАПІЦКІ)], Юры Гарбінскі </ref>.


У травені [[1930]] году скончыў Віленскую духоўную сэмінарыю. Далейшую навуку прадоўжыў на факультэце праваслаўнага багаслоўя [[Варшаўскі ўнівэрсытэт|Варшаўскага ўнівэрсыгэту]]. У ліпені [[1934]]-га, атрымаўшы дыплём, ён быў рукапакладзены ў сьвятарскі сан і прызначаны на прыход у павятовыя [[Ашмяны]]. Бліскуча абараніў магістарскую працу на тэму ''Праваслаўе ў Вялікім Княстве Літоўскім з часоў панаваньня Ўладыслава Ягайлы''<ref>[http://www.svaboda.org/content/transcript/776677.html Імёны Свабоды: Мікалай Лапіцкі]</ref>.
У травені [[1930]] году скончыў Віленскую духоўную сэмінарыю. Далейшую навуку прадоўжыў на факультэце праваслаўнага багаслоўя [[Варшаўскі ўнівэрсытэт|Варшаўскага ўнівэрсыгэту]]. У ліпені [[1934]]-га, атрымаўшы дыплём, ён быў рукапакладзены ў сьвятарскі сан і прызначаны на прыход у павятовыя [[Ашмяны]]. Бліскуча абараніў магістарскую працу на тэму «''Праваслаўе ў Вялікім Княстве Літоўскім з часоў панаваньня Ўладыслава Ягайлы''»<ref>[http://www.svaboda.org/content/transcript/776677.html Імёны Свабоды: Мікалай Лапіцкі]</ref>.


[[12 ліпеня]] [[1932]] году ажаніўся з Валянцінай Трафімюк, дачкой багатага землеўладальніка зь Беласточчыны.
[[12 ліпеня]] [[1932]] году ажаніўся з Валянцінай Трафімюк, дачкой багатага землеўладальніка зь Беласточчыны.


За беларускую мову і патрыятычныя казаньні быў пераведзены ў глухую вёску [[Сьцяфанпольле]] на Дзісеншчыне.
За беларускую мову і патрыятычныя казаньні быў пераведзены ў глухую вёску [[Сьцяфанпольле]] на Дзісеншчыне.
Радок 24: Радок 24:
Удзельнік усебеларускага царкоўнага сабору ў [[1942]] годзе на якім было абвешчана стварэньне [[Беларуская Аўтакефальная Царква|Беларускай Аўтакефальнай Царквы]]. Прызначаны настаяцелем менскай Чыгуначнай царквы.
Удзельнік усебеларускага царкоўнага сабору ў [[1942]] годзе на якім было абвешчана стварэньне [[Беларуская Аўтакефальная Царква|Беларускай Аўтакефальнай Царквы]]. Прызначаны настаяцелем менскай Чыгуначнай царквы.


З [[1944]] г. у эміграцыі. У [[1946]]-м разам зь [[Беларускі царкоўны камітэт|Беларускім царкоўным камітэтам]] склікаў у [[Рэгенсбург]]у зьезд духавенства і вернікаў з заходніх акупацыйных зонаў [[Нямеччына|Нямеччыны]]. Зьезд катэгарычна выступіў супроць уваходу беларускіх япіскапаў у склад Расейскай зарубежнай царквы.
З [[1944]] г. у эміграцыі. У [[1946]]-м разам зь [[Беларускі царкоўны камітэт|Беларускім царкоўным камітэтам]] склікаў у [[Рэгенсбург]]у зьезд духавенства і вернікаў з заходніх акупацыйных зонаў [[Нямеччына|Нямеччыны]]. Зьезд катэгарычна выступіў супроць уваходу беларускіх япіскапаў у склад Расейскай зарубежнай царквы.


Пасьля пераезду ў ЗША - настаяцель прыходу сьв. Еўфрасіньні Полацкай у [[Саўт-Рывэр|Саўт-Рывэры]], штат [[Нью-Джэрзі]]. Стварае пры царкве школу беларусазнаўства, выдае часопіс [[Царкоўны Сьветач]]..
Пасьля пераезду ў ЗША — настаяцель прыходу сьв. Еўфрасіньні Полацкай у [[Саўт-Рывэр]]ы, штат [[Нью-Джэрзі]]. Стварае пры царкве школу беларусазнаўства, выдае часопіс «[[Царкоўны Сьветач]]»..


Цягам некалькіх гадоў у [[Дзень Волі|дзень абвяшчэньня незалежнасьці БНР]] чытаў у [[Кангрэс ЗША|Кангрэсе ЗША]] прысьвечаную гэтай падзеі малітву.
Цягам некалькіх гадоў у [[Дзень Волі|дзень абвяшчэньня незалежнасьці БНР]] чытаў у [[Кангрэс ЗША|Кангрэсе ЗША]] прысьвечаную гэтай падзеі малітву.


Раптоўна памёр 8 жніўня 1976 году ў Беларускім Адпачынкавым Цэнтры „Бэлэр-Менск" каля мясцовасьці Глен Спэй у штаце Нью Ёрк. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры.
Раптоўна памёр 8 жніўня 1976 году ў Беларускім Адпачынкавым Цэнтры «Бэлэр-Менск» каля мясцовасьці Глен Спэй у штаце Нью Ёрк. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры.


== Крыніцы ==
== Крыніцы ==
Радок 38: Радок 38:
* [http://kamunikat.fontel.net/www/knizki/historia/harbinski/lapicki/index.htm Мікалай Лапіцкі. У служэньні Богу й Беларусі]
* [http://kamunikat.fontel.net/www/knizki/historia/harbinski/lapicki/index.htm Мікалай Лапіцкі. У служэньні Богу й Беларусі]
* [http://www.svaboda.org/content/transcript/776677.html Імёны Свабоды: Мікалай Лапіцкі]
* [http://www.svaboda.org/content/transcript/776677.html Імёны Свабоды: Мікалай Лапіцкі]
* [http://zbsb.org/lib/index.php?option=com_alblib&view=article&id=420 ПРАДМОВА (А. МІКАЛАЙ ЛАПІЦКІ)], Юры Гарбінскі
* [http://zbsb.org/lib/index.php?option=com_alblib&view=article&id=420 ПРАДМОВА (А. МІКАЛАЙ ЛАПІЦКІ)], Юры Гарбінскі





Вэрсія ад 00:12, 19 сьнежня 2012

Мікалай Лапіцкі
Род дзейнасьці сьвятар, рэлігійны і грамадзкі дзеяч
Дата нараджэньня 30 лістапада 1907 (116 гадоў)
Месца нараджэньня в. Грэлікі, Вілейскі павет
Дата сьмерці 8 жніўня 1976
Месца сьмерці Беларускі адпачынкавы цэнтар «Бэлэр-Менск», штат Нью-Ёрк, ЗША
Месца пахаваньня
Месца вучобы
Месца працы
Бацька Сцяпан Грышкевіч[d]

Мікалай Лапіцкі (30 лістапада 1907, в. Грэлікі, Вілейскі павет — 8 жніўня 1976, Беларускі адпачынкавы цэнтар «Бэлэр-Менск», штат Нью-Ёрк, ЗША) — беларускі царкоўны дзеяч.

Пад час першай сусьветнай вайны — з бацькамі ў бежанстве. Па вяртаніні ў 1918 годзе распачаў вучобу ў расейскай прыватнай гімназіі ў Вялейцы. Пасьля двух гадоў навукі перайшоў у пятую клясу Віленскай духоўнай праваслаўнай сэмінарыі. У часе вучобы ў сэмінарыі захапіўся творчасьцю Зьмітрака Бядулі, асобныя творы якога, як напрыклад, апавяданьне «Малітва малога Габрусіка», ведаў на памяць[1].

У травені 1930 году скончыў Віленскую духоўную сэмінарыю. Далейшую навуку прадоўжыў на факультэце праваслаўнага багаслоўя Варшаўскага ўнівэрсыгэту. У ліпені 1934-га, атрымаўшы дыплём, ён быў рукапакладзены ў сьвятарскі сан і прызначаны на прыход у павятовыя Ашмяны. Бліскуча абараніў магістарскую працу на тэму «Праваслаўе ў Вялікім Княстве Літоўскім з часоў панаваньня Ўладыслава Ягайлы»[2].

12 ліпеня 1932 году ажаніўся з Валянцінай Трафімюк, дачкой багатага землеўладальніка зь Беласточчыны.

За беларускую мову і патрыятычныя казаньні быў пераведзены ў глухую вёску Сьцяфанпольле на Дзісеншчыне.

У гады Другой сусьветнай вайны займаецца пошукам і вызваленьнем з канцлягераў ваеннапалонных беларусаў, сам трапляе ў рукі нямецкай Службы Бясьпекі, а вярнуўшыся на волю, пераязджае ў Менск.

Удзельнік усебеларускага царкоўнага сабору ў 1942 годзе на якім было абвешчана стварэньне Беларускай Аўтакефальнай Царквы. Прызначаны настаяцелем менскай Чыгуначнай царквы.

З 1944 г. у эміграцыі. У 1946-м разам зь Беларускім царкоўным камітэтам склікаў у Рэгенсбургу зьезд духавенства і вернікаў з заходніх акупацыйных зонаў Нямеччыны. Зьезд катэгарычна выступіў супроць уваходу беларускіх япіскапаў у склад Расейскай зарубежнай царквы.

Пасьля пераезду ў ЗША — настаяцель прыходу сьв. Еўфрасіньні Полацкай у Саўт-Рывэры, штат Нью-Джэрзі. Стварае пры царкве школу беларусазнаўства, выдае часопіс «Царкоўны Сьветач»..

Цягам некалькіх гадоў у дзень абвяшчэньня незалежнасьці БНР чытаў у Кангрэсе ЗША прысьвечаную гэтай падзеі малітву.

Раптоўна памёр 8 жніўня 1976 году ў Беларускім Адпачынкавым Цэнтры «Бэлэр-Менск» каля мясцовасьці Глен Спэй у штаце Нью Ёрк. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры.

Крыніцы

Вонкавыя спасылкі