Трэці крыжовы паход: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Вэрсія ад 11:41, 1 сьнежня 2012

Трэці крыжовы паход (1189—1192), вядомы таксама як Паход каралёў, быў чарговай спробай эўрапейскіх лідэраў адваяваць Сьвятую Зямлю ў Саладына. Паход у выніку быў адным з самых пасьпяховым, аднак, ён не апраўдаў сваёй канчатковай мэты, то бок адваёвы Ерусаліма.

Пасьля правалу другога крыжовага паходу дынастыя Зэнгідаў кіравала Сырыяй і ўдзельнічала ў канфлікце супраць дынастыі Фатымідаў, якія панавалі ў Эгіпце. У канчатковым выніку гэты канфлікт прывёў да аб’яднаньня эгіпецкіх і сырыйскіх войскаў пад камандаваньнем Саладына, які выкарыстаў іх для зьмяншэньня моцы хрысьціянскіх дзяржаваў, і ў 1187 годзе вярнуў Ерусалім пад мусульманскі кантроль. Натхнёныя рэлігійнай стараннасьцю, кароль Ангельшчыны Генрых II і кароль Францыі Філіп II скончылі барацьбу адзін з адным, каб узначаліць новы крыжовы паход. У 1189 годзе пасьля сьмерці Генрыха II ангельскае войска ачоліў Рычард Ільвінае Сэрца. Пажылы імпэратар Сьвятой Рымскай імпэрыі Фрыдрых Барбароса таксама адгукнуўся на заклік да зброі, сабраўшы вялікае войска, але патануў у рацэ ў Малой Азіі 10 чэрвеня 1190 году, не дайшоўшы да Сьвятой зямлі. Ягоная сьмерць выклікала найбольшы адцёк сярод нямецкіх крыжакоў. Большасьць нямецкіх жаўнераў у роспачы адправілася дадому.

Пасьля выгнаньня мусульманаў з Акры Леапольд V Аўстрыйскі й Філіп II пакінуў Сьвятую Зямлю ў жніўні 1191 году. Саладын ня здолеў перамагчы Рычарда ў некалькіх ваенных сутыкненьнях, і Рычард забясьпечыў сабе ўзяцьцё яшчэ некалькіх ключавых прыбярэжных гарадоў. Тым ня менш, 2 верасьня 1192 году Рычард склаў мірную дамову з Саладынам, паводле якой Ерусалім застаўся пад мусльманскім кантролем, але якая таксама дазволіла бяззбройным хрысьціянскім паломнікам і гандлярам наведваць горад. Рычард пакінуў Сьвятую Зямлю 9 кастрычніка. Посьпехі Трэцяга крыжовага паходу дазволілі крыжакам авалодаць значнымі тэрыторыямі, то бок было заснавана хрысьціянскае царства на Кіпры й на сырыйскім ўзьбярэжжы. Тым ня менш, ягоная няздольнасьць вярнуць пад хрысьціянскі кантроль Ерусалім прывяла да закліку да Чацьвёртага крыжовага паходу ўсяго праз шэсьць гадоў.

Вонкавыя спасылкі

Трэці крыжовы паход

Трэці крыжовы паход — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Шаблён:Link GA

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 [[Файл:Siege of Acre.jpg|міні|200пкс|Старажытны малюнак [[аблога Акры|аблогі Акры]]]]
-'''Трэці крыжовы паход''' ([[1189]]—[[1192]]), вядомы таксама як Паход каралей, быў чарговай спробай эўрапейскіх лідэраў адваяваць Сьвятую Зямлю ў [[Саладын|Саладына]]. Паход у выніку быў адным з самых пасьпяховым, аднак, ён не апраўдаў сваёй канчатковай мэты, то бок адваёвы [[Ерусалім|Ерусаліма]].
+'''Трэці крыжовы паход''' ([[1189]]—[[1192]]), вядомы таксама як '''Паход каралёў''', быў чарговай спробай эўрапейскіх лідэраў адваяваць Сьвятую Зямлю ў [[Саладын|Саладына]]. Паход у выніку быў адным з самых пасьпяховым, аднак, ён не апраўдаў сваёй канчатковай мэты, то бок адваёвы [[Ерусалім|Ерусаліма]].
-Пасьля правалу другога крыжовага паходу, [[дынастыя Зэнгідаў]] кіравала [[Сырыя (гістарычная вобласьць)|Сырыяй]] і ўдзельнічала ў канфлікце супраць [[дынастыя Фатымідаў|дынастыі Фатымідаў]], якія панавалі ў [[Эгіпет|Эгіпце]]. У канчатковым выніку гэты канфлікт прывёў да аб’яднаньня эгіпецкіх і сырыйскіх войскаў пад камандаваньнем Саладына, які выкарыстаў іх для зьмяншэння моцы хрысьціянскіх дзяржаваў, і ў [[1187]] годзе вярнуў Ерусалім пад мусульманскі кантроль. Натхнёныя рэлігійнай стараннасьцю, кароль [[Ангельшчына|Ангельшчыны]] [[Генрых II (кароль Ангельшчыны)|Генрых II]] і кароль [[Каралеўства Францыя|Францыі]] [[Філіп II (кароль Францыі)|Філіп II]] скончылі барацьбу адзін з адным, каб узначаліць новы крыжовы паход. У [[1189]] годзе пасьля сьмерці Генрыха II ангельскае войска ачоліў [[Рычард Ільвінае Сэрца]]. Пажылы імпэратар [[Сьвятая Рымская імпэрыя|Сьвятой Рымскай імпэрыі]] [[Фрыдрых I Барбароса|Фрыдрых Барбароса]] таксама адгукнуўся на заклік да зброі, сабраўшы вялікае войска, але патануў у рацэ ў [[Малая Азія|Малой Азіі]] [[10 чэрвеня]] [[1190]] года, не дайшоўшы да Сьвятой зямлі. Ягоная сьмерць выклікала найбольшы адцёк сярод нямецкіх крыжакоў. Большасьць нямецкіх жаўнераў у роспачы адправілася дадому.
+Пасьля правалу [[Другі крыжовы паход|другога крыжовага паходу]] [[дынастыя Зэнгідаў]] кіравала [[Сырыя (гістарычная вобласьць)|Сырыяй]] і ўдзельнічала ў канфлікце супраць [[дынастыя Фатымідаў|дынастыі Фатымідаў]], якія панавалі ў [[Эгіпет|Эгіпце]]. У канчатковым выніку гэты канфлікт прывёў да аб’яднаньня эгіпецкіх і сырыйскіх войскаў пад камандаваньнем Саладына, які выкарыстаў іх для зьмяншэньня моцы хрысьціянскіх дзяржаваў, і ў [[1187]] годзе вярнуў Ерусалім пад мусульманскі кантроль. Натхнёныя рэлігійнай стараннасьцю, кароль [[Ангельшчына|Ангельшчыны]] [[Генрых II (кароль Ангельшчыны)|Генрых II]] і кароль [[Каралеўства Францыя|Францыі]] [[Філіп II (кароль Францыі)|Філіп II]] скончылі барацьбу адзін з адным, каб узначаліць новы крыжовы паход. У [[1189]] годзе пасьля сьмерці Генрыха II ангельскае войска ачоліў [[Рычард Ільвінае Сэрца]]. Пажылы імпэратар [[Сьвятая Рымская імпэрыя|Сьвятой Рымскай імпэрыі]] [[Фрыдрых I Барбароса|Фрыдрых Барбароса]] таксама адгукнуўся на заклік да зброі, сабраўшы вялікае войска, але патануў у рацэ ў [[Малая Азія|Малой Азіі]] [[10 чэрвеня]] [[1190]] году, не дайшоўшы да Сьвятой зямлі. Ягоная сьмерць выклікала найбольшы адцёк сярод нямецкіх крыжакоў. Большасьць нямецкіх жаўнераў у роспачы адправілася дадому.
-Пасьля выгнаньня мусульманаў з [[Акра|Акры]], [[Леапольд V Аўстрыйскі]] й Філіп II пакінуў Сьвятую Зямлю ў жніўні [[1191]] году. Саладын ня здолеў перамагчы Рычарда ў любых ваенных сутыкненьнях, і Рычард забясьпечыў сабе ўзяцьцё яшчэ некалькіх ключавых прыбярэжных гарадоў. Тым ня менш, [[2 верасьня]] [[1192]] года, Рычард склаў мірную дамову з Саладынам, паводле якой Ерусалім застаўся пад мусльманскім кантролем, але якая таксама дазволіла бяззбройным хрысьціянскім паломнікам і гандлярам наведаць горад. Рычард пакінуў Сьвятую Зямлю [[9 кастрычніка]]. Посьпехі Трэцяга крыжовага паходу дазволілі крыжакам валодам значнымі тэрыторыямі, то бок было заснавана хрысьціянскае царства на [[Кіпр (востраў)|Кіпры]] й на сырыйскім ўзьбярэжжы. Тым ня менш, ягоная няздольнасьць вярнуць пад хрысьціянскі кантроль Ерусалім прывяло да закліку да [[Чацьвёрты крыжовы паход|Чацьвёртага крыжовага паходу]] ўсяго праз шэсьць гадоў.
+Пасьля выгнаньня мусульманаў з [[Акра|Акры]] [[Леапольд V Аўстрыйскі]] й Філіп II пакінуў Сьвятую Зямлю ў жніўні [[1191]] году. Саладын ня здолеў перамагчы Рычарда ў некалькіх ваенных сутыкненьнях, і Рычард забясьпечыў сабе ўзяцьцё яшчэ некалькіх ключавых прыбярэжных гарадоў. Тым ня менш, [[2 верасьня]] [[1192]] году Рычард склаў мірную дамову з Саладынам, паводле якой Ерусалім застаўся пад мусльманскім кантролем, але якая таксама дазволіла бяззбройным хрысьціянскім паломнікам і гандлярам наведваць горад. Рычард пакінуў Сьвятую Зямлю [[9 кастрычніка]]. Посьпехі Трэцяга крыжовага паходу дазволілі крыжакам авалодаць значнымі тэрыторыямі, то бок было заснавана хрысьціянскае царства на [[Кіпр (востраў)|Кіпры]] й на сырыйскім ўзьбярэжжы. Тым ня менш, ягоная няздольнасьць вярнуць пад хрысьціянскі кантроль Ерусалім прывяла да закліку да [[Чацьвёрты крыжовы паход|Чацьвёртага крыжовага паходу]] ўсяго праз шэсьць гадоў.
 == Вонкавыя спасылкі ==