Матэматычны аналіз: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Вэрсія ад 06:41, 1 лістапада 2012

Матэматычны аналіз — разьдзел матэматыкі, у якім функцыі і іх абагульненьні вывучаюцца мэтадам лімітаў^[1]. Матэматычны аналіз мае дзьве асноўныя галіны — дыфэрэнцыяльнае зьлічэньне і інтэгральнае зьлічэньне, якія зьвязаныя тэарэмай аналізу.

Гістарычны нарыс

Папярэднікам матэматычнага аналіза быў антычны мэтад вычэрпваньня і мэтад непадзельных. Усе тры кірункі, уключаючы аналіз, радніць агульная зыходная ідэя: раскладаньне на бясконца малыя элемэнты,прырода якіх, зрэшты, уяўлялася аўтарам ідэі даволі цьмяна. Альгебраічны падыход (вылічэньне бясконца малых) пачынае зьяўляцца ў Джона Валіса, Джэймса Грэгары і Ісака Бароў. У поўнай меры новае вылічэньне стварыў Ньютан, які, аднак, доўгі час не публікаваў свае адкрыцьці.

Афіцыйнай датай нараджэньня дыфэрэнцыйнага вылічэньня можна лічыць травень 1684, калі Ляйбніц апублікаваў першы артыкул «Новы мэтад максымумаў і мінімумаў…»^[2]. Гэты артыкул у сьціслай форме выкладаў прынцыпы новага мэтаду, названага дыфэрэнцыйным вылічэньнем.

Крыніцы

^ Матэматычная энцыклапедыя. — Менск: Тэхналогія, 2001. ISBN 985-458-059-8
^ Leibniz //Acta Eroditorum, 1684. L.M.S., т. V, c. 220—226. Рус. пер.: Успехи Мат. Наук, т. 3, в. 1 (23), с. 166—173.

Гэта — накід артыкула па матэматыцы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.

Вонкавыя спасылкі

Матэматычны аналіз — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

[1] Матэматычная энцыклапедыя. — Менск: Тэхналогія, 2001. ISBN 985-458-059-8

[2] Leibniz //Acta Eroditorum, 1684. L.M.S., т. V, c. 220—226. Рус. пер.: Успехи Мат. Наук, т. 3, в. 1 (23), с. 166—173.

[1]

[2]

@@ Радок 65: / Радок 65: @@
 [[nn:Analyse i matematikk]]
 [[oc:Analisi matematica]]
+[[pnb:میتھمیٹیکل انیلیسز]]
 [[pms:Anàlisi matemàtica]]
 [[pl:Analiza matematyczna]]