Мёртвая мова: розьніца паміж вэрсіямі
д r2.7.1) (робат дадаў: lv:Mirusi valoda |
д r2.7.3) (Робат: зьмяніў ta:அழிந்த மொழி на ta:வழக்காறொழிந்த மொழி |
||
Радок 56: | Радок 56: | ||
[[fi:Kuollut kieli]] |
[[fi:Kuollut kieli]] |
||
[[sv:Utdöda språk]] |
[[sv:Utdöda språk]] |
||
[[ta: |
[[ta:வழக்காறொழிந்த மொழி]] |
||
[[th:ภาษาสูญพันธุ์]] |
[[th:ภาษาสูญพันธุ์]] |
||
[[tr:Ölü dil]] |
[[tr:Ölü dil]] |
Вэрсія ад 01:01, 23 верасьня 2012
Мёртвая мова — тэрмін, які выкарыстоўваецца ў дачыненьні да мовы, што ня мае жывых носьбітаў, для якіх бы яна зьяўлялася роднай.
Сьмерць мовы можа настаць у выпадку яе выцясьненьня іншай мовай ці мовамі. Так адбылося з мовамі амэрыканскіх індзейцаў, якія былі выцесьненыя ангельскай і іншымі мовамі калянізатараў.
Некаторыя мовы становяцца мёртвымі ў выніку натуральнай эвалюцыі, разьвіваючыся ў іншыя мовы. Прыкладам гэтай зьявы можа быць лаціна, зь якой разьвіліся жывыя раманскія мовы, а сама яна пры гэтым сталася мёртвай. Падобны лёс спасьцігнуў санскрыт і стараславянскую мову.
Некаторыя мёртвыя мовы працягваюць выкарыстоўвацца ў навуцы ці літургіі (лаціна, санскрыт, копцкая мова, царкоўнаславянская мова).
У некаторых выпадках мёртвыя мовы могуць «ажыць», як гэта здарылася з іўрытам.