Гук: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
MerlIwBot (гутаркі | унёсак)
д робат дадаў: arc:ܩܠܐ
д r2.7.1) (робат зьмяніў: arc:ܩܠܐ (ܨܘܬܐ)
Радок 16: Радок 16:
[[ar:صوت]]
[[ar:صوت]]
[[an:Sonito]]
[[an:Sonito]]
[[arc:ܩܠܐ (ܨܘܬܐ)]]
[[as:শব্দ (পদাৰ্থ বিজ্ঞান)]]
[[as:শব্দ (পদাৰ্থ বিজ্ঞান)]]
[[az:Səs]]
[[az:Səs]]
Радок 61: Радок 62:
[[ml:ശബ്ദം]]
[[ml:ശബ്ദം]]
[[mr:आवाज (ध्वनी)]]
[[mr:आवाज (ध्वनी)]]
[[arc:ܩܠܐ]]
[[arz:صوت]]
[[arz:صوت]]
[[ms:Bunyi]]
[[ms:Bunyi]]

Вэрсія ад 18:49, 25 жніўня 2012

Рэактыўны самалёт F/A-18, які пераадольвае гукавы бар'ер. Белае воблака — сьціснутыя кроплі вады, якія, як лічыцца, узьнікаюць ад зніжэньня ціску паветра вакол самалёта

Гук — фізычная зьява, якая выклікаецца вагальнымі рухамі часьцінак асяродзьдзя, звычайна паветра, якую мы ўспрымаем слыхам. Мэханічныя вібрацыі, якія атаясамліваюцца з гукам, могуць распаўсюджвацца ва ўсіх формах рэчыва: газах, вадкасьці, цьвёрдых целах і ў плазьме. Гук ня можа ісьці праз вакуўм. Лічыцца, што чалавечы слых успрымае гукі з частасьцю паміж 16 Гц і 20 кГц. Верхняя мяжа звычайна зьмяншаецца з узростам.

Распаўсюджваньне гуку ў асяродзьдзі носіць характар пругкіх хваляў. Як і ўсялякая хваля, гуку ўласьціва амплітуда і частасьць. Вывучэньнем гуку займаецца навука акустыка.

Вонкавыя спасылкі

Гуксховішча мультымэдыйных матэрыялаў