Элейская школа: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
tagged isolated of cluster сіраціна0; tagged non-categorized.
афармленьне, катэгорыя
Радок 1: Радок 1:
'''Элейская школа''' — школа [[Старажытная Грэцыя|старажытнагрэцкай]] філязофіі [[VI стагодзьдзе да н. э.|VI]]—[[V стагодзьдзе да н.э.|V стагодзьдзяў да н. э.]] Назва школы паходзіць ад гораду, у якім узьнікла, [[Элея]] — грэцкая калёнія ў [[Паўднёвая Італія|Паўднёвай Італіі]]. Заснавальнікам школы зьяўляецца [[Ксенафан]], асноўныя прадстаўнікі [[Пармэнід]], [[Зянон Элейскі]], [[Мэліс Самаскі]]. Яны ўпершыню проціпаставілі мысленьне пачуцьцёваму ўспрыманьню, адзначылі няўстойлівасьць, цякучасьць чалавечых адносінаў і ўспрыманьняў; галоўную ролю ў спасьціжэньні [[ісьціна|ісьціны]] адводзілі мысленьню. Быцьцё, на іхную думку, ёсьць бесьперапыннае, нерухомае, нязьменнае, аднароднае, непадзельнае, аднолькава ўласьцівае кожнаму элемэнту, [[рэчаіснасьць|рэчаіснасьці]], выключае якое-небудзь мноства рэчаў.
'''Элейская школа''' — школа [[Старажытная Грэцыя|старажытнагрэцкай]] філязофіі [[VI стагодзьдзе да н. э.|VI]]—[[V стагодзьдзе да н.э.|V стагодзьдзяў да н. э.]] Назва школы паходзіць ад гораду, у якім узьнікла, [[Элея]] — грэцкая калёнія ў [[Паўднёвая Італія|Паўднёвай Італіі]]. Заснавальнікам школы зьяўляецца [[Ксенафан]], асноўныя прадстаўнікі [[Пармэнід]], [[Зянон Элейскі]], [[Мэліс Самаскі]]. Яны ўпершыню проціпаставілі мысьленьне пачуцьцёваму ўспрыманьню, адзначылі няўстойлівасьць, цякучасьць чалавечых адносінаў і ўспрыманьняў; галоўную ролю ў спасьціжэньні [[ісьціна|ісьціны]] адводзілі мысленьню. Быцьцё, на іхную думку, ёсьць бесьперапыннае, нерухомае, нязьменнае, аднароднае, непадзельнае, аднолькава ўласьцівае кожнаму элемэнту, [[рэчаіснасьць|рэчаіснасьці]], выключае якое-небудзь мноства рэчаў.


Гэтая ідэя склалася ў процівагу [[дыялектыка|дыялектычнаму]] вучэньню аб прыродзе [[Геракліт]]а. Для абароны вучэньня Элейскай школы Зянон прапанаваў сыстэму аргумэнтаў, пабудаваных у форме доказаў ад процілеглага й накіраваных супраць прызнаньня множнасьці й руху быцьця, як то пушчаная страла нерухомая, таму што час складаецца з асобных імгненьняў, а прастора — з асобных пунктаў. У далейшым панятак адзінага нязьменнага быцьця паслужыў адной з крыніцаў філязофіі [[Плятон]]а й [[нэаплятанізм]]у.
Гэтая ідэя склалася ў процівагу [[дыялектыка|дыялектычнаму]] вучэньню аб прыродзе [[Геракліт]]а. Для абароны вучэньня Элейскай школы Зянон прапанаваў сыстэму аргумэнтаў, пабудаваных у форме доказаў ад процілеглага й накіраваных супраць прызнаньня множнасьці й руху быцьця, як то пушчаная страла нерухомая, таму што час складаецца з асобных імгненьняў, а прастора — з асобных пунктаў. У далейшым панятак адзінага нязьменнага быцьця паслужыў адной з крыніцаў філязофіі [[Плятон]]а й [[нэаплятанізм]]у.
Радок 13: Радок 13:
{{Няма катэгорыяў}}
{{Няма катэгорыяў}}


[[Катэгорыя:Элеаты|*]]
[[Катэгорыя:Элеаты| ]]
[[Катэгорыя:Філязофія Старажытнай Грэцыі]]
[[Катэгорыя:Старажытная Грэцыя]]


[[ar:المدرسة الإيلية]]
[[ar:المدرسة الإيلية]]

Вэрсія ад 18:00, 6 жніўня 2012

Элейская школа — школа старажытнагрэцкай філязофіі VIV стагодзьдзяў да н. э. Назва школы паходзіць ад гораду, у якім узьнікла, Элея — грэцкая калёнія ў Паўднёвай Італіі. Заснавальнікам школы зьяўляецца Ксенафан, асноўныя прадстаўнікі Пармэнід, Зянон Элейскі, Мэліс Самаскі. Яны ўпершыню проціпаставілі мысьленьне пачуцьцёваму ўспрыманьню, адзначылі няўстойлівасьць, цякучасьць чалавечых адносінаў і ўспрыманьняў; галоўную ролю ў спасьціжэньні ісьціны адводзілі мысленьню. Быцьцё, на іхную думку, ёсьць бесьперапыннае, нерухомае, нязьменнае, аднароднае, непадзельнае, аднолькава ўласьцівае кожнаму элемэнту, рэчаіснасьці, выключае якое-небудзь мноства рэчаў.

Гэтая ідэя склалася ў процівагу дыялектычнаму вучэньню аб прыродзе Геракліта. Для абароны вучэньня Элейскай школы Зянон прапанаваў сыстэму аргумэнтаў, пабудаваных у форме доказаў ад процілеглага й накіраваных супраць прызнаньня множнасьці й руху быцьця, як то пушчаная страла нерухомая, таму што час складаецца з асобных імгненьняў, а прастора — з асобных пунктаў. У далейшым панятак адзінага нязьменнага быцьця паслужыў адной з крыніцаў філязофіі Плятона й нэаплятанізму.

Літаратура

  • Катляроў І. Элейская школа // БЭ ў 18 т. Т. 18. Кн. І. Мн., 2004.
  • Н. Diels, "Parmenides Lehrgedicht" (В., 1900);
  • Zeller, "Philosophie d. Griechen" (іт., 5-e выд.);
  • Solmsen F. The "Eleatic One" in Melissus.Amst.,1969.