Водзкая мова: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Створана старонка са зьместам '{{Інфармацыя пра мову | Назва мовы = Водзкая мова | Назва мовы ў арыгінале = Va...'
 
Няма апісаньня зьменаў
Радок 114: Радок 114:
[[ar:لغة فوتية]]
[[ar:لغة فوتية]]
[[bat-smg:Vuodu kalba]]
[[bat-smg:Vuodu kalba]]
[[be-x-old:Водзкая мова]]
[[bg:Вотски език]]
[[bg:Вотски език]]
[[br:Voteg]]
[[br:Voteg]]

Вэрсія ад 14:23, 6 жніўня 2012

Водзкая мова
Vaďďa ceeli/tšeeli[1], maaceeli
Ужываецца ў Расеі
Рэгіён Ленінградзкая вобласьць
Колькасьць карыстальнікаў ад 15 да 68[2] чалавек
Клясыфікацыя Уральская сям'я
Афіцыйны статус
Афіцыйная мова ў
Дапаможная мова ў
Рэгулюецца
Статус: 8б амаль вымерлая[d][3]
Пісьмо лацінскае пісьмо
Коды мовы
ISO 639-1
ISO 639-2(Б) vot
ISO 639-2(Т) vot
ISO 639-3 vot
SIL izh

Водзкая мова — фіна-вугорская мова фіна-пермскае галіны фіна-волскае ґрупы прыбалтыйска-фінскае падґрупы, на якой размаўляе малы фіна-вугорскі народ водзь. Адносіцца паўднёвае падгаліны прыбалтыйска-фінскіх моваў, маючы шмат агульнага з эстонскай мовай.

Мова хутка зьнікае — паводле апошніх вынікаў перапісаў насельніцтва па Расеі водзкую мову роднай лічылі 68 чалавек з прыкладна 80 прадстаўнікоў народу водзь.

Улучана ў Атляс зьнікаючых моваў паводле вэрсіі ЮНЭСКО[4].

Гісторыя

Этнаґрафічная мапа паселішчаў водзі, іжоры і фінаў на захадзе Ленінградзкае вобласьці ў пэрыяд з 1848 па 2007 гады.

Па стане на 1848 на водзкай мове размаўляла прыкладна 5000 чалавек[5], зь іх больш за палову размаўляла на заходнім дыялекце, прыкладна ⅓ — на ўсходнім. Астатнія размаўлялі на куровіцкім і крэвінскім дыялектах.

У савецкія часы не было створана асобнае пісьмовасьці для мовы, адукацыйны працэс у школах праходзіў на іжорскай мове. Сталінскія рэпрэсіі й Другая сусьветная вайна значна скарацілі колькасьць водзі. Пасьля заканчэньня вайны адукацыі на мове так не зьявілася, адукацыйны працэс ішоў па-расейску. У выніку гэтага водзкая мова ў 20 ст. зазнала на сабе значнае скарачэньне колькасьці носьбітаў.

Зараз носьбіты мовы пражываюць у некалькіх вёсках Кінгісепскага раёну Ленінградзкае вобласьці — Лужыцы, Кракольле, Куровіцы і Пяскі. Раней тэрыторыя распаўсюджаньня мовы ахоплівала вялікія тэрыторыі на захадзе Ленінградзкае вобласьці.

Асноўная характарыстыка

Пісьмовасьць

Зараз нешматлікімі энтузіястамі, што займаюцца прасоўваньнем мовы, ужываецца лацінскі альфабэт. Да гэтага часу паміж імі не сканчаюцца спрэчкі наконт абазначэньня зычнага гуку /t͡ʃ/, які ў розных аўтараў абазначаецца па-рознаму: /c. Афіцыйна зацьверджаная сыстэма артаґрафіі для мовы адсутнічае.

У 1930-ых гадох водзьдзю па паходжаньні лінґвістам Дзьмітрыем Цьвятковым быў распрацаваны кірылічны альфабэт, але ён ня стаў папулярным.

У нашыя часы водзкі альфабэт зьяўляецца падобным на альфабэты іншых прыбалтыйска-фінскіх моваў. Ужываюцца дыґрафы са знакам апостраф.

Сучасны выгляд водзкага альфабэту.

A a B b C c D d D' ď E e
F f G g H h I i J j K k
L l L' l' M m N n N' n' O o
P p R r R' r' S s Š š S' s'
T t T' ť U u V v Z z Z' z'
Ž ž Õ õ Ä ä Ö ö Ü ü

Дыялекты

У водзкай мове выдзяляюцца 4 дыялекты, 2 зь якіх ужо вымерлі і носьбітаў ня маюць.

  • Заходневодзкі дыялект — у мінулым ахопліваў тэрыторыію з захаду на ўсход ад вусьця ракі Луга да вёскі Катлы
  • † Усходневодзкі дыялект — у мінулым ахопліваў ваколіцы вёскі Капор'е (Ламаносаўскі раён). Вымер у 1960-ых гадох
  • Куровіцкі дыялект — дыялект вёскі Куровіцы. Мае шмат пераходных рыс да іжорскае мовы
  • Крэвінскі дыялект — дыялект, на якім размаўляла пераселеная водзь на паўднёвым усходзе Латвіі. Вымер у 19 ст.

Грамадзкае жыцьцё

У нашыя часы энтузіястамі робяцца спробы па адраджэньню мовы і яе папулярызацыі. У вёсцы Кракольле вядзецца навучаньне мовы ў мясцовай школе. Маскоўскім лінґвістам Віталем Чарняўскім выдадзены электронны саманавучальнік мове.

Зараз водзкую мову вывучаюць таксама ў Тартускім, Ювяскюльскім і Хельсынскім унівэрсытэтах.

Спасылкі

Крыніцы