Касьцёл і калегіюм езуітаў (Бабруйск): розьніца паміж вэрсіямі
Новая старонка: '''Касьцё{{падстаноўка:націск}}л Сьвяты{{падстаноўка:націск}}х Апосталаў Пятра{{падстаноўка:на... |
Няма апісаньня зьменаў |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
⚫ | |||
== Headline text == |
|||
⚫ | |||
Заснаваны ў [[1615]] на фундацыю [[Бабруйскае староства|бабруйскага старосты]] [[Пётра Трызна|Пятра Трызны]]. У [[1625]] касьцёл быў перададзены езуітам. Сярод архітэктараў касьцёлу вядомыя [[Уладзіслаў Дзягілевіч]] ([[1699]]–[[1700]]), [[Казімер Мацелякоўскі]] ([[1735]]–[[1736]]), [[Тамаш Жаброўскі]] ([[1746]]), [[Габрыэль Лянкевіч]] ([[1747]]–[[1748]]) і [[Францішак Карава]] ([[1757]]–[[1758]]). Вядома таксама пра ўдзел у будаўніцтве ў [[1732]]-[[1747]] муляра [[Якуб Руоф|Якуба Руофа]]. |
Заснаваны ў [[1615]] на фундацыю [[Бабруйскае староства|бабруйскага старосты]] [[Пётра Трызна|Пятра Трызны]]. У [[1625]] касьцёл быў перададзены езуітам. Сярод архітэктараў касьцёлу вядомыя [[Уладзіслаў Дзягілевіч]] ([[1699]]–[[1700]]), [[Казімер Мацелякоўскі]] ([[1735]]–[[1736]]), [[Тамаш Жаброўскі]] ([[1746]]), [[Габрыэль Лянкевіч]] ([[1747]]–[[1748]]) і [[Францішак Карава]] ([[1757]]–[[1758]]). Вядома таксама пра ўдзел у будаўніцтве ў [[1732]]-[[1747]] муляра [[Якуб Руоф|Якуба Руофа]]. |
Вэрсія ад 02:50, 31 жніўня 2007
Headline text
Касьцё́л Сьвяты́х Апосталаў Пятра́ й Па́ўла (Бабру́йск) – помнік архітэктуры XVII-XVIII стст., былы езуіцкі касьцёл. Разам з кляштарам быў цэнтрам Бабруйскае езуіцкае рэзыдэнцыі.
Заснаваны ў 1615 на фундацыю бабруйскага старосты Пятра Трызны. У 1625 касьцёл быў перададзены езуітам. Сярод архітэктараў касьцёлу вядомыя Уладзіслаў Дзягілевіч (1699–1700), Казімер Мацелякоўскі (1735–1736), Тамаш Жаброўскі (1746), Габрыэль Лянкевіч (1747–1748) і Францішак Карава (1757–1758). Вядома таксама пра ўдзел у будаўніцтве ў 1732-1747 муляра Якуба Руофа.
Касьцёл быў пабудаваны ў стылі барока. Уяўляў сабой трохнававую базыліку без трансэпту, меў дзьве вежы, на адной зь якіх быў гадзіньнік з боем, а на другой – матэматычны компас. Вежы падзяліліся на тры ярусы, паміж верхнімі чацьверыкамі зьмяшчаўся фігурны франтон з валютамі. Прэзьбітэр меў паўкруглае завяршэньне, па бакох вімы месьціліся дзьве сымэтрычныя закрыстыі.
Унутры навы былі перакрытыя цыліндрычнымі скляпеньнямі з распалубкамі на здвоеных падпружных арках, якім на фасадах адпавядалі здвоеныя пілястры, у чым можна бачыць прыкмету позьняга барока. Пры ўваходзе мясьціўся «хор мураваны на 2 філярах са сходамі з абодвух бакоў». Невялікія хоры разьмяшчаліся таксама над закрыстыямі. Галоўны аўтар, які ўключаў 8 позьнебарочных скульптураў сьвятых (у т.л. скульптуры сьвятых Ігната, Бергіяша, Ксавэра, Станіслава), 6 бакавых аўтароў, амбону, усё сакральнае начыньне інтэр'еру былі драўлянымі й былі зробленыя майстрамі Язэпам Шылам і Антонам Марціноўскім. На сьценах меўся фрэскавы жывапіс, а сярод абразоў знаходзіліся сармацкія данатарскія партрэты караля Жыгімонта Вазы й Пятра Трызны.
Пры будаўніцтве ў ХІХ ст. Бабруйскае крэпасьці вежы касьцёлу былі зьнішчаныя, а сам ён быўкарэнным чынам перабудаваны пад цэйхгаўз. У 1885 касьцёл дадаткова пацярпеў ад пажару. За савецкім часам ў будынку касьцёлу была гаўптвахта.