Бясконцасьць: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д r2.7.2) (робат дадаў: ast:Infinitu
MerlIwBot (гутаркі | унёсак)
д робат дадаў: ka:უსასრულობა
Радок 52: Радок 52:
[[he:אינסוף]]
[[he:אינסוף]]
[[kn:ಅನಂತ]]
[[kn:ಅನಂತ]]
[[ka:უსასრულობა]]
[[kk:Шексіздік]]
[[kk:Шексіздік]]
[[ku:Bêdawî]]
[[ku:Bêdawî]]

Вэрсія ад 07:38, 26 чэрвеня 2012

Сымбаль бясконцасьці ў матэматыцы

Бяско́нцасьць (у выглядзе сымбалю — ∞) — паняцьце ў матэматыцы і філязофіі, якое зьвяртаецца да нейкай велічыні, якая ня мае межаў або канца. У матэматыцы бясконцасьць уводзіцца ў кантэксьце тэорыі мностваў. Уяўленьне пра бясконца малыя і бясконца вялікія зьменныя велічыні — адно з галоўных у матэматычным аналізе[1]. У сыстэме лікаў зваротная бясконцасьць ёсьць бясконцай колькасьцю, то бок лікам, які перавышае любы рэчаісны лік. Георг Кантар фармалізаваў многія ідэі, зьвязаныя з бясконцасьцю і бясконцымі мноствамі ў канцы XIX і пачатку XX стагодзьдзяў. Ён сьцьвярджаў, што існуе бясконцае мноства розных памераў[2]. Напрыклад, мноства цэлых лікаў ёсьць вылічальна бясконцымі, а мноства рэчаісных лікаў ёсьць невылічальнай бясконцасьцю.

Крыніцы

  1. ^ Матэматычная энцыклапедыя. — Менск: Тэхналогія, 2001. ISBN 985-458-059-8
  2. ^ Gowers, Timothy; Barrow-Green, June; Leader, Imre (2008). «The Princeton Companion to Mathematics». Princeton University Press. p. 616. ISBN 0-691-11880-9.

Вонкавыя спасылкі

Бясконцасьцьсховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Шаблён:Link FA