Буздыган: розьніца паміж вэрсіямі
tagged isolated of cluster сіраціна0; tagged non-categorized. |
афармленьне, катэгорыя |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Файл: |
[[Файл:Buzdygan.jpg|міні|Буздыган]] |
||
'''Буздыган''' (ад {{ |
'''Буздыган''' (ад {{мова-kk|бузды}} «разбурыць»), таксама буздыхан, буздуган, буздурхан — разнавіднасьць [[булава|булавы]], галоўка якой ўсеяная шыпамі (аналяг — [[моргенштэрн]]); часьцей мае некалькі прывараных пласьцін (аналяг [[шастапер]], [[пернач]]). Слова, верагодна было запазычана насельніцтвам, якое пражывае на поўнач, паўночны захад ад межаў [[Асманская імпэрыя|Асманскай імпэрыі]], пасьля чаго пранікла ў некаторыя [[славянскія мовы]], у прыватнасьці, у [[расейская мова|расейскую мову]]. |
||
У |
У расейскай мове, згодна з [[слоўнік Даля|слоўнікам Даля]], [[паліца|паліцы]] або [[кій]], з [[камель|камелем]] або булавешкай, часта акутыя металам. У раёне Прыднястроўя, этнаграфічна блізкім да ўкраінскіх [[Букавіна|Букавіны]] і Карпацкага рэгіёну, буздыганом называлі драўляныя паліцы: малдаўскія [[гайдук]]і ладзілі паядынкі на буздуганах, майстэрскае валоданьне якімі часта вырашала пытаньне — прыняць ці не прыняць маладога чалавека ў гайдукі. |
||
== |
== Літаратура == |
||
* Мандзяк А. С. «Воінскія традыцыі народаў Еўразіі», Мінск |
* Мандзяк А. С. «Воінскія традыцыі народаў Еўразіі», Мінск — 2002 |
||
{{Еўрапейскае древковое зброю}} |
|||
{{Ізаляваны артыкул}} |
{{Ізаляваны артыкул}} |
||
⚫ | |||
{{Няма катэгорыяў}} |
|||
⚫ | |||
[[Bg: Боздуган]] |
[[Bg: Боздуган]] |
Вэрсія ад 12:34, 22 чэрвеня 2012
Буздыган (ад па-казаску: бузды «разбурыць»), таксама буздыхан, буздуган, буздурхан — разнавіднасьць булавы, галоўка якой ўсеяная шыпамі (аналяг — моргенштэрн); часьцей мае некалькі прывараных пласьцін (аналяг шастапер, пернач). Слова, верагодна было запазычана насельніцтвам, якое пражывае на поўнач, паўночны захад ад межаў Асманскай імпэрыі, пасьля чаго пранікла ў некаторыя славянскія мовы, у прыватнасьці, у расейскую мову.
У расейскай мове, згодна з слоўнікам Даля, паліцы або кій, з камелем або булавешкай, часта акутыя металам. У раёне Прыднястроўя, этнаграфічна блізкім да ўкраінскіх Букавіны і Карпацкага рэгіёну, буздыганом называлі драўляныя паліцы: малдаўскія гайдукі ладзілі паядынкі на буздуганах, майстэрскае валоданьне якімі часта вырашала пытаньне — прыняць ці не прыняць маладога чалавека ў гайдукі.
Літаратура
- Мандзяк А. С. «Воінскія традыцыі народаў Еўразіі», Мінск — 2002