Падскарбі дворны літоўскі: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Smal (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
д →‎Літаратура: пунктуацыя
Радок 63: Радок 63:
* {{Літаратура/ЭВКЛ|2}}
* {{Літаратура/ЭВКЛ|2}}
* {{Літаратура/ЭГБ|5}}
* {{Літаратура/ЭГБ|5}}
* Boniecki А. Poczet rodów w Wielkim Księstwie Litewskim w XV i XVI wieku. Warszawa: 1883.
* Boniecki А. Poczet rodów w Wielkim Księstwie Litewskim w XV i XVI wieku. Warszawa: 1883.
* Wolff J. Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego: 1385—1795. Kraków, 1885.
* Wolff J. Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego: 1385—1795. Kraków, 1885.
* Żychliński T. Złota księga szlachty polskiej, Poznań, T.1-31, 1879—1908.
* Żychliński T. Złota księga szlachty polskiej. T. 1—31. — Poznań, 1879—1908.


{{Падскарбіі дворныя літоўскія}}
{{Падскарбіі дворныя літоўскія}}

Вэрсія ад 23:39, 24 студзеня 2012

Стэфан Пац

Падскарбі дворны літоўскі (па-лацінску: Subthesaurarius Magni Ducis Lihuaniae, vicethesaurarius curiae nostrae, thesaurarius curie nostrae; па Люблінскай унііпадскарбі надворны літоўскі) — адзін з цэнтральных ураднікаў у Вялікім Княстве Літоўскім. Сьпярша быў намесьнікам падскарбія земскага і відаць, адказваў за забесьпячэньне асабістых матэрыяльных патрэбаў вялікага князя.

З вылучэньнем сталовых маёнткаў, або эканоміяў (1588), быў іхным фінансавым і эканамічным кіраўніком[1].

Падскарбіямі дворнымі (надворнымі) літоўскімі былі:

Лявон Базыль Сапега

урад вакантны 16111615

Павал Караль Сангушка
Антоні Тызэнгаўз

Глядзіце таксама

Крыніцы

  1. ^ Аляксандр Груша. Падскарбі // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 387.

Літаратура