Генэрал артылерыі літоўскай: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Smal (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
Smal (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
Радок 39: Радок 39:
* Żychliński T. Złota księga szlachty polskiej. T. 1—31. — Poznań, 1879—1908.
* Żychliński T. Złota księga szlachty polskiej. T. 1—31. — Poznań, 1879—1908.


{{Шаблён:Цэнтральныя несэнатарскія дыгнітарыі і ураднікі Вялікага Княства Літоўскага}}
{{Шаблён:Цэнтральныя несэнатарскія дыгнітарыі і ўраднікі Вялікага Княства Літоўскага}}


[[Катэгорыя:Генэралы артылерыі літоўскай| ]]
[[Катэгорыя:Генэралы артылерыі літоўскай| ]]

Вэрсія ад 12:33, 22 студзеня 2012

Генэрал артылерыі літоўскай (па-лацінску: generalis artileriae magister) — дыгнітарскі ўрад у Вялікім Княстве Літоўскім, кіраўнік артылерыі. Загадваў арсэналамі, збраёўнямі, парахоўнямі і людвісарнямі, займаўся забесьпячэньнем войска й арсэналаў порахам і амуніцыяй, навучэньнем артылерыстаў. Прызначаўся дажывотна (пажыцьцёва) і ня меў права займаць іншых вайсковых урадаў.

Вядомы з 17 стагодзьдзя, калі кароль польскі і вялікі князь літоўскі Уладзіслаў IV надаў артылерыі вайсковую арганізацыю (г. зв. «Артыкулы», абвешчаныя ў 1634 пад Смаленскам). Першым кіраўніком артылерыі ВКЛ у 1634 стаў Мікалай Абрамовіч. З 1685 генэрал артылерыі атрымліваў 3 тысячы злотых на прыватныя патрэбы. Распараджаўся буйнымі грашовымі сродкамі, прымаў спэцыяльную прысягу не расходваць гэтыя грошы на іншыя мэты, і падпарадкоўваўся вялікаму гетману, з 1775 Вайсковаму дэпартаменту Пастаяннай Рады.

Генэраламі артылерыі літоўскай былі:

Вінцэнт Корвін-Гасеўскі
Францішак Сапега

Глядзіце таксама

Літаратура