Розум: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д r2.5.2) (робат выдаліў: ru:Ум, scn:Spirtu
д r2.7.2+) (робат дадаў: eu, mzn, scn, sk выдаліў: bg, cs, simple, sl
Радок 17: Радок 17:
[[zh-min-nan:Sim]]
[[zh-min-nan:Sim]]
[[bs:Um]]
[[bs:Um]]
[[bg:Дух (философия)]]
[[ca:Ment]]
[[ca:Ment]]
[[cs:Mysl]]
[[de:Geist]]
[[de:Geist]]
[[et:Vaim (mens)]]
[[et:Vaim (mens)]]
Радок 25: Радок 23:
[[es:Mente]]
[[es:Mente]]
[[eo:Menso]]
[[eo:Menso]]
[[eu:Gogamen]]
[[fa:ذهن]]
[[fa:ذهن]]
[[fr:Esprit]]
[[fr:Esprit]]
Радок 39: Радок 38:
[[la:Mens]]
[[la:Mens]]
[[ml:മനസ്സ്]]
[[ml:മനസ്സ്]]
[[mzn:ذهن]]
[[nl:Geest]]
[[nl:Geest]]
[[ja:心]]
[[ja:心]]
Радок 49: Радок 49:
[[ro:Minte]]
[[ro:Minte]]
[[sq:Mendja]]
[[sq:Mendja]]
[[scn:Spìrtu (fantàsima)]]
[[simple:Mind]]
[[sl:Um]]
[[sk:Myseľ]]
[[ckb:ھزر]]
[[ckb:ھزر]]
[[sr:Ум]]
[[sr:Ум]]

Вэрсія ад 13:25, 16 студзеня 2012

Мэтафара розуму з выявы XVII стагодзьдзя

Розум — здольнасьць маніпуляваць абстрактнымі паняцьцямі ці здольнасьць аналітычнага мысьленьня з выцягваньнем вывадаў з апрацоўваемых зьвестак. Ужываньне назапашанага досьведу, каб справіцца з жыцьцёвымі сытуацыямі.

На сёньняшні дзень існуе мноства тэорыяў на конт розуму й ягоных функцыі. Першыя здагадкі на гэты конт былі зробленыя Заратустрам, Будай, Плятонам і Арыстотэлем, а таксама іншымі старажытнымі грэцкімі, індыйскімі, пазьней, ісламскімі й сярэднявечнымі эўрапейскімі філёзафамі. Папярэднія да сучасных уяўленьні аб розуме бачыліся, як адзін з аспэктаў душы, у тым сэнсе, што як боскае й несьмяротнае ён зьвязвае чалавечае мысленьне зь нязьменным прынцыпам існаваньня.

Якія ўласцівасьці адносяцца да розуму шмат абмяркоўвалася. Некаторыя псыхолягі сьцьвярджаюць, што толькі «вышэйшыя» інтэлектуальныя функцыі можна адносіць да розуму, у прыватнасьці, мысьленьне й памяць. З гэтага пункту гледжаньня эмоцыі, як то каханьне, нянавісьць, страх, радасьць, зьяўляюцца больш прымітыўнымі й суб'ектыўнымі й павінны разглядацца адрозна ад розуму. Іншыя сьцьвярджаюць, што розныя рацыянальныя й эмацыйныя станы ня могуць быць аддзелены, бо яны маюць тую ж прыроду й паходжаньне, і таму павінны быць разгледжаны ўсе як частка таго, што мы называем розумам.