Вацлаў Аношка: розьніца паміж вэрсіямі
запыт на крыніцу |
Няма апісаньня зьменаў |
||
Радок 33: | Радок 33: | ||
[[Катэгорыя:Беларускія рэлігійныя дзеячы]] |
[[Катэгорыя:Беларускія рэлігійныя дзеячы]] |
||
[[Катэгорыя:Беларуская грэка-каталіцкая царква]] |
[[Катэгорыя:Беларуская грэка-каталіцкая царква]] |
||
[[Катэгорыя:Каталіцкая царква на Беларусі]] |
|||
[[Катэгорыя:Памерлі 8 лютага]] |
[[Катэгорыя:Памерлі 8 лютага]] |
||
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1966 годзе]] |
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1966 годзе]] |
Вэрсія ад 21:56, 9 сьнежня 2011
Вацлаў Аношка, Вячаслаў Аношка (1899, Магілёўшчына — 18 лютага 1966, Рабэрцін, Польшча) — беларускі каталіцкі сьвятар бізантыйскага абраду.
Вучыўся ў Менскай духоўнай каталіцкай сэмінарыі пасьля эвакуацыі яе ў Кельцы (Польшча).
Высьвячаны 1 лістапада 1924. Напачату працаваў вікарыем ў рыма-каталіцкай парафіі ў Ляхавічах Баранавіцкага павету. Зацікавіўся справай адраджэньня Уніі і прыняў усходні абрад.
З 1926 году служыў парахам уніяцкай парафіі ў мясцовасьці ў Альпені каля Давыд-Гарадка, куды шматразова прыязджаў дапамагаць і прапаведаваць ягоны сябар — беларускі каталіцкі сьвятар Пётар Татарыновіч. Асабіста жыў вельмі сьціпла, а часам нават бедна — усё імкнуўся аддаць людзям і, асабліва, дзецям[Крыніца?]. У Альпені пабудаваў капліцу сьв. Язафата, арганізаваў сялянаў на асушэньне забалочаных зямель, стварыў аркестар, які граў на царкоўных сьвятах. Каля 10 чалавек з уніяцкай парафіі ў Альпені пад яго уплывам пайшлі вучыцца ў малыя семінарыі ў Любешаве і Ломжы. Праводзіў актыўную і пасьпяховую місійную дзейнасьць, заснаваў таксама яшчэ адну ўніяцкую парафію на Століншчыне на Мярлінскіх хутарах.
З 1935 да 1944 году служыў у каталіцкай парафіі славяна-бізантыйскага абраду ў Далятычах на Наваградчыне, дзе стварыў выдатны царкоўны хор.
Прыхільнік Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі. Выкладаў у школе Закон Божы і зьвяртаўся да вернікаў на беларускай мове, распаўсюджваў беларускія хрысьціянскія выданьні, вучыў вернікаў беларускім сьпевам, ладзіў для іх тэатральныя пастаноўкі і ўсяляк спрыяў росту нацыянальнай самасьвядомасьці ў тых парафіях, дзе служыў.
Зьяўляўся сябрам Рады Беларускага Экзархату Грэка-Каталіцкай Царквы.
Перад Вялікаднем 1944 савецкія партызаны хацелі расстраляць сьвятара, аднак за яго заступіліся мясцовыя жыхары. Таму перад прыходам Саветаў ён вымушаны быў зьехаць у Польшчу.
Пахаваны на могілках каля Рабэрціну пад Варшавай.
Вонкавыя спасылкі
- Слоўнік.орг
- Успаміны Юрася Гарбінскага, МАЕ ПРЫЯЦЕЛI — В. АНОШКА
- Вінцук Адважны «Унія на Палесьсі»
- Ігар Бараноўскі. Анастасія Ільіна. «Памяць праведніка жыць будзе вечна» // Царква, № 4(39), 2003, с. 12-14.
- Анастасія Ільіна. Там, дзе была Унія... // Царква, № 4(47), 2005, с. 15.