Структуралізм: розьніца паміж вэрсіямі
Luckas-bot (гутаркі | унёсак) д r2.7.1) (робат дадаў: kk:Структурализм |
Ptbotgourou (гутаркі | унёсак) д r2.6.5) (робат дадаў: mk:Структурализам |
||
Радок 50: | Радок 50: | ||
[[lv:Strukturālisms]] |
[[lv:Strukturālisms]] |
||
[[hu:Strukturalizmus]] |
[[hu:Strukturalizmus]] |
||
[[mk:Структурализам]] |
|||
[[ml:ഘടനാവാദം]] |
[[ml:ഘടനാവാദം]] |
||
[[nl:Structuralisme (sociale wetenschap)]] |
[[nl:Structuralisme (sociale wetenschap)]] |
Вэрсія ад 17:58, 1 кастрычніка 2011
Структуралізм — кірунак і інтэлектуальны рух у сучаснай (у асноўным кантынэнтальнай) філязофскай думкі. Найбольш уплывовым структуралізм быў у Францыі ў 1960-х гг. Аказаў уплыў на разьвіцьцё сэміётыкі.
Структуралізм вынікае з структурнай лінгвістыцы, асновы якой заклаў Фэрдынанд эд Сасюр.
Асноўныя прадстаўнікі
- Клёд Леві-Строс (антрапалёгія)
- Раман Якабсон (лінгвістыка)
- Ралян Барт
- Мішэль Фуко
- Жак Лякан (псыхааналіз)
- Жан Піажэ (псыхалёгія)
- Нікаля Бурбакі (матэматыка)
Структуралізм у сацыялёгіі
Адным з асноўных тэзісаў структуралізму зьяўляецца сьцьверджаньне пра тое, што сацыяльныя і культурныя зьявы не валодаюць самастойнай субстанцыяльнай прыродай, а вызначаюцца сваёй нутранай структурай (то бок сыстэмай адносінаў паміж нутранымі структурнымі элемэнтамі), і сыстэмай адносінаў зь іншымі зьявамі ў адпаведных сацыяльных і культурных сыстэмах. Гэтыя сыстэмы адносінаў разглядаюцца як знакавыя сыстэмы, і, такім чынам, трактуюцца як аб'екты, надзеленыя значэньнем[1].
Структуралізм ставіць сваёй мэтай растлумачыць, як дадзеныя сацыяльныя інстытуты, якія могуць быць выяўленыя ў рамках структурнага аналізу, робяць магчымым чалавечы досьвед[2].
Крыніцы
Гэта — накід артыкула пра філязофію. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |