Скірмантава: розьніца паміж вэрсіямі
д Скірмунтава перанесеная ў Скірмантава |
інфармацыі перанесеныя з іншай вэрсіі гэтага артыкулу - крыніца — be-x-old:Скірмантава&action=edit&oldid=1045906 |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Аб’яднаць|Скірмантава}} |
|||
{{Мястэчка |
{{Мястэчка |
||
| Назва = Скірмунтава |
| Назва = Скірмунтава |
||
| Радок 31: | Радок 30: | ||
| Колер = {{Колер|Беларусь}} |
| Колер = {{Колер|Беларусь}} |
||
}} |
}} |
||
'''Скірмунтава''' — [[вёска]] ў [[Койданаўскі раён|Койданаўскім раёне]] [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]], за 5 км на паўночны захад ад шашы {{Таблічка-by|Р|65}}, за 18 км на поўнач ад [[Койданаў|Койданава]]. Скірмунтава ўваходіць у склад [[Путчынскі сельсавет|Путчынскага сельсавету]]. |
'''Скірмунтава''' — [[вёска]] ў [[Койданаўскі раён|Койданаўскім раёне]] [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]], за 5 км на паўночны захад ад шашы {{Таблічка-by|Р|65}}, 49 км ад [[Менск]]у, 24 км ад чыгуначнай станцыі Койданава, за 18 км на поўнач ад [[Койданаў|Койданава]]. Скірмунтава ўваходіць у склад [[Путчынскі сельсавет|Путчынскага сельсавету]]. |
||
== Гісторыя == |
== Гісторыя == |
||
Вядома з [[1802]] г. У пачатку XX ст. у [[Койданаўская воласьць|Койданаўскай воласьці]] [[Менскі павет (Расейская імпэрыя)|Менскага павету]], вёска, 35 двароў, 145 жыхароў, маёнтак, 1 двор, 13 жыхароў. Пад час ІІ-й Усясьветнай вайны лясы на поўначы Дзяржынскага раёну сталі сховішчам і прыстанішчам для жыдоў, якія ўцякалі зь Менскага гета. Неўзабаве адыход жыдоў у лес зь [[Менскае гета|Менскага гета]] набыў стыхійны характар. Невялікія групы накіроўваліся ў лес, ведаючы толькі тое, што недзе ёсьць вёскі Старое Сяло, Лісаўшчына, Скірмантава, і калі дабярэсься туды, то будзеш у небясьпецы — у «партызанскай краіне». Калі група з 30 жыдоў, якія ўцяклі зь Менскага гета, 29 жніўня 1943 г. прыбыла ў в. Скірмантава, то яе раптоўна з усіх бакоў акружылі эсэсаўцы. Разам са 162 (з 170) мясцовымі жыхарамі жыды былі сагнаны ў хлеў і зажыва спалены. Была спалена і вёска — 38 дамоў. Раіса Паўлаўна Куніцкая цудам выжыла — змагла ўцячы ў лес і расказаць пра трагедыю вёскі. Пасьля вайны вёска адноўлена. У часы сталінскіх рэпрэсіяў многія жыхары вёскі былі высланыя ў [[Сыбір]], адкуль так і не вярнуліся. |
|||
У часы сталінскіх рэпрэсіяў многія жыхары вёскі былі высланыя ў [[Сыбір]], адкуль так і не вярнуліся. Падчас [[Другая сусьветная вайна|Другой сусьветнай вайны]] [[30 ліпеня]] [[1943]] [[рок (год)|року]] вёска была ўшчэнт спаленая фашысцкімі карнікамі разам з 140 мірнымі жыхарамі. |
|||
У 1956 г. на магіле ахвяр фашызму ў цэнтры в. Скірмантава пастаўлены абэліск. Каля Дома культуры ў цэнтры вёскі пастаўлены абэліск на ўшанаваньне памяці аднавяскоўцаў, якія загінулі ў Вялікую Айчынную вайну. Вёска ўвекавечана ў мэмарыяльным комплексе «[[Хатынь]]». На 1 студзеня 2004 г. 168 двароў, 510 жыхароў. |
|||
== Інфармацыя для турыстаў == |
== Інфармацыя для турыстаў == |
||
Ля вёскі знаходзіцца найвышэйшы пункт [[Беларусь|Беларусі]] — гара [[Сьвятая (гара)|Сьвятая]]. |
Ля вёскі знаходзіцца найвышэйшы пункт [[Беларусь|Беларусі]] — гара [[Сьвятая (гара)|Сьвятая]]. |
||
== Літаратура == |
|||
* Скірмантава // Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Дзяржынскага раёна. Мінск. 2004. С. 295-296, 690. |
|||
{{Путчынскі сельсавет}} |
{{Путчынскі сельсавет}} |
||
Вэрсія ад 15:31, 7 ліпеня 2011
| Скірмунтава | |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Койданаўскі |
| Сельсавет: | Путчынскі |
| Тэлефонны код: | +375 1716 |
| Паштовы індэкс: | 222743 |
| Аўтамабільны код: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°51′ пн. ш. 27°04′ у. д. / 53.85° пн. ш. 27.067° у. д.Каардынаты: 53°51′ пн. ш. 27°04′ у. д. / 53.85° пн. ш. 27.067° у. д. |
Скірмунтава на мапе Беларусі   Скірмунтава | |
Скірмунтава — вёска ў Койданаўскім раёне Менскай вобласьці, за 5 км на паўночны захад ад шашы Р65, 49 км ад Менску, 24 км ад чыгуначнай станцыі Койданава, за 18 км на поўнач ад Койданава. Скірмунтава ўваходіць у склад Путчынскага сельсавету.
Гісторыя
Вядома з 1802 г. У пачатку XX ст. у Койданаўскай воласьці Менскага павету, вёска, 35 двароў, 145 жыхароў, маёнтак, 1 двор, 13 жыхароў. Пад час ІІ-й Усясьветнай вайны лясы на поўначы Дзяржынскага раёну сталі сховішчам і прыстанішчам для жыдоў, якія ўцякалі зь Менскага гета. Неўзабаве адыход жыдоў у лес зь Менскага гета набыў стыхійны характар. Невялікія групы накіроўваліся ў лес, ведаючы толькі тое, што недзе ёсьць вёскі Старое Сяло, Лісаўшчына, Скірмантава, і калі дабярэсься туды, то будзеш у небясьпецы — у «партызанскай краіне». Калі група з 30 жыдоў, якія ўцяклі зь Менскага гета, 29 жніўня 1943 г. прыбыла ў в. Скірмантава, то яе раптоўна з усіх бакоў акружылі эсэсаўцы. Разам са 162 (з 170) мясцовымі жыхарамі жыды былі сагнаны ў хлеў і зажыва спалены. Была спалена і вёска — 38 дамоў. Раіса Паўлаўна Куніцкая цудам выжыла — змагла ўцячы ў лес і расказаць пра трагедыю вёскі. Пасьля вайны вёска адноўлена. У часы сталінскіх рэпрэсіяў многія жыхары вёскі былі высланыя ў Сыбір, адкуль так і не вярнуліся.
У 1956 г. на магіле ахвяр фашызму ў цэнтры в. Скірмантава пастаўлены абэліск. Каля Дома культуры ў цэнтры вёскі пастаўлены абэліск на ўшанаваньне памяці аднавяскоўцаў, якія загінулі ў Вялікую Айчынную вайну. Вёска ўвекавечана ў мэмарыяльным комплексе «Хатынь». На 1 студзеня 2004 г. 168 двароў, 510 жыхароў.
Інфармацыя для турыстаў
Ля вёскі знаходзіцца найвышэйшы пункт Беларусі — гара Сьвятая.
Літаратура
- Скірмантава // Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Дзяржынскага раёна. Мінск. 2004. С. 295-296, 690.