Сабор Сьвятога Мікалая (Бабруйск)

Ня варта блытаць з царквой Сьвятога Мікалая — царквой Літоўскай мітраполіі Канстантынопальскага патрыярхату і Сьвятога Пасаду, якая існавала у XVI—XIX стагодзьдзях.

Помнік гісторыі
Сабор Сьвятога Мікалая
Мікольскі сабор
Краіна	Беларусь
Места	Бабруйск
Каардынаты	53°8′19.41″ пн. ш. 29°13′31.67″ у. д. / 53.138725° пн. ш. 29.2254639° у. д. / 53.138725; 29.2254639Каардынаты: 53°8′19.41″ пн. ш. 29°13′31.67″ у. д. / 53.138725° пн. ш. 29.2254639° у. д. / 53.138725; 29.2254639
Канфэсія	Расейская праваслаўная царква, Беларуская праваслаўная царква і праваслаўе^[d]
Эпархія	Бабруйская і Быхаўская епархія
Архітэктурны стыль	псэўдарускі стыль^[d]
Сайт	snsobor.by
Сабор Сьвятога Мікалая на мапе Беларусі Сабор Сьвятога Мікалая
Сабор Сьвятога Мікалая на Вікісховішчы

Царква саборная Сьвятога Мікалая — помнік гісторыі другой паловы XIX ст. (мураўёўка) у Бабруйску. Знаходзіцца ў цэнтры Новага Места, на гістарычнай Раманаўскай вуліцы^[a]. Дзейнічае, катэдральны сабор Бабруйскай і Быхаўскай япархіі. Твор архітэктуры расейскай эклектыкі.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першую царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) у Бабруйску збудавалі ў 1835 годзе на месцы драўлянай Мікольскай царквы (Сьвяты Пасад).

У 1879 годзе да прыходу царквы належалі жыхары Бабруйску з фарштатамі і хутарамі, вёскі Арновічы, Пісчакі, Канчаны, Думаноўшчына, Ясны Лес, Вялічкава, Даманава. Агульная колькасьць прыхаджанаў была 2069 мужчыны й 2055 жанчын. Протаярэем царквы быў Фёдар Смоліч, дапаможным сьвятаром быў Ёсіф Яхімовіч. Пры царкве існавала прыходзкая вучэльня з жаночай зьменай.

У 1892—1894 гадох на месцы старой збудавалі новую мураваную царкву. Да царквы належылі: Царква Сьвятога Юрыя (Думаноўшчына), Царква Сьвятога Мікалая (Лукі), збудаваная ў 1826 годзе; Сафійская і Духаўская цэрквы (1901), капліцы ў вёсцы Ясны Лес.

Савецкія ўлады зачынілі царкву. У Другую сусьветную вайну яна аднавіла сваю дзейнасьць. На прылеглай да цэрквы тэрыторыі існавалі нямецкія могілкі. У 1964 годзе царкву зноў зачынілі, а ейны будынак перарабілі пад басэйн. 1 жніўня 2003 году ўвесь будынак царквы перадалі вернікам. Адначасна пачалося яе аднаўленьне.

Пры царкве існуюць два прастолы: першы асьвячоны ярэйскім чынам у 2001 годзе, дргі — у 2007 годзе архірэйскім чынам. Пры царкве існуюць нядзельная школа, сястрыцтва, казацтва, бібліятэка. Клірыкі — плябан протаярэй Аляксандар Палуянаў, ярэй Міхаіл Пракоф’еў, ярэй Аляксей Болатаў, ярэй Віктар Смычнік, яраманах Сяргей Брыч, ярэй Максім Кірэяў, дыякан Максім Ульяшын.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Прыклад сынадальнага кірунку эклектычнай царкоўнай архітэктуры Расейскай імпэрыі. Падоўжана-восевая кампазыцыя складаецца з 3-яруснай званіцы-прытвора, кароткай трапезнай, кубападобнай 2-яруснай малітоўнай залі з бакавымі прыбудовамі і 3-лопасьцевай паўкруглай апсыды. Сылюэт будынка ўтвараюць пяць купалоў-цыбулінаў цэнтральнага аб'ёму і купал-цыбуліна званіцы. Традыцыйны набор атынкаваных элемэнтаў, выкарыстаных у дэкоры, улучае зубчастыя фрызы, кутнія лапаткі і броўкі аркавых аконных праёмаў. Пачаткова сьцены былі ружовага колеру.

Усярэдзіне другі, адкрыты ярус малітоўнай залі і барабан цэнтральнага купала падтрымліваюцца аркавай сыстэмай і чатрыма магутнымі пілёнамі^[1].