Рэчыца (Столінскі раён)
| Рэчыца | |
| трансьліт. Rečyca | |
 Старасьвецкі дом | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Берасьцейская |
| Раён: | Столінскі |
| Сельсавет: | Рэчыцкі |
| Насельніцтва: | 6074 чал. (2018)[1] |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1655 |
| Паштовы індэкс: | 225520 |
| СААТА: | 1258855906 |
| Нумарны знак: | 1 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 51°51′25″ пн. ш. 26°47′18″ у. д. / 51.85694° пн. ш. 26.78833° у. д.Каардынаты: 51°51′25″ пн. ш. 26°47′18″ у. д. / 51.85694° пн. ш. 26.78833° у. д. |
Рэчыца на мапе Беларусі ±   Рэчыца | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Рэ́чыца[2] — мястэчка[a] ў Беларусі, на левым беразе ракі Гарыні. Цэнтар сельсавету Столінскага раёну Берасьцейскай вобласьці. Насельніцтва на 2018 год — 6074 чалавекі[1]. Знаходзіцца за 7 км на поўдзень ад Століна, за 238 км ад Берасьця, на шашы Р88. Чыгуначная станцыя Гарынь на лініі Лунінец — Сарны.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Упершыню Рэчыца ўпамінаецца ў 2-й палове XVIII ст. як пасаг (разам з Столінам) Ганны Каранеўскай, што выйшла замуж за Аляксандра Міхала Пацея. Іхная дачка Ідалія Пацей выйшла замуж за Адама Солтана, яе пасагам таксама былі Столін і Рэчыца. Адам Солтан падзяліў маёмасьць паміж дзецьмі: Столін атрымаў сын Аляксандар, а Рэчыцу — дачка Марыя, жонка графа Альфонса Серакоўскага.
Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Рэчыца апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Столінскай воласьці Пінскага павету. Ад Серакоўскіх вёска перайшла зноў да Солтанаў, да ўладальніка Століна Аляксандра. Ягоная дачка Стэфанія выйшла замуж за Ўладзімера дэ Вірыёна, а Рэчыца была яе пасагам, яшчэ частку маёнтку Вірыён выкупіў у свайго швагра і стаў адзіным ягоным гаспадаром.
Па адкрыцьці ў 1885 годзе чыгункі Лунінец — Роўна каля Рэчыцы пачала працаваць чыгуначная станцыя Гарынь. На 1886 год у вёсцы быў 31 двор, дзейнічала царква.
Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Рэчыца абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Беларускай ССР.
Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Рэчыца апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Столінскім павеце Палескага ваяводзтва. Апошнім гаспадаром маёнтку была ўнучка Стэфаніі, жонка Яна Кулакоўскага.
У 1939 годзе Рэчыца ўвайшла ў БССР, у Столінскі раён Пінскай вобласьці, з 1954 году ў Берасьцейскай вобласьці. 6 ліпеня 1960 году Рэчыца атрымала афіцыйны статус працоўнага пасёлку. 29 траўня 2015 году пасялковы савет, цэнтрам якога зьяўлялася Рэчыца, пераўтварылі ў сельсавет[3].
- Рэчыца на старых здымках
-
Сядзіба, 1937 г. -
Уяздная алея ў сядзібу, 1937 г. -
Станцыя Гарынь, да 1939 г.
.jpg)
_(2).jpg)
.jpg)
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Дэмаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- XIX стагодзьдзе: 1889 год — 132 чал.[4]
- XX стагодзьдзе: 1921 год — 948 чал.; 2000 год — 6,8 тыс. чал.[5]
- XXI стагодзьдзе: 1 студзеня 2007 году — 6,6 тыс. чал.; 2009 год — 6280 чал.[6] (перапіс); 1 студзеня 2010 году — 6,3 тыс. чал.; 1 студзеня 2011 году — 6267 чал.; 1 студзеня 2012 году — 6243 чал.; 2016 год — 6096 чал.[7]; 2017 год — 6067 чал.[8]; 2018 год — 6074 чал.[1]
Інфраструктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У Рэчыцы працуюць 2 дашкольныя ўстановы, 2 сярэднія і музычная школа, амбуляторыя, дом культуры, бібліятэка, кінатэатар, пошта, аптэка, лазьня.
Забудова[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вуліцы і пляцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Вуліцы: Вакзальная, Гагарына, Гогаля, Горкага, Грыбаедава, Заводзкая, Камуністычная, Кірава, Клюбная, Маякоўскага, Мічурына, Новая, Партызанская, Прамысловая, Пушкіна, Садовая, Серафімовіча, Спартовая, Церабяжоўская, Чапаева, Школьная, Энэргетычная,
- Завулкі: Берагавы, Вакзальны, Заводзкі, Кірава, Серафімовіча, Столінскі, Чапаева
Эканоміка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Прадпрыемствы харчовай, дрэваапрацоўчай прамысловасьці.
Турыстычная інфармацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Страчаная спадчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Сядзібна-паркавы комплекс дэ Вірыёнаў (канец XIX ст.)
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ афіцыйны статус — працоўны пасёлак
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б в Численность населения на 1 января 2018 г. и среднегодовая численность населения за 2017 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 259.
- ^ «Об изменениях в административно-территориальном устройстве Столинского района Брестской области». Решение Брестского областного Совета депутатов от 29 мая 2015 г. № 97(недаступная спасылка) (рас.)
- ^ Krzywicki J. Rzeczyca (3) // Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 137
- ^ БЭ. — Мн.: 2002 Т. 14. С. 38.
- ^ Перепись населения — 2009. Брестская область (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
- ^ Численность населения на 1 января 2016 г. и среднегодовая численность населения за 2015 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
- ^ Численность населения на 1 января 2017 г. и среднегодовая численность населения за 2016 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. — 512 с. — ISBN 985-11-0238-5
- Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom X: Rukszenice — Sochaczew. — Warszawa, 1889.
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Рэчыца (Столінскі раён) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў