Руй Патрысію
| Руй Патрысію | ||
| ||
| Пэрсанальная інфармацыя | ||
|---|---|---|
| Нарадзіўся | 15 лютага 1988 (37 гадоў) | |
| Рост | 189 см | |
| Вага | 86 кг | |
| Пазыцыя | брамнік | |
| Клюбы | ||
| Гады | Клюб | Гульні (галы)¹ |
| 2006—2018 | Спортынг Лісабон | 327 (0) |
| 2018—2021 | Ўулвэргэмптан | 112 (0) |
| 2021—2024 | Рома | 96 (0) |
| 2024—2025 | Аталянта | 3 (0) |
| 2025 | Аль-Айн[d] | 0 (0) |
| Зборныя | ||
| 2003—2004 | Партугалія (да 16)[d] | 5 (0) |
| 2004—2005 | Партугалія (да 17)[d] | 11 (0) |
| 2006—2007 | Партугалія (да 19)[d] | 10 (0) |
| 2007—2008 | Партугалія (да 20)[d] | 8 (0) |
| 2007—2010 | Партугалія (да 21)[d] | 14 (0) |
| 2009 | Партугалія (да 23)[d] | 1 (0) |
| 2010—2024 | Партугалія | 108 (0) |
Руй Пэ́дру душ Са́нтуш Патры́сію (па-партугальску: Rui Pedro dos Santos Patrício; нар. 15 лютага 1988 году, Маразіш, Партугалія) — партугальскі футбаліст, брамнік нацыянальнай зборнай Партугаліі. Чэмпіён Эўропы 2016 году.
Кар’ера
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Клюбная
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У раньнім узросьце Патрысію гуляў на пазыцыі нападніка. Аднойчы ён быў заўважаны скаўтам лісабонскага «Спортынгу» й быў запрошаны ў моладзевую акадэмію. Дэбют у асноўнай камандзе адбыўся 19 лістапада 2006 году ў дзясятым туры чэмпіянату Партугаліі. На выезьдзе быў перайграны «Марытыму» зь лікам 0:1. За 15 хвілінаў да канца гульні Руй адбіў пэнальці. Гэта быў адзіны матч Патрысію ў гэтым сэзоне.
Перад пачаткам наступнага сэзону каманду пакінуў шматгадовы першы нумар брамнік Рыкарду Пэрэйра. Руй Патрысію перамог у канкурэнцыі за месца ў браме ў вэтэрана Тыягу Фэрэйра й сэрбскага галкіпэра каманды Ўладзімера Стойкавіча. 27 лістапада 2007 году Патрысію правёў свой першы матч у Лізе чэмпіёнаў УЭФА. У госьцевым матчы пятага туру групавога этапу «Спортынг» саступіў «Манчэстэр Юнайтэд» зь лікам 2:1. У тым сэзоне «Спортынг» перамог у розыгрышу Кубка Партугаліі, а ў чэмпіянаце фінішаваў другім. Руй Патрысію правёў у гэтым сэзоне 28 матчаў, а ў студзені быў названы найлепшым маладым гульцом лігі.
У міжсэзоньне маладым брамнікам цікавіўся італьянскі клюб «Інтэрнацыянале»[1], але трансфэр не адбыўся. 16 жніўня 2008 году ў матчы за Супэркубак Партугаліі зь лікам 2:0 быў перайграны «Порту». Патрысію адбіў пэнальці ў выкананьні Люча Гансалеса.
Міжнародная
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]29 студзеня 2007 году быў выкліканы Луісам Фэліпэ Скалары ў нацыянальную зборную Партугаліі на таварыскі матч супраць зборнай Італіі, але ўдзелу ў гульні не прыняў. Дэбютаваў за зборную 17 лістапада 2010 году ў таварыскім матчы супраць зборнай Гішпаніі. Руй адыграў другі тайм, замяніўшы Эдуарду ў перапынку.
Дасягненьні
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]«Спортынг»:
- Уладальнік Кубка Партугаліі: 2007, 2008, 2015
- Уладальнік Кубка партугальскае лігі: 2018
- Уладальнік Супэркубка Партугаліі: 2007, 2008, 2015
«Рома»:
- Пераможца Лігі канфэрэнцыяў: 2022
Партугалія:
- Чэмпіён Эўропы: 2016
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ «Rui Patrício por Toldo». Record.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Профіль на афіцыйным сайце «Спортынгу»
- Профіль (анг.) на Transfermarkt
- Профіль (анг.) на Soccerway
- Профіль (анг.) на Worldfootball
- Статыстыка на сайце ForaDeJogo