Раё Вальекана Мадрыд

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Раё Вальекана
Rayo Vallecano logo.png
Поўная назва Rayo Vallecano de Madrid
Заснаваны 29 траўня 1924
Горад Мадрыд, Гішпанія
Стадыён Эстадыё дэ Вальекас
Умяшчальнасьць: 14 708
Галоўны трэнэр
Чэмпіянат Ля Ліга
 · 2021—2022 12 месца
Хатнія колеры
Выязныя колеры
Трэція колеры
rayovallecano.es(гішп.)

«Ра́ё Вальека́на» (па-гішпанску: Rayo Vallecano) — гішпанскі футбольны клюб, які месьціцца ў горадзе Мадрыдзе. Клюб быў заснаваны 29 траўня 1924 году. Хатнія сустрэчы праводзіць на стадыёне «Эстадыё дэ Вальекас», чыя назва паходзіць ад прадмесьця Вальекас, у якім стадыён знаходзіцца. Ёсьць трэцім паводле посьпехаў мадрыдзкім клюбам пасьля «Рэалу» і «Атлетыка».

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

«Раё Вальекана» быў заснаваны 29 траўня 1924 году родным горадзе Прудэнсіі Прыега, жонкі першага прэзыдэнта клюбу Хуліяна Ўэрты. Натхнёныя магутным аргентынскім клюбам «Рывэр Плэйт», у 1949 годзе, пасьля дамоўленасьці з мадрыдзкім «Атлетыка», на спартовую кашулю дружыны была дададзеная чырвоная дыяганальная палосачка, а клюб упершыню ў сваёй гісторыі дасягнуў трэцяга дывізіёну гішпанскага першынства[1].

У 1980-х і 1990-х гадох клюб выступаў нестабільна, чаргуючы сэзоны ў Ля Лізе і Сэгундзе. Сэзон 1984—1985 гадоў клюб і зусім правёў у трэцяй паводле значнасьці лізе гішпанскага футболу[2]. У 1999 годзе клюб зноўку набыў права ўдзелу ў найвышэйшым дывізіёне. Менавіта адсюль пачаўся самы яскравы пэрыяд у гісторыі клюбу. У сэзоне 2000—2001 гадоў «Раё» здолеў дасягнуць стадыі чвэрцьфіналу Кубка УЭФА, дзе саступіў будучаму фіналісту «Алявэсу». Цікава, што квіток у турнір клюб атрымаў дзякуючы квоты праз сумленную гульню[3].

Клюбны сьцяг на трэніравальнай пляцоўцы «Раё».

Усьлед рушыў цяжкі час, бо клюб пасьлядоўна вылятаў з дывізіёнаў у 2003 і 2004 гадох. У сэзоне 2005—2006 гадоў трэнэрскую пасаду заняў Мічэль, былая легенда мадрыдзкага «Рэалу» ў 1980-х і 1990-х гадох[4]. «Раё» скончыў сэзон 2006—2007 гадоў на другім месцы ў трэцім дывізіёне, атрымаўшы права ўдзелу ў плэй-оф на прасоўваньне далей, аднак трываў паразу ў фінале ад «Эйбару» зь лікам 1:2[5]. У наступнай кампаніі дружына вярнулася ў Сэгунду пасьля чатырохгадовай адсутнасьці, усё ж такі прасунуўшыся праз плэй-оф. Гэтым разам былі перагуляныя «Бэнідорм» у паўфінале і «Самора» ў фінале зь лікам 2:1[6].

У першым сэзоне па вяртаньні мадрыдцы фінішавалі на камфортным 5 месцы. У тым жа годзе жаночая дружына клюбу ўпершыню здабыла тытул чэмпіёнак Гішпаніі, але ў Лізе чэмпіёнаў выбыла з турніру ўжо на стадыі 1/32 фіналу. У сэзоне 2010—2011 гадоў «Раё Вальекана» заняў 2 месца і вярнуўся, такім чынам, у найвышэйшы дывізіён пасьля васьмігадовай адсутнасьці. У канцы сакавіка 2012 году, у падтрымку пратэстаў у Гішпаніі ў 2011—2012 гадоў, каманда прыняла рашэньне зрабіць адзін дзень выходных, каб далучыцца да дэманстрацыяў[7]. У жніўні 2015 году «Раё Вальекана» набыла большую частку правоў на клюб «Аклагома-Сіці», франшызы NASL. Набыты клюб атрымаў назву «Раё Аклагома-Сіці». Гэта было першым заходным крокам гішпанскага клюбу на амэрыканскі спартовы рынак, што адлюстравала спонсарская ўгода 2013 году з Qbao, якая павінна была пашырыць вядомасьць клюбу за мяжой[8]. Аднак, праект быў згорнуты амаль праз год з чыньніку вылету «Раё» зь Ля Лігі і спрэчак паміж суўладальнікамі амэрыканскага клюбу, што прывяло да зьмяньшэньня фінансаваньня з амэрыканскага боку. Вылет з топ-дывізіёну скончыў пяцігадовую сэрыю знаходжаньня клюбу ў эліце.

Першы сэзон сталічнага клюбу ў Сэгундзе склаўся няўдала праз праблемы як на гульнявой пляцоўцы, гэтак і па-за ейнымі межамі. Праз клюб прайшлі 3 розныя трэнэры, і, нарэшце, выбар спыніўся на легендарным Мічэле[9]. Ён ажывіў клюб і выцягнуў яго з зоны вылету на 12 радок. Наступны сэзон пачаўся з таго, што спартовым дырэктарам «Раё» стаўся былы брамнік клюбу Давід Кабэньнё. Паводле выніку сэзону мадрыдцы перамаглі ў Сэгундзе, зарабіўшы 76 пунктаў у 42 гульнях, трыюмфальна вярнуўшыся ў Ля Лігу. У сэзоне 2018—2019 гадоў «Раё» трываў паразу ў дэрбі супраць «Хэтафэ» зь лікам 2:1. 4 траўня 2019 году клюб паводле вынікаў вярнуўся ў Сэгунду праз паразу ад «Левантэ» зь лікам 4:1[10]. У гэтым сэзоне «Раё» заняў апошнюю 20 пазыцыю ў турнірнай табліцы.

Склад[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Актуальны на 11 лютага 2023 году
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
1 Сьцяг Паўночнай Македоніі Бр Столе Дзімітрыеўскі 1993
2 Сьцяг Гішпаніі Аб Марыё Эрнандэс 1999
3 Сьцяг Гішпаніі Аб Фран Гарсія 1999
4 Сьцяг Гішпаніі Аб Марыё Суарэс 1987
5 Сьцяг Гішпаніі Аб Аляхандра Катэна 1994
6 Сьцяг Гішпаніі ПА Санці Камэсаньня 1996
7 Сьцяг Гішпаніі Нап Ісаак Палясон 1994
8 Сьцяг Аргентыны ПА Оскар Трэха (капітан) 1988
9 Сьцяг Калюмбіі Нап Радамэль Фалькао 1986
12 Сьцяг Гішпаніі Нап Андрэс Мартын 1999
13 Сьцяг Гішпаніі Бр Дыега Лёпэс 1981
14 Сьцяг Гішпаніі Нап Сальві Санчэс 1991
15 Сьцяг Гішпаніі Аб Пэп Чаварыя 1998
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
16 Сьцяг Ганы Аб Абдул Мумін 1998
17 Сьцяг Гішпаніі ПА Унаі Лёпэс 1995
18 Сьцяг Гішпаніі Нап Альвара Гарсія 1992
19 Сьцяг Францыі Аб Флярыян Лёжэн (ар. Алявэс) 1991
20 Сьцяг Альбаніі Аб Іван Бальлю 1992
21 Сьцяг Сэнэгалу ПА Патэ Сыс 1994
22 Сьцяг Гішпаніі ПА Хасэ Поса 1996
23 Сьцяг Гішпаніі ПА Оскар Валентын 1994
24 Сьцяг Чарнагорыі Аб Эстэбан Савеліч 1991
25 Сьцяг Гішпаніі Нап Рауль дэ Тамас 1994
30 Сьцяг Гішпаніі Бр Мігель Мора 2000
34 Сьцяг Гішпаніі Нап Сэрхіё Камэльлё (ар. Атлетыка) 2001

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]