Рабэр Бадэнтэр
| Рабэр Бадэнтэр | |
| фр. Robert Badinter | |
.JPG) | |
| міністар юстыцыі (1981-1986) | |
|---|---|
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзіўся | 30 сакавіка 1928 Парыж, Францыя |
| Памёр | 9 лютага 2024 Парыж |
| Партыя | Сацыялістычная партыя |
| Адукацыя | Парыскі ўнівэрсытэт |
| Сужэнец | Элізабэт Бадэнтэр |
| Дзеці | Judith Badinter[d], Benjamin Badinter[d] і Simon Badinter[d] |
| Бацька | Simon Badinter[d] |
| Узнагароды |  ганаровы доктар Загрэбскага ўнівэрсытэту[d] Lysenko Prize[d] (1992) ганаровы доктар Універсітэта Нёўшатэля[d] (2009) ганаровы доктар Брусэльскага свабоднага ўнівэрсытэту[d] сябра Амэрыканскай акадэміі мастацтваў і навук[d] Залаты мэдаль Масарыкавага ўнівэрсытэту[d] (2011) National tribute[d] (14 лютага 2024) honorary degree of HEC Paris[d] (2015) Prix Femina essai[d] (2000) Q133813064? (2019) |
Рабэр Бадэнтэр (па-француску: Robert Badinter; 30 сакавіка 1928, XVI акруга Парыжу, Францыя — 9 лютага 2024, Парыж, Францыя) — францускі палітык і юрыст, міністар юстыцыі (1981—1986), старшыня Канстытуцыйнай рады (1986—1995). Пісьменьнік, эсэіст [4].
Вядомы сваёй барацьбой супраць сьмяротнага пакараньня ў Францыі, якая скончылася ейнай адменай у 1981 годзе. Таксама правёў судовую рэформу, у выніку якой у 1992 годзе быў прыняты новы Крымінальны кодэкс[5].
На працягу ўсёй сваёй палітычнай дзейнасьці Рабэр Бадэнтэр выступаў за рэінтэграцыю зьняволеных, за шэраг зьмяненьняў у Крымінальным кодэксе, а таксама за барацьбу з антысэмітызмам і гамафобіяй. Ён таксама быў ініцыятарам у 1985 годзе закону аб кампэнсацыі ахвярам дарожна-транспартных здарэнньяў, які носіць ягонае імя[6].
Муж Элізабэт Бадэнтэр.
Кнігі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]• 1952: Les Conflits de lois en matière de responsabilité civile dans le droit des États-Unis, thèse de droit, Paris
• 1973: L'Exécution, éd. Grasset. Récit du procès de Claude Buffet et Roger Bontems
• 1988: Condorcet, un intellectuel en politique, Fayard, avec Élisabeth Badinter
• 1989: Direction et introduction de Une autre justice, 1789-1799, Fayard
• 1989: Libres et égaux: L'émancipation des Juifs (1789-1791), Fayard
• 1991: «Présence de Beccaria», préface à Des délits et des peines de Cesare Beccaria, Garnier-Flammarion
• 1992: La Prison républicaine (1871-1914), Fayard
• 1995: C.3.3 (théâtre) et Oscar Wilde ou l'Injustice, Actes Sud (ISBN 978-2-7427-0392-0)
• 1997: Un antisémitisme ordinaire, Fayard
• 2000: L'Abolition, Fayard.
• 2002: Une constitution européenne, Fayard. Alors qu'il n'est que suppléant de la Convention sur l'avenir de l'Europe, il rédige un projet de Constitution pour l'Union Européenne.
• 2003: Le Rôle du juge dans la société moderne, Fayard (publications de la Sorbonne)
• 2004: Le Plus Grand Bien, Fayard. À l'occasion du bicentenaire du Code civil
• 2006: Contre la peine de mort, Fayard
• 2011: Les Épines et les Roses, Fayard
• 2015: Le Travail et la Loi, Fayard, avec Antoine Lyon-Caen
• 2018: Idiss, Fayard. Récit sur sa grand-mère
• 2021: Théâtre I (comprenant Cellule 107, Les Briques rouges de Varsovie et C.3.3), Fayard (ISBN 978-2-2137-1836-1)
• 2023: Affaire classée (Théâtre II), Fayard (ISBN 978-2-2137-2199-6)
• 2023: Vladimir Poutine: L'Accusation, Fayard, avec Bruno Cotte et Alain Pellet (ISBN 978-2-2137-2612-0).
• 2024: La Démocratie illibérale, Fayard (ISBN 978-2-2137-2559-8)
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Agence bibliographique de l'enseignement supérieur (France) Système universitaire de documentation (фр.) — Montpellier: ABES, 2001.
- ^ Simon Badinter — Anonymes, Justes et Persécutés durant la période nazie.
- ^ http://www.ajpn.org/personne-Simon-Badinter-7963.html
- ^ «Questions à Robert Badinter», septembre 2001, La Documentation française.
- ^ Paul Cassia, Robert Badinter: un juriste en politique, Paris, Fayard, 2009, 547 p. (ISBN 978-2-213-65139-2
- ^ Pauline Dreyfus, Robert Badinter, l'épreuve de la justice, Boulogne-Billancourt, Éditions du Toucan, 2009, 364 p.