Пятровічы (Расея)
| Пятровічы лац. Piatrovičy | |
| Дата заснаваньня: | 1403 |
| Краіна: | Расея |
| Суб’ект фэдэрацыі: | Смаленская вобласьць |
| Муніцыпальны раён: | Шумяцкі |
| Плошча: | 1,25 км² |
| Насельніцтва (2007) | |
| колькасьць: | 265 чал. |
| шчыльнасьць: | 212 чал./км² |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +7 48133 |
| Паштовы індэкс: | 216430 |
| Нумарны знак: | 67 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°58′35″ пн. ш. 32°9′46″ у. д. / 53.97639° пн. ш. 32.16278° у. д.Каардынаты: 53°58′35″ пн. ш. 32°9′46″ у. д. / 53.97639° пн. ш. 32.16278° у. д. |
Пятровічы на мапе Расеі   Пятровічы | |
Пятровічы — вёска ў Расеі, на левым беразе ракі Чорнай Немкі. Уваходзіць у склад Шумяцкага раёну Смаленскай вобласьці. Насельніцтва на 2007 год — 265 чалавек. Знаходзіцца за 21 км на паўночны захад ад Шумячаў.
Пятровічы — даўняе мястэчка гістарычнай Амсьціслаўшчыны, на этнічнай тэрыторыі беларусаў.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
.jpg)
Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Першы пісьмовы ўпамін пра Пятровічы датуецца 1450 годам сярод зямельных наданьняў вялікага князя Казімера[1]. Пад 1710 годам Пятровічы ўпершыню ўпамінаюцца як мястэчка Амсьціслаўскага ваяводзтва, уладаньне Валовічаў. У 1719 годзе зь мястэчка выплачвалася чопавае ў памеры 190 злотых.
Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай (1772 год) Пятровічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Клімавіцкім павеце Магілёўскай губэрні. У 1783—1785 гадох у мястэчку было 60 двароў. Пятровічы мелі квартальную забудову, аснову якой складаў Рынак царквой Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла[2].
На 1887 год у Пятровічах было 132 дамы (63 хрысьціянскія і 69 юдэйскіх), дзейнічалі царква і малітоўны дом, працавалі гарбарня, вадзяны млын і фолюш.
Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Пятровічы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР, аднак 16 студзеня Масква адабрала мястэчка разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад РСФСР. У 1924 годзе Пятровічы не вярнулі БССР.
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- XVIII стагодзьдзе: 1783—1785 гады — 288 чал.[3]
- XIX стагодзьдзе: 1880 год — 1035 чал. (499 муж. і 536 жан.), зь іх 329 праваслаўных, 1 каталік і 705 юдэяў[4]
- XX стагодзьдзе: 1998 год — 215 чал.[5]
- XXI стагодзьдзе: 2007 год — 265 чал.
Турыстычная інфармацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У Пятровічах захаваўся старажытны курган і рэшткі сядзібнага парку.
Страчаная спадчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Касьцёл
- Сядзіба
- Царква Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла (XVIII ст.)
Асобы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Айзэк Азімаў (1920—1992) — амэрыканскі біяхімік і пісьменьнік навуковай фантастыкі
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Мяцельскі А. Пятровічы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2010 Т. 3. С. 382.
- ^ Мяцельскі А. Мястэчкі Мсціслаўскага ваяводства XVI—XVIII стст. // Гістарычна-археалагічны зборнік. Менск, 2008. № 23.
- ^ Мяцельскі А. Пятровічы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2010 Т. 3. С. 383.
- ^ Krzywicki J. Pietrowicze // Słownik geograficzny... T. VIII. — Warszawa, 1887. S. 116.
- ^ Смоленская область: Энциклопедия в 2 т. / Редкол.: Г. С. Меркин (отв. ред.) и др. Т. 2: А—Я. — Смоленск: СПГУ, 2003.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — Т. 3: Дадатак А — Я. — 690 с. — ISBN 978-985-11-0487-7
- Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VIII: Perepiatycha — Pożajście. — Warszawa, 1887.
- Смоленская область: Энциклопедия в 2 т. / Редкол.: Г. С. Меркин (отв. ред.) и др. Т. 2: А—Я. — Смоленск: СПГУ, 2003. — 624 с.
| ||||||||