Пэрвайн
Пэрвайн лац. Pervajn | |
Perwein | |
Паходжаньне | |
---|---|
Мова(-ы) | германскія |
Утворанае ад | Pero + Weine Pero + Uuenna |
Іншыя формы | |
Варыянт(ы) | Пэрвэйн, Пярвойнь, Пярвон |
Вытворныя формы | Барвойн |
Зьвязаныя артыкулы | |
якія пачынаюцца з «Пэрвайн» |
Пэрвайн (Пэрвэйн, Пярвойнь) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Бэрвайн або Пэрвайн (Berwein, Perwein) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -бер- (-бір-, -пер-) (імёны ліцьвінаў Бірын, Бірыбольд, Бэрвольд; германскія імёны Birin, Beribald, Berwoldus) паходзіць ад гоцкага baira[2], германскага bero 'мядзьведзь'[3], а аснова -вуйн- (-вун-, -вон-) (імёны ліцьвінаў Войнар, Войнат, Гервойна; германскія імёны Wunar, Voinot, Geruuni) — ад старагерманскага wunna, гоцкага wunands 'шчаснасьць, задаволенасьць', ісьляндзкага vænn 'прыемны', нямецкага gewohnt 'задаволены'[4] або ад асновы -він- (-вайн-)[5].
У ваколіцах Мэмэлю бытавала прозьвішча Berwein[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Jan Perwoyn (1667 год)[7]; Pierwoniszki (1744 год)[8]; Marianna Perwejn (1798 год)[9].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Первынь-Пярвойні і Пярвойні — літоўскія шляхецкія роды[10].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 101.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 52.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
- ^ BERWEIN, Verein für Computergenealogie e.V. (CompGen)
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 4. — Warszawa, 2015. S. 493.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Dubinki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Літоўская шляхта, Генэалёгія Лычкоўскіх