Правапіс граматыкі Паўлоўскага
Пра́вапіс ґрама́тыкі Паўло́ўскага (па-ўкраінску: Правопис граматики Павловського) — артаґрафічная сыстэма для ўкраінскае мовы, ужытая А. П. Паўлоўскім ў «Грамматикѣ малороссійскаго нарѣчія» (1818)..
Фанэтычная артаґрафія на аснове стандартнага расейскага альфабэту. «Я намѣренъ, — пісаў аўтар у першым разьдзеле „Граматики“, — всѣ слова Малороссїйскія писать точно тѣми буквами, какими онѣ тамъ произносятся». Фактычна гэта звадзілася да гэткіх правілаў:
- галосны [і] з старажытных о, е, ѣ перадаецца літараю і; яго ятацыя на пісьме не пазначаецца;
- [и], што паходзіць з и ды ы — літараю ы (літара и не ўжываецца);
- Літара ѣ ўжываецца не этымаляґічна, а для пазначэньня [је], ['е];
- [јо], ['о] перадаюцца дрыґрафам іô;
- гук [g] («ґ») — спалучэньнем кг;
- канчаткі дзеясловаў -ться, -шся перадаюцца згодна з вымоваю як -цьця, -сся;
- Захоўваецца літара ъ — напрыканцы словаў ды як разьдзельны знак.
- Захоўваецца літара ѳ — для запісу некаторых словаў грэцкага паходжаньня. Растлумачана, што яе варта чытаць як літараспалучэньне «хвт»[1].
Правапіс Паўлоўскага падтрымалі (зь некаторымі зьменамі) у сваіх творах Р. Квітка-Аснаўяненка ды П. Гулак-Артэмоўскі.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Гісторыя ўкраінскага правапісу XVI—XX стагодзьдзі. Хрэстаматыя. К.: Навуковая думка, 2004
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
|