Плянэты зямной групы

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Плянэты зямной групы. Адлегласьцяў няма

Плянэты зямной групы — чатыры плянэты Сонечнай сыстэмы: Мэркурый, Вэнэра, Зямля і Марс. Па будынку і складзе да іх блізкія некаторыя каменныя астэроіды, напрыклад, Вэста.

Асноўныя характарыстыкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Плянэты зямной групы валодаюць высокай шчыльнасьцю і складаюцца пераважна з сылікатаў і мэталічнага жалеза (у адрозьненьне ад газавых плянэт і камянна-ледзяных карлікавых плянэт, аб’ектаў пояса Койпэра і аблокі Аорта). Найбольшая плянэта зямной групы — Зямля — больш чым у 14 разоў саступае па масе найменш масіўнай газавай плянэце — Уран, але пры гэтым прыкладна ў 400 раз масіўней найбольшага вядомага аб’екта пояса Койпэра.

Планеты зямной групы складаюцца галоўным чынам зь кіслароду, крэмнію, жалеза, магнію, алюмінію і іншых цяжкіх элемэнтаў.

Усе плянэты зямной групы маюць наступную будову:

  • У цэнтры ядро з жалеза з дамешкам нікеля.
  • Мантыя, складаецца з сылікатаў.
  • Кара, якая ўтварылася ў выніку частковага плаўленьня мантыі і якая складаецца таксама з сылікатных парод, але ўзбагачаная несумяшчальнымі элемэнтамі. З плянэт зямной групы кары няма ў Мэркурыя, што тлумачаць яе разбурэньнэм у выніку мэтэарытнай бамбардзіроўкі. Зямля адрозьніваецца ад іншых плянэт зямной групы высокай ступеньню хімічнай дыфэрэнцыяцыі рэчыва і шырокім распаўсюджваньнем гранітаў у кары.

Дзьве далёкія плянэты зямной групы (Зямля і Марс) маюць спадарожнікі і (у адрозьненьне ад усіх плянэт-гігантаў) ні адна зь іх ня мае кольцаў.

Экзаплянэты зямнога тыпу[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Плянэта зямнога тыпу ў працэсе фармаваньня (малюнак мастака)

Лічыцца, што землепадобныя плянэты найбольш спрыяльныя для ўзьнікненьня жыцьця, таму іх пошук прыцягвае пільную ўвагу грамадзкасьці. Так у сьнежні 2005 году навукоўцы з Інстытуту касьмічных навук (Пасадэна, Каліфорнія) паведамілі аб выяўленьні падобнай да Сонца зоркі, вакол якой мяркуецца, фармуюцца скалістыя плянэты. У далейшым былі выяўленыя плянэты, якія толькі ў некалькі разоў масіўней за Зямлю і, верагодна, павінны мець цьвёрдую паверхню.

Прыкладам экзаплянэты зямнога тыпу можа служыць Супэрзямля. У цяперашні час (на кастрычнік 2009 году) знойдзена 28 Супэрземляў.