Пацейкі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Пацейкі
лац. Paciejki
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Капыльскі
Сельсавет: Пацейкаўскі
Насельніцтва: 24 чал. (2019)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1719
СААТА: 6228839081
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 53°10′32″ пн. ш. 26°57′36″ у. д. / 53.17556° пн. ш. 26.96° у. д. / 53.17556; 26.96Каардынаты: 53°10′32″ пн. ш. 26°57′36″ у. д. / 53.17556° пн. ш. 26.96° у. д. / 53.17556; 26.96
Пацейкі на мапе Беларусі ±
Пацейкі
Пацейкі
Пацейкі
Пацейкі
Пацейкі
Пацейкі
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Паце́йкі[1] — вёска ў Беларусі, каля ракі Чайкі. Цэнтар сельсавету Капыльскага раёну Менскай вобласьці. Знаходзяцца за 10 км на паўночны захад ад Капылю, за 125 км ад Менску[2].

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Пацейка

Поціка або Пуціка (Poticho, Putico) — імя германскага паходжаньня[3]. Адпаведнасьць літоўскіх імёнаў на -ейка (-іка) германскім імёнам з суфіксам -к- (Вілейка — Wilico, Мінейка — Minnico, Радзейка — Radecke < Radacho і г. д.) сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[4].

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Пакроўская царква. 1902

Паселішча Пацейкі было вядома яшчэ ў XVI стагодзьдзі, а назва яго пайшла ад прозьвішча Пацей. Адам Пацей быў выхадцам з буйнога магнацкага роду і ўладальнікам гэтых мясьцін. У той час паселішча было цэнтрам воласьці Навагруадзкага павету, які належаў Радзівілам. У ХVIII стагодзьдзі яно ўвайшло ў склад Слуцкага павету. У 1793 годзе была пабудавана Пакроўская царква, якая, на жаль, не захавалася. У 1861 годзе адкрыта царкоўна-прыходскае вучылішча, пазьней — народнае вучылішча з рамесьленым клясам, у 1921 годзе — школа І ступені.

У 1924 годзе Пацейкі сталі цэнтрам сельсавета. У 20-я гады мінулага стагодзьдзя тут быў арганізаваны калгас імя Блюхера, які потым быў перайменаваны ў калгас «Радзіма», «Прагрэс», СВК «Пацейкі» і у 2000-х — ААТ «Прагрэс 2010».

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 2000 год — 421 чалавек, 153 двароў
  • 2009 год — 402 чалавекі[5]
  • 2019 год — 377 чалавек

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
  2. ^ БЭ. — Мн.: 2001 Т. 12.
  3. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Nordhausen, 1856. S. 322.
  4. ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 161—162, 167.
  5. ^ Вынікі перапісу 2009 году ў Беларусі

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]