Падкаморы

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Падкамо́ры (па-польску: podkomorzy ад лац. subcamerarius) — ураднік у Вялікім Княстве Літоўскім і Рэчы Паспалітай, судзьдзя, які займаўся пытаньнямі разьмежаваньня ўладаньняў. Пасада заснаваная ў XIV ст. і была даволі прэстыжнай (сярод славутых шляхецкіх родаў былі прадстаўнікі Сабескіх і Храпавіцкіх).

Падкаморы быў ураднікам падкаморскага суда, абаронцам бедных удоваў і сірот са шляхецкага стану, удзельнічаў у земскім судзе (толькі ў Вялікай Польшчы да канца XV — пачатку XVI стст.).

Падкаморы надворны быў ураднікам дворскім(pl), адказны за сядзібу манарха. Кіраваў службай гувэрнанцкай і дваранамі, прызначанымі для абслугоўваньня караля. У прыдворнай герархіі быў пасьля надворнага маршалка. Дапамагаў каралю падчас сэсіяў Сойму, у судзе, падчас падарожжаў і ваенных дзеяньняў. Галоўны межавы судзьдзя, які займаўся пытаньнямі размежаваньня валадарстваў (па спрэчках аб межах маёнткаў). Уваходзіў у кола асоб, якія адказвалі за бясьпеку першай асобы дзяржавы.

Існавалі два надворных падкаморыя (каронны і літоўскі), апошнімі ў розны час былі Рыгор Хадкевіч і Януш Радзівіл.

У 1763 року падчас судовых рэформаў Кацярыны II пасада падкаморыя была адноўлена ва Ўкраіне, яе займалі дваране — сынонім «камэргер».

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]