Народычы
Народычы | |||||
Народичі | |||||
| |||||
Першыя згадкі: | 1545 | ||||
Вобласьць: | Жытомірская | ||||
Раён: | Народыцкі | ||||
Плошча: | 5,23 км² | ||||
Насельніцтва: | 2585 | ||||
Тэлефонны код: | +380 4140 | ||||
Паштовы індэкс: | 11404 | ||||
Геаграфічныя каардынаты: | 51°21′10″ пн. ш. 29°04′53″ у. д. / 51.35278° пн. ш. 29.08139° у. д.Каардынаты: 51°21′10″ пн. ш. 29°04′53″ у. д. / 51.35278° пн. ш. 29.08139° у. д. | ||||
Народычы на мапе Ўкраіны ![]() ![]() Народычы | |||||
![]() |
Народычы (па-ўкраінску: Народичі) — колішняе места, цяпер мястэчка ў Жытомірскай вобласьці Ўкраіны, на сутоках рэчак Жэраў і Вуж. Адміністрацыйны цэнтар Народыцкага раёну. Насельніцтва 3 тыс. чал.
Знаходзяцца за 140 км на паўночны ўсход ад Жытоміра, за 25 км ад чыгуначнага вузла Оўруч.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 1545: першыя згадкі ў люстрацыі Оўруцкага замка, сяло ў Вялікім Княстве Літоўскім.
- 1569: згодна з умовамі Люблінскай уніі ўвайшлі ў склад Каралеўства Польскага.
- XVII ст.: уладаньне Патоцкіх.
- 1685: места ў Кіеўскім ваяводзтве.
- XIX ст.: у Народычах дзейнічалі царква, касьцёл і сынагога, працавалі школа, фабрыка воску, 5 гарбарань, цагельня, 2 водныя млыны, праходзілі рэгулярныя кірмашы.[1]
- 1986: мястэчка пацярпела ад катастрофы на Чарнобыльскай АЭС.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Narodycze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VI: Malczyce — Netreba. — Warszawa, 1885. S. 914
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Narodycze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VI: Malczyce — Netreba. — Warszawa, 1885. S. 914
Народычы — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў