Перайсьці да зьместу

Міхаіл Лашанкоў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Міхаіл Лашанкоў

лац. Michaił Łašankoŭ
Міхаіл Іванавіч Лашанкоў
Дата нараджэньня 18 лістапада 1951
Месца нараджэньня вёска Новае Хорабрава, Забалацкі сельсавет, Аршанскі раён, Віцебская вобласьць
Месца вучобы Беларускі дзяржаўны пэдагагічны ўнівэрсытэт імя Максіма Танка
Занятак археоляг
Навуковая сфэра Археалёгія
Месца працы Інстытут гісторыі
Вядомы як аўтар манаграфіі «Гарадзішчы мілаградзкай культуры ўсходняй часткі Беларускага Палесься»
Навуковая ступень кандыдат гістарычных навук[d] (1990)

Міхаіл Іванавіч Лашанкоў (18 лістапада 1951, вёска Новае Хорабрава, Забалацкі сельсавет, Аршанскі раён, Віцебская вобласьць — 27 лютага 2017, Менск) — археоляг, кандыдат гістарычных навук (1991)[1][2].

Міхаіл Лашанкоў нарадзіўся 18 лістапада 1951 году ў вёсцы Новае Хорабрава ў сялянскай сямʼі. У 1969 годзе скончыў сярэдняю школу ў ў месьце Ворша, а ў 1977 годзе — гістарычны факультэт Менскага пэдагагічнага інстытуту. 3 1978 году супрацоўнік Інтытутата гісторыі Акадэміі Навук Беларусі. Спачатку старшым лябарантам, потым малодшым навуковым супрацоўнікам, навуковым і з 1992 году — старшым навуковым супрацоўнікам. У 1991 годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю ў Кіеве па тэме «Гарадзішча мілаградзкой культуры ўсходней частцы Беларускага Палесься». У 1979—80 гадах выкладаў у Менскім пэдагагічным інстытуце, ў 1980—83 гадах кіраваў археалягічнай практыкай студэнтаў Гомельскага ўніверсытэту[3][4]. Навуковы й тэхнічны рэдактар Гістарычна-археалагічнага зборніка ў 1994-95 гг.[5].

Асноўнае кола навуковых інтарэсаў — этнакультурныя працэсы на поўдні Беларусі ў эпоху жалезнага веку. Галоўным абʼектам яго дасьледаваньняў зьяўляюцца помнікі мілаградзкай культуры. Ён мэтанакіравана й абʼёмна правёў археалягічныя раскопкі на гарадзішчах Ліпнякі[6], Ліскі[7], Міхалёва[8], Пятровічы[9], Расьсьвет[10], Сарачы[11], Старакраснае[12], Эсьмоны[13], Ястрабка[14]. Дасьледчык устанавіў, што раньні пласт на ўсходнепалескіх гарадзішчах адносіцца да другой паловы VII ст. да н. э. Адкрыў звыш 20 помнікаў археалёгіі[3].

Галоўным творчым дасягненьнем Міхаіла Лашанкова зьяўляецца выхад у 2011 годзе фундамэнтальнай манаграфіі «Гарадішча мілаградзкай культуры на тэрыторыі Беларусі». У гэтай працы ён дасьледуе мілаградзкія старажытнасьці, галоўным чынам атрыманыя падчас асабістых археалягічных раскопак з канца 1970-х гадоў да пачатку XXI ст. Аўтар падрабязна асьвятляе шэраг пытаньняў з гісторыі плямёнаў мілаградзкай культуры й іх сувязяў з насельніцтвам іншых культур эпохі жалезнага веку. Дэталёва разглядаецца тапаграфія, плянаваньне й памеры пасяленьняў; апісваюцца іх абарочыя ўмацаваньні, жытлы й рэчавы комплекс, гаспадарчая дзейнасьць і хатнія рамёствы мясцовага насельніцтва. Вызначае як датаваньне асобных артэфактаў, так і храналягічныя рамкі існаваньня ўмацаваных і адкрытых пасяленьняў. Такім чынам, даецца магчымасьць зрабіць рэканструкцыю гістарычнага разьвіцьця насельніцтва паўднёва-ўсходняй Беларусі ад другой чвэрці I тысячагодзьдзя да н. э. — да пачатку II ст. н. э. Дадзеная манаграфія зьяўляецца важкім навуковым унёскам у археалёгію жалезнага веку ня толькі Беларусі, але й усёй Усходняй Эўропы. Міхаіл Лашанкоў зьяўляецца вядучым у краіне спэцыялістам па вывучэньні старажытнасьцей мілаградзкай культуры ў Беларусі[3].

Міхаіл Лашанкоў самастойна, па асабістай ініцыятыве, выканаў і прысьвяціў стагодзьдзю археалёгіі ў Беларусі дасьледаваньне аб «Археабатанічных калекцыях Беларусі» дзе ўпершыню сынтэзуюцца два напрамкі навуковых пошукаў — археалёгіі і батанікі. У манаграфіі разглядаецца інфармацыя аб зборах і назапашваньні археабатанічных матэрыялаў за стагодзьдзе й сыстэматызуецца ў храналягічнай пасьлядоўнасьці па археалягічнай пэрыядызацыі на тры групы з III тыс. да н.э. э. да XVIII ст.

  • М. І. Лашанкоў. Городища милоградской культуры восточной части Белорусского Полесья: Дис. на соиск. учен. степ. канд. ист. наук / Академия Наук БССР, Институт истории. — Менск: 1990. — 307 с.
  • М. И. Лошенков. Городища милоградской культуры на территории Беларуси. — Менск: Минская фабрика цветной печати (МФЦП), 2011. — 406 с. — 300 ас. — ISBN 978-985-454-575-2
  • М. И. Лошенков. Археоботанические коллекции Беларуси. — Менск: БГУ, 2021. — 407 с. — 100 ас. — ISBN 978-985-553-716-9
  1. ^ Лашанкоў Міхаіл 1993. С. 363.
  2. ^ Лошенков Михаил Иванович. Городища милоградской культуры восточной части Белорусского Полесья: Автореф. дис. на соиск. учен. степ. канд. ист. наук. — Киев: Акад. наук Укр. ССР, Ин-т археологии., 1990. — 22 с.
  3. ^ а б в Вадзім Шадыра 2012. С. 386.
  4. ^ Лашанкоў Міхаіл 2011. С. 10.
  5. ^ Гістарычна-археалагічны зборнік. Інстытут гісторыі (1994).
  6. ^ Ліпнякі 1993. С. 370.
  7. ^ Ліскі 1993. С. 371.
  8. ^ Міхалёва 2 2011. С. 95.
  9. ^ Пятровічы 1993. С. 525, 526.
  10. ^ Рассвет 1993. С. 537.
  11. ^ Сарачы 2011. С. 278.
  12. ^ Стара-Краснае 1993. С. 586.
  13. ^ Эсьмоны 1993. С. 667.
  14. ^ Ястрабка 1993. С. 675.

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]