Маляхіт
| Маляхіт | |
 Маляхіт у прыродзе | |
| Агульныя | |
|---|---|
| Катэгорыя | Мінэрал |
| Формула (структурнай адзінкі) | CuCO3·Cu(ОН)2 |
| Клясыфікацыя Штрунца | 5.BA.10[1] |
| Сынгонія | Манаклінная |
| Выгляд | |
| Колер | Зялёны |
| Злом | Шкарлупісты, задзірысты |
| Луплівасьць | Дасканалая |
| Шкала Моаса (цьвёрдасьць) | 3,5—4 |
| Бляск | Матавы, у вялікіх колькасьцях — шкляны, у крышталічнай форме — шаўкавісты |
| Колер рысы | зялёная розных адценьняў, ад бірузовага да вельмі цёмнага, у залежнасьці ад шчыльнасьці |
| Празрыстасьць | Непразрысты |
| Шчыльнасьць | 3,75—3,95 |
| Аптычныя ўласьцівасьці | |
| Паказчык пераламленьня | 1,656—1,909 |
Маляхі́т (медная зелень) — мінэрал, асноўны карбанат сьпіжу (гідраксакарбанат медзі (II)), склад якога амаль дакладна адлюстраваны хімічнай формулай CuCO3·Cu(ОН)2.
Колер ад яскрава- да цёмна-зялёнага. Цьвёрдасьць 3,5—4. Лёгка раскладваецца пры награваньні (ужо пры тэмпэратуры 200 °С чарнее й пераўтвараецца ў парашок аксіду медзі з вылучэньнем вады і вуглякіслага газу[2])
Выкарыстаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Маляхіт выкарыстоўваецца ў вытворчасьці ювэлірных вырабаў і дэкаратыўна-мастацкіх твораў. Зямлісты маляхіт выкарыстоўваецца ў якасьці сыравіны мінэральнай фарбы («маляхітавая зелень»).
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Ralph J., Nikischer T., Mineralogy H. I. o. Mindat.org (анг.): The Mineral and Locality Database — [Keswick, VA], Coulsdon, Surrey: 2000.
- ^ Малахит // Энцыкляпэдыя Кругасьвет (рас.)
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Маляхіт // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2000. — Т. 10: Малайзія — Мугаджары. — 544 с. — ISBN 985-11-0169-9
- Хімічны слоўнік навучэнца: Дапам. для вучняў / Б. Н. Качаргін, В. М. Макаррэўскі, Л. Я. Гарнастаева, В. С. Аранская. — Мн.: Народная асьвета, 2003. — С. 142. — 287 с. — 1000 ас. — ISBN 985-12-0621-8