Сабор Сьвятога Міхаіла Арханёла (Мазыр)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
храм
Сабор Сьвятога Міхаіла Арханёла
Сучасны выгляд
Сучасны выгляд
Краіна Беларусь
Горад Мазыр
Каардынаты 52°02′45.11″ пн. ш. 29°16′16.71″ у. д. / 52.0458639° пн. ш. 29.2713083° у. д. / 52.0458639; 29.2713083Каардынаты: 52°02′45.11″ пн. ш. 29°16′16.71″ у. д. / 52.0458639° пн. ш. 29.2713083° у. д. / 52.0458639; 29.2713083
Канфэсія Праваслаўе
Эпархія Тураўская 
Архітэктурны стыль позьняе барока
Заснавальнік род Аскеркі
Першае згадваньне 1645
Дата заснаваньня 1745
Будаваньне 1745—??? гады
Статус Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Сабор Сьвятога Міхаіла Арханёла на мапе Беларусі
Сабор Сьвятога Міхаіла Арханёла
Сабор Сьвятога Міхаіла Арханёла
Сабор Сьвятога Міхаіла Арханёла
Commons-logo.svg Сабор Сьвятога Міхаіла Арханёла на Вікісховішчы

Сабо́р Сьвято́га Міхаі́ла Арханё́ла — праваслаўны сабор у Мазыры, галоўны храм Тураўскай япархіі, пабудаваны як касьцёл бэрнардынаў ў XVIII стагодзьдзі ў стылі позьняга барока ў выглядзе дзьвюхвежавай трохнэфавай базылікі.

Мінуўшчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Касьцёл Сьвятога Міхала Арханёла і кляштар бэрнардынаў (Мазыр)

У 1645 годзе адстаўны палкоўнік Стэфан Лозка падарыў манахам-бэрнардынам драўляны кляштар, які пабудаваў насупраць Мазырскага замку. Гэты кляштар разам з усім местам быў зруйнаваны маскоўскім войскам падчас вайны 1654—1667 гадоў.

Сабор Сьвятога Міхаіла Арханёла (былы касьцёл і кляштар бэрнардынаў), малюнак XIX стагодзьдзя

У 1745 годзе ўладальнікі адноўленага Мазыру Аскеркі на чале з маршалкам Рафаілам Аскеркам пачынаюць будаўніцтва новага мураванага кляштара бэрнардынцаў, цэнтрам якога павінен быў быць велічны касьцёл. Колькі гадоў цягнулася будаўніцтва — невядома. У збудаваным каталіцкім кляштары разьмясьціліся бібліятэка і пачатковая школа. Гэта быў адзін з найбагацейшых кляштараў.

Пасьля другога падзелу Рэчы Паспалітай Мазырскі павет уключаны ў склад Расейскай імпэрыі. Аскеркі болей не зьяўляюцца ягонымі ўладарамі, змагаючыся супраць расейскай інтэрвэнцыі ў часы паўстаньня Касьцюшкі.

Пасьля вызваленчага паўстаньня 1831 году бэрнардынскі кляштар зачынены, а храм канфіскаваны, хоць манахі й не прымалі ўдзелу ў паўстаньні. У карпусах кляштара разьмясьціліся розныя канторы Мазырскага павету і шпіталь. На працягу 30 гадоў сабор неаднаразова гарэў, прыйшоў у заняпад і пачаў руйнавацца. Пасьля падаўленьня паўстаньня Кастуся Каліноўскага храм асабістым распараджэньнем імпэратара Аляксандра II быў перададзены Праваслаўнай царкве.

5 верасьня 1865 году царква была асьвечана ў гонар сьвятога Архістратыга Міхаіла. У 70-я гады яму быў нададзены статус катэдральнага сабору.

Рэпрэсіі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1930-я гады бальшавікі разьмясьцілі ў будынку сабора турму НКУС у Палескай вобласьці[1]. Тут дзейнічалі «асобыя тройкі», вяліся допыты. Цэнтральная заля сабору падзялялася на камэры, дзе трымалі вязьняў з усяго Палесься. На верхнім ярусе знаходзілася ўзброеная ахова, у сутарэньнях дзейнічаў карцар. З 1937 року у храме пачалі і расстрэльваць асуджаных. Паводле зьвестак Тураўска-Мазырскай япархіі, тут было расстраляна каля 2000 чалавек. Забітых хавалі тут жа[2].

Цяпер у крыптавым храме сабору ўстаноўленыя лямпады ў памяць пра нявінна забітых у часы рэпрэсіяў. Побач у трунах знаходзяцца каля 60 чарапоў і косткі людзей, знойдзеных пры расчыстцы склепаў сабору<ref name="зьвязда">.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Кляштарны комплекс ўяўляе сабой помнік архітэктуры позьняга барока XVII—XVIII стагодзьдзяў у выглядзе простакутнага храму, падзеленага ўнутры двума шэрагамі калён на тры нэфы: цэнтральны і два бакавыя. Галоўны фасад, які ўяўляе сабой трох’ярусную кампазыцыю зь дзьвюма вежамі-званіцамі па бакох, мае крывалінейныя абрысы, што надае будынку адмысловую плястычнасьць. У архітэктуры вежаў прасочваюцца элемэнты клясыцызму.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Ірына Асташкевіч Гісторыя бляску і галечы галоўнага сабора Палесься // «Звязда» : газэта. — 15 чэрвеня 2011. — № 110 (26974). — С. 10.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Ірына Асташкевіч. За захоўваньне дробнаразьменнай манэты // Зьвязда : газэта. — 31 траўня 2011. — № 99 (26972). — С. 3. — ISSN 1990-763x.
  2. ^ НКУС расстрэльваў людзей проста ў храме Соцыюм. Эўрарадыё (12 ліпеня 2020). Праверана 6 жніўня 2020 г.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Histvalue sign export.svg Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр  312Г000511