Кутні ўдар (футбол)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Правіла 17: кутні ўдар — рэглямэнтуе спосаб працягу гульні пасьля таго, як мяч пакінуў поле ад гульца каманды, якая абараняецца і перасёк лінію брамкі гэтай каманды паміж стойкай брамкі й кутнім сьцяжком, г. зн. ня быў забіты гол.

Парадак выкананьня[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Парадак выкананьня кутняга ўдару:

  • выконваць кутні ўдар можа любы гулец каманды, якая атакуе, уключаючы брамніка;
  • мяч усталёўваецца ўсярэдзіне кутняга сэктара бліжэйшага кутняга сьцяжка;
  • гульцы процілеглай каманды не павінны нахадзіцца на адлегласьці бліжэй за 9,15 м (10 ярдаў) ад мяча, пакуль ён ня ўвойдзе ў гульню;
  • мяч уваходзіць у гульню, калі па ім нанесены ўдар, і ён находзіцца ў руху;
  • гулец, які вырабляў удар ня можа паўторна дакранацца мяча да таго, як ён кране любога іншага гульца;
  • удар вырабляецца па сьвістку судзьдзі;
  • калі мяч непасрэдна ўляцеў у брамку каманды, якая абараняецца — гол залічваецца;
  • становішча па-за гульнёй непасрэдна пры ўдары не фіксуецца.

Парушэньні[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Калі гулец, выканаўца ўдару кране мяча паўторна — прызначаецца вольны ўдар.
  • Калі гулец, выканаўца ўдару паўторна кране мяча рукамі — прызначаецца штрафны ўдар.
  • У іншых выпадках удар выконваецца паўторна.

Стратэгія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Кутні ўдар зьяўляецца адным з найболей небясьпечных стандартных становішчаў. Шматлікія каманды адпрацоўваюць тактыку ў абароне і нападзе пры прабіцьці кутніх удараў. Паколькі ўсё адлегласьці загадзя вядомыя, то пісьменна прабіты кутні ўдар становіцца выдатным шанцам забіць гол.

Часьцей за ўсё мяч з кутняга накіроўваюць верхам у штрафны пляц, дзе высакарослыя футбалісты альбо адразу стараюцца прабіць па брамах, альбо скінуць мяч пад удар партнэру. Радзей падаюць мяч нізам, але з-за вялікай навалы гульцоў пры кутніх авалодаць мячом будзе складаней.

Існуе яшчэ такі тэрмін як розыгрыш кутняга — калі мяч не накіроўваецца ў штрафную адразу, а перадаецца камусьці з партнэраў, зьмешчаных зблізку кутняга сьцяжка або лініі штрафной.

«Сьценка» з гульцоў пры кутніх звычайна ня ставіцца, паколькі адлегласьць да брамы дазваляе перакінуць яе без адмысловых высілкаў.

Колькасьць кутніх[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У аматарскім і дваровым футболе колькасьць пададзеных кутніх можа ўплываць на вынік гульні, напрыклад каманды могуць дамовіцца загадзя, што пры нічыёй выйграе каманда, якая падавала больш кутніх. Або пасьля падачы трох кутніх запар, прызначаецца пэнальці.

У прафэсійным футболе, і ў большасьці аматарскага, колькасьць кутніх толькі ўмоўна паказвае, якая каманда мела большы ціск на вароты супернікаў.