Ксенія Львова

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Ксенія Львова
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася 8 (20) жніўня 1897
Пружаны, Гарадзенская губэрня, Расейская імпэрыя
Памерла 1968
Пахаваная
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці празаік
Кірунак сацыялістычны рэалізм
Жанр аповесьць, раман, нарыс, апавяданьне
Мова расейская
Прэміі Сталінская прэмія — 1950
Узнагароды
мэдаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Сталінская прэмія

Ксе́нія Сярге́еўна Льво́ва (20 жніўня [ст. ст. 8 жніўня] 18971968) — савецкая пісьменьніца. Ляўрэатка Сталінскай прэміі трэцяй ступені (1950).

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзілася 20 жніўня [ст. ст. 8 жніўня] 1897 ў месьце Пружаны (цяпер у Берасьцейскай вобласьці Беларусі) у сям’і дробнага служачага. Скончыла курсы замежных моваў. З 1922 была выязной карэспандэнткай самарскай газэты «Волжская коммуна», агітатаркай у вёсцы. Пазьней жыла і працавала ў Сыбіры.

Творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратурную дзейнасьць пачала ў Самары, друкуючы нарысы пра савецкую вёску. У 1930 року яны выйшлі асобным выданьнем пад назвай «Сіла сталі». У 1929 у часопісе «Сибирские огни» зьявілася першая аповесьць Ксеніі Львовай «Будні», якая апісвала клясавую барацьбу ў вёсцы. Яна ўвайшла ў кнігу «Апавяданьні» (1939) пад назвай «У годзе дваццаць восьмым». Матэрыял, сабраны ў працэсе агітатарскай працы ў вёсках сярэдняй Волгі, быў пакладзены ў аснову раману «Высокі вецер» (1935).

П’еса «Ад абразоў да барыкадаў» (1930) апавядае пра падзеі 9 студзеня 1905 року.

У нарысах «Людзі аднаго калгасу» (1947) і «Жывыя душы» (1948) распавядаецца пра новых людзей калгаснай вёскі, пра выхаваньне сацыялістычнага стаўленьня да працы.

Аповесьць «На лясной паласе» — першы твор савецкай літаратуры пра сталінскі плян пераўтварэньня прыроды. Раман «Алена» (1955) пра мікрабіёлягаў быў падзьвергнуты крытыцы за сэнтымэнтальнасьць і безгустоўнасьць.

Узнагароды[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]