Касьцёл Сьвятога Казімера (Магілёў)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Сьвятога Казімера
| |
Касьцёл Сьвятога Казімера
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Магілёў |
Каардынаты | 53°53′47.24″ пн. ш. 30°20′0.54″ у. д. / 53.8964556° пн. ш. 30.3334833° у. д.Каардынаты: 53°53′47.24″ пн. ш. 30°20′0.54″ у. д. / 53.8964556° пн. ш. 30.3334833° у. д. |
Архітэктурны стыль | клясыцыстычная архітэктура[d] |
Дата заснаваньня | 1604 |
Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Касьцёл Сьвятога Казімера | |
Касьцёл Сьвятога Казімера на Вікісховішчы |
Касьцёл Сьвятога Казімера (Фарны) — помнік архітэктуры XVII—XIX стагодзьдзяў у Магілёве. Знаходзіцца ў цэнтры места, пры гістарычным Фарным завулку[a]. Дзейнічаў да першай паловы XX ст. Твор архітэктуры клясыцызму. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Фарны касьцёл — найстарэйшы мураваны будынак Магілёва, часткова зруйнаваны за савецкім часам.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1604 годзе з фундацыі караля і вялікага князя Жыгімонта Вазы ў Магілёве збудавалі парафіяльны (фарны) касьцёл (паводле іншых зьвестак, будаваньне вялося ў 1675—1680 гадох).
Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Па першым падзеле Рэчы Паспалітай (1772 год), калі Магілёў апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзейнічаць. У 1810 годзе яго перабудавалі ў стылі клясыцызму.
Меў статус катэдральнага да пераносу катэдры ў касьцёл Сьвятога Станіслава пры кляштары кармэлітаў[1].
Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Савецкія ўлады зачынілі і часткова зруйнавалі касьцёл. Будынак перарабілі пад складзкое памяшканьне (цяпер ва ўласнасьці РУП «Белтэлекам»).
Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Помнік архітэктуры клясыцызму. Гэта 1-нэфавы прастакутны ў пляне аб’ём з бакавымі прыбудовамі і 5-граннай алтарнай апсыдай. Усходні і заходні фасады мелі клясычныя портыкі. Аб’ём завяршаўся драўляным купалам на нізкім барабане.
Хоры, дзе месьціўся 7-галосны арган, падтрымліваліся 4 драўлянымі слупамі. Тры алтары аздабляла драўляная скульптура[2].
Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Гістарычная графіка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
-
Ю. Пешка, каля 1800 г.
-
1840 г.
-
1880 г.
-
1882 г.
Гістарычныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
-
1913 г.
-
1913 г.
-
1913 г.
-
1913 г.
-
1913 г.
-
1913 г.
-
1913 г.
-
1913 г.
-
1913 г.
-
1913 г.
-
да 1915 г.
-
да 1915 г.
-
А. Вінэр, 1939 г.
-
А. Вінэр, 1939 г.
-
А. Вінэр, 1939 г.
-
травень 1942 г.
Сучасныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
-
Агульны выгляд
-
Портык
-
З боку апсыды
-
Бакавы фасад
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Болдзіна, 3
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 209.
- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 210.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 513Г000007 |