Канеў
Выгляд
Канеў | |||||
укр. Канів | |||||
![]() Царква Сьв. Георгія | |||||
| |||||
Першыя згадкі: | 1147 | ||||
Магдэбурскае права: | 1600 | ||||
Краіна: | Украіна | ||||
Вобласьць: | Чаркаская | ||||
Раён: | Канеўскі | ||||
Мэр: | Igor Renkas[d] | ||||
Плошча: | 17,42 км² | ||||
Вышыня: | 101 м н. у. м. | ||||
Насельніцтва (2005) | |||||
колькасьць: | 26 426 чал. | ||||
шчыльнасьць: | 1516,99 чал./км² | ||||
Часавы пас: | UTC+2 | ||||
летні час: | UTC+3 | ||||
Тэлефонны код: | +380 4736 | ||||
Паштовыя індэксы: | 19000—19009 | ||||
КОАТУУ: | 7110300000 | ||||
Нумарны знак: | CA, IА / 24 | ||||
Геаграфічныя каардынаты: | 49°44′41″ пн. ш. 31°27′21″ у. д. / 49.74472° пн. ш. 31.45583° у. д.Каардынаты: 49°44′41″ пн. ш. 31°27′21″ у. д. / 49.74472° пн. ш. 31.45583° у. д. | ||||
Канеў на мапе Ўкраіны ![]() ![]() Канеў | |||||
![]() | |||||
http://kaniv-rada.gov.ua/ |
Канеў (па-ўкраінску: Канів) — места ў Чаркаскай вобласьці Ўкраіны, на рацэ Дняпры. Адміністрацыйны цэнтар Канеўскага раёну. Насельніцтва на 2005 год — 26 426 чал.
Знаходзіцца за 75 км ад Чаркасаў, за 45 км ад чыгуначнай станцыі Таганча. Рачны порт.
Этымалёгія назвы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Існуе некалькі меркаваньняў датычна паходжаньня назвы места. Дзьве зь іх тлумачаць яе як слова татарскага паходжаньня, якое значыць «ханскі перавоз»[1] або «месца крыві»[2]. Паводле народнага паданьня, тапонім паходзіць ад назвы птушкі — канюка.[3]
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1078: першы пісьмовы ўспамін пра Канеў.[4]
- 1360-я: у Вялікім Княстве Літоўскім.
- 1471: у Кіеўскім ваяводзтве.
- 1536: адбылося Канеўскае паўстаньне, выкліканае самаўпраўнасьцю мясцовага старосты А. Дашковіча.
- 1569: паводле ўмоваў Люблінскай уніі перайшоў да Каралеўства Польскага.
- 1578: у Канеўскі манастыр перавезьлі парэшткі Івана Падковы.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2a/Kanev0.png/130px-Kanev0.png)
- 1600: атрымаў Магдэбурскае права.[4]
- 1616: паводле люстрацыі Кіеўскага ваяводзтва ў Каневе было 1346 «непаслухмяных» казацкіх і 160 «паслухмяных» двароў.
- 1625: каля места адбыўся бой паміж атрадамі гетмана Канецпольскага і казакамі, які адступілі.
- 1672—1686: пад уладай Турэччыны.
- 1775: уладаньне Станіслава Аўгуста Панятоўскага.
- 1793: у выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі.
- 1837: цэнтар павету Кіеўскай губэрні.
- 1920: у складзе Ўкраінскай ССР.
- 1923: цэнтар раёну.
- 15 жніўня 1941 — 1 студзеня 1944: знаходзіўся пад нямецкай акупацыяй.
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1849 год — 5138 чал. (2863 мужчыны і 2275 жанчын).
- 1911 год — 12 228 чал.
- 1971 год — 18,8 тыс. чал.[5]
- 1991 год — 29,7 тыс. чал.[6]
- 2004 год — 13 053 чал.
Эканоміка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Электрамэханічны завод «Магніт» і інш.; харчовая прамысловасьць.
На Канеўскім вадасховішчы працуе ГЭС.
Славутасьці
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/80/%D0%A2%D0%B0%D1%80%D0%B0%D1%81%D0%BE%D0%B2%D0%B0_%D1%81%D0%B2%D1%96%D1%82%D0%BB%D0%B8%D1%86%D1%8F.jpg/240px-%D0%A2%D0%B0%D1%80%D0%B0%D1%81%D0%BE%D0%B2%D0%B0_%D1%81%D0%B2%D1%96%D1%82%D0%BB%D0%B8%D1%86%D1%8F.jpg)
- Магіла-помнік Т. Шаўчэнку на Тарасавай гары
- Царква Сьв. Георгія (XII ст.)
Месты-сябры
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ М. Тихомиров. Древнерусские города. Издание 2-е. — М., 1956. С. 302.
- ^ Фундуклевич И. Статистическое описание Киевской губернии. Часть 1. — СПб., 1852. С. 467.
- ^ Іщенко М. Є., Мотов Л. Г., Сорокопуд І. І. Канівщина. — Дніпропетровськ: «Промінь», 1969. С. 3.
- ^ а б Валерый Грынявецкі. Канеў // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 31
- ^ Канев // Большая советская энциклопедия, 3-е изд.: в 30 т. / Гл. ред. А.М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1969—1978.
- ^ Канев // Большой энциклопедический словарь / Гл. ред. В. П. Шишков. — М.: НИ «Большая Российская энциклопедия», 1998. — 640 с.: ил. ISBN 5-85270-262-5.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2.
- Kaniów // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom III: Haag — Kępy. — Warszawa, 1882. S. 806—819
- Канев // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб, 1890—1907.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу] Канеў — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў