Калядзічы (Гарадзенская вобласьць)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
(Перанакіравана з «Калядзічы (Ваўкавыскі раён)»)
Калядзічы
трансьліт. Kaliadzičy
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Ваўкавыскі
Сельсавет: Краснасельскі
Насельніцтва: 183 чал. (2009)[1]
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1512
Паштовы індэкс: 231920
СААТА: 4208857043
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 53°17′45″ пн. ш. 24°31′25″ у. д. / 53.29583° пн. ш. 24.52361° у. д. / 53.29583; 24.52361Каардынаты: 53°17′45″ пн. ш. 24°31′25″ у. д. / 53.29583° пн. ш. 24.52361° у. д. / 53.29583; 24.52361
Калядзічы на мапе Беларусі ±
Калядзічы
Калядзічы
Калядзічы
Калядзічы
Калядзічы
Калядзічы

Калядзічы[2] — вёска ў Ваўкавыскім раёне Гарадзенскай вобласьці. Уваходзіць у склад Краснасельскага сельсавету.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1796 годз фальварак і вёска, належалі Людвіку Аскірку. У 1836 годзе прыватная вёска, 58 двароў, 268 жыхароў.

Да 2013 году вёска ўваходзіла ў склад Ваўкавыскага сельсавету[3].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 2009 год — 183 чалавекі[1]

Інфармацыя для турыстаў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Каля вёскі знаходзіцца радовішча цэмэнтнага мелу[4], найвялікшае ў Беларусі. Распрацоўка радовішча вялося кар’ерным спосабам, у вёсцы знаходзіцца аднайменны вапнавы завод[5].

Цяпер адпачынак на кар’ерах забаронены з-за небясьпекі абвалу берагоў.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б Колькасьць насельніцтва Беларусі на кастрычнік 2009 году
  2. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 126
  3. ^ Решение Гродненского областного Совета депутатов от 18.10.2013 N 261 О некоторых вопросах административно-территориального устройства Волковысского района Гродненской области(недаступная спасылка)
  4. ^ Николай Дмитриевич Асташкин Природные ресурсы БССР. — Наука и техника, 1970.
  5. ^ География Белоруссии. — Вышэйшая школа, 1984. — 302 с.