Жалонь
| Жалонь лац. Žałoń | |
 | |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Выток | каля в. Пяшчанае (Украіна) |
| Вусьце | Прыпяць |
| Краіны басэйну | Беларусь, Украіна |
| Вобласьці | Жытомірская вобласьць, Гомельская вобласьць і Беларусь[1] |
| Даўжыня | 113 км |
| Сярэднегадавы сьцёк | 4,8 м³/с |
| Плошча басэйну | 1460 км² |
| Нахіл воднай паверхні | 0,7 ‰ |
Жало́нь (укр. Жолонь) — рака ў Беларусі і Ўкраіне, правы прыток ракі Прыпяці (басэйн Дняпра). Цячэ ў Гомельскай вобласьці. Даўжыня 113 км. Плошча вадазбору 1460 км². Выдатак вады каля 4,8 м³/с. Агульны спад ракі 113,4 м. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,7‰.
Асноўныя прытокі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Правыя: Габрэйская канава, Ханя, Харапунь, Стрэлка і Верасожка
Агульныя зьвесткі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Пачынаецца каля вёскі Пішчаніцы Оўруцкага раёну Жытомірскай вобласьці, цячэ Жытомірскім Палесьсем (12,8 км), далей 33,8 км граніцай зь Беларусьсю, 10,9 км зноў Жытомірскай вобласьцю, у нізоўі Ельскім і Нараўлянскім раёнамі. Упадае ў старарэчча на абалоне Прыпяці за 1,2 км на поўнач ад вёскі Вяпроў Нараўлянскага раёну. Вадазбор ракі на Оўруцкім камлюку і ў Мазырскім Палесьсі. Каналамі Сьвячанскім (рака да адгалінаваньня ад яе гэтага канала называецца Верхняя Жалонь), Антонаўскім і ракой Гразівай Жалонь злучаецца з ракой Славечнай.
Даліна невыразная. Абалона двухбаковая, парэзаная мэліярацыйнымі каналамі; шырыня яе ў верхняй плыні да 30 м, на астатнім працягу 100—300 м. Рэчышча амаль на ўсім працягу каналізаванае, таму раку нярэдка называюць Мухаедаўскім каналам[2].
На правабярэжнай тэрасе ракі каля вёскі Ражава і вёскі Белай Сарокі археалягічныя помнікі — мэзалітычнага і нэалітычнага паселішчаў.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ сэрвэр назваў GEOnet — 2018.
- ^ Блакітная кніга Беларусі. Энцыкл. — Мн.: 1994. С. 163.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Блакітная кніга Беларусі: энцыкл / Рэдкал.: Н. А. Дзісько, М. М. Курловіч, Я. В. Малашэвіч і інш.; Маст. В. Г. Загародні. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — ISBN 5-85700-133-1