Гудзін
| Гудзін лац. Gudzin / Hudzin | |
| Gudin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gudo + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гоцін, Гуцін, Гудзень |
| Вытворныя формы | Гудан |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гудзін» | |
Гудзін (Гудзень), Гоцін (Гуцін, Гоцен), Годын — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гудзін, Гоцін, Годзен або Годзін (Gudin, Gottin[a], Godenus, Godin) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готарт Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotard, Gutmann, Savegodo) паходзіць ад гоцкага guþs 'Бог'[2], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[3].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Gutyna[4]. Апроч таго, у Польшчы гістарычна бытавала імя Годзін (Годын, Годзень): Goden (1204 год), Godinus (1265, 1303 і 1316 гады)[5], Johannes Godyn (1347 год)[6].
У Прусіі бытавала імя Гудзен: Guddenne (1422 год)[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Gudenne (1412 год)[8]; земли пустовскихъ в Киевском повете на имя Гудинова (1511 год)[9]; Кудинъ Пилиповичъ… Иванко Гудиновичъ… Гудинъ коваль (1563 год)[10]; въпустилъ Анъдрея Кгуденя… тотъ Кгудень (1 сакавіка 1564 году)[11]; Кудинъ Михалевичъ… Кудинъ Хведковичъ… Трохимъ, Шулгаи, Кудинъ, Денисовичи… Кудинъ Десятниковичъ… Кутенъ (1566 год)[12]; Poddani maiętności Ruszońskiey… Kazimierz Gutyn włok sześć (30 красавіка 1696 году)[13]; Reverendus pater Nicolaus Godyn (каля 1700—1702 гадоў)[14]; Gocieniszki (1744 год)[15]; Marcin Gudzinowicz (7 лістапада 1765 году)[16]; Samul Gutin… Marcin Gutin (25 сакавіка 1766 году)[17]; Anna Gudenia (1762 год)[18].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Годын (каля 602—627) — маярдом франконскага каралеўства Бургундыя
- Іван Гатына — жыхар вёскі Гараваткі (Полацкае ваяводзтва), які ўпамінаецца ў 1762 годзе[19]
Гоціны — парафіяне царквы ў Сьвіслачы (Меншчына) на 1889—1892 гады[20].
Гудзіны (Gudzina) — прыгонныя зь вёскі Зарэчча (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[21].
Гудэны (Guden) — прыгонныя з ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[22].
Гудзіновічы (Gudzinowicz) — літоўскія шляхецкія роды зь Вільні і Лідзкага павету[23].
Гудзяновічы[24] і Гудыновічы[25] — літоўскія шляхецкія роды.
На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Гудзінішкі. На гістарычнай Ашмяншчыне існуе дзьве вёскі з назвай Гудзяняты.
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Паводле назвы мясцовасьці Gottinisdorf
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 660—661.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 76.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 2. — Wrocław, 1968—1970. S. 146.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 7. — Wrocław, 1984. S. 70.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 37.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 711.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 219.
- ^ Ревизия Кобринской экономии: составленная в 1563 году королевским ревизором Дмитрием Сапегой. — Вильна, 1876. С. 99, 260, 272.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 261 (47) (1562—1566). — Vilnius, 2011. P. 261.
- ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 278, 280, 285, 292, 354—355, 411.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 31. — Витебск, 1903. С. 411.
- ^ Memoriale Fratrum Minorum Conventualium Vilnensium (1702—1832). — Vilnae, 2020. P. 98.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Malewski Cz. Popis szlachty lidzkiej z 1765 roku // Rocznik Stowarzyszenia Naukowców Polaków Litwy. 2005. S. 168—183.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 150—151.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. VII. 1743—1776 metų mirties metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 30.
- ^ Яўген Анішчанка, Григоровичи инвентарь 1762 г. в Полоцком воеводстве, Архіў гісторыка Анішчанкі, 18 сакавіка 2017 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Свислочь церковь Бобруйского уезда прихожане, Архіў гісторыка Анішчанкі, 21 ліпеня 2015 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 766.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 116.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 79, 513.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Ґ, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Г, Згуртаваньне беларускай шляхты