Гермэнэўтыка
Гермэнэ́ўтыка (грэцк. hermeneutike ад hermeneuo — «растлумачваю, тлумачу») — кірунак у філязофіі ХХ стагодзьдзя, які вырас на падставе тэорыі інтэрпрэтацыі літаратурных тэкстаў. Прадстаўнікі гермэнэўтыкі, у адрозьненьне ад гістарыцыстаў, прапаноўвалі ўлічваць зьмяненьне мэнтальнасьці людзей у гісторыі, за аснову тлумачэньня падзеяў у гісторыі браць культуру і традыцыю, таму што рэчаіснасьць мінуўшчыны мы бачым менавіта праз прызму гэтай культуры. Выкарыстоўваецца таксама ў музыцы ды юрыспрудэнцыі (тлумачэньне законаў)[1].
Прадстаўнікі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Михайлов А. А. Сучасная філязофская герменэўтыка = Современная философская герменевтика. — Мн.: 1984.
 |