Генадзь Шупенька
| Генадзь Шупенька | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 6 красавіка 1936 |
| Памёр | 9 жніўня 2010 (74 гады) |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | пісьменьнік, літаратуразнаўца, літаратурны крытык |
| Узнагароды |  |
Гена́дзь Шупе́нька (6 красавіка 1936, Падбярэзьзе, цяпер Мядзельскі раён Менскай вобласьці — 9 жніўня 2010) — беларускі літаратар.
Біяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. За Польшчай ягоны бацька сядзеў у Картуз-Бярозе, пасьля Другой сусьветнай вайны яго забілі лясныя бандыты.
У 1955 г. паступіў на філялягічны факультэт БДУ, аддзяленьне беларускай мовы і літаратуры — навучаўся разам са шмат кім з паваеннае літаратурнае генэрацыі. У часе вучобы цяжка захварэў, некалькі гадоў змушаны быў увогуле ня рухацца, перанёс вялізную колькасьць апэрацыяў. Унівэрсытэт скончыў толькі ў 1965 г. Пасьля быў асьпірантам пры катэдры беларускай літаратуры. У 1969—1979 гг. — старшы навуковы супрацоўнік навукова-дасьледчага Інстытуту пэдагогікі Міністэрства асьветы Беларусі, у 1979 г. — стаў рэдактарам, з 1982 г. — загадчыкам рэдакцыі сэрыйных выданьняў выдавецтва «Мастацкая літаратура». Асабіста прымаў удзел у вяртаньні ў беларускі культурны працэс такіх імёнаў як Алесь Гарун, Кастусь Акула. Сябра СП СССР з 1975 г.
Адзін зь першых, каго ўшанавалі мэдалём Францыска Скарыны.
Друкаваўся з 1969 г. як крытык і літаратуразнавец. Выдаў кнігі крытычных нарысаў, літаратурных партрэтаў і артыкулаў «Цеплыня чалавечнасьці» (1977), «Галоўнае — талент» (1987), «Прага мастацкасьці» (1996). Галоўны інтарэс ягонага крытычнага слова — Іван Мележ.
Таксама працаваў перакладчыкам: на беларускую былі перакладзеныя «Мілы ба-пэр!..» Ц. Дзеры (Вугоршчына) (1983), аповесьць «Кат» П. Лягерквіста (Швэцыя) (1986), паасобныя апавяданьні пісьменьнікаў народаў СССР.
Быў выдатным музыкам — вечарыны беларускага пісьменьніцтва на працягу некалькіх дзесяцігодзьдзяў ладзіліся пад акампанемэнт ягонага віртуознага баяна.