Вечарнікавыя
| Вечарнікавыя | |
 Вечарнік сьценны Vespertilio murinus — тыповы від | |
| Клясыфікацыя | |
|---|---|
| Царства | Жывёлы (Animalia) |
| Тып | Хордавыя (Chordata) |
| Падтып | Хрыбетныя (Vertebrata) |
| Надкляса | Чатырохногія (Tetrapoda) |
| Кляса | Сысуны (Mammalia) |
| Падкляса | Зьвяры (Theria) |
| Інфракляса | Пляцэнтарныя (Placentalia) |
| Атрад | Рукакрылыя (Chiroptera) |
| Сямейства | Вечарнікавыя |
| Бінамінальная намэнклятура | |
| Vespertilionidae Gray, 1821 | |
Вечарнікавыя (Vespertilionidae) — сямейства клясы сысуноў, што ўключае понад 460 відаў[1]. Яны распаўсюджаныя па ўсім сьвеце, на ўсіх кантынэнтах, акрамя Антарктыды. Назва Vespertilionidae абавязана роду Vespertilio — «кажан», што паходзіць ад лацінскага тэрміна vesper, што азначае «вечар». Вечарнікавыя насяляюць самыя розныя месца пражываньня; ад трапічных да ўмераных рэгіёнаў; яны аддаюць перавагу лясістым альбо адкрытым ландшафтам, некаторыя могуць быць знойдзеныя ў пустэльнях[2].
Марфалагічныя асаблівасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Большасьць відаў адносна невялікія, але могуць вар’іравацца ад 30 да 130 мм у даўжыню і вагой ад 40 да 80 г. Большасьць вечарнікавых мае чорны, карычневы або шэры колер цела зьверху, з ніжняй паверхняй больш бледнай. Аднак некалькі відаў, асабліва з роду Kerivoula, вядомыя сваімі яркімі, кантраснымі каляровымі ўзорамі. Плоцевы дымарфізм прысутнічае ў многіх відаў; у гэтых выпадках адрозненьні ў памерах звычайна не рэзкія, але самкі заўсёды большыя, чым самцы[2].
Лад жыцьця[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вечарнікавыя лётаюць і актыўныя ў першую чаргу ноччу, днём разьмяшчаюцца ў самых розных месцах — пячоры, шахты, тунэлі, памяшканьня чалавека, дрэвы. Сацыяльнасьць вагаецца ад цалкам адзіночных відаў да каланіяльных відаў. Вечарнікавыя сілкуюцца ў першую чаргу вусякамі і іншымі дробнымі суставаногімі. Аднак некаторыя віды, напрыклад, кажаны паўднёвага захаду ЗША, палююць на скарпіёнаў і іншую буйную здабыч. Вядома, што некаторыя віды, якія належаць да роду Myotis, ядуць рыбу з Каліфарнійскага заліва, палююць на крэветак і дробных марскіх рыб. Драпежныя птушкі і сысуны, а таксама змеі могуць паляваць на вечарнікавых. Гэтыя жывёлы звычайна жывуць у дзікай прыродзе каля 4–6 гадоў, але некаторыя жывуць значна даўжэй, напрыклад, некаторыя віды Myotis жывуць значна больш за дваццаць гадоў. Палонныя асобіны часьцей дасягаюць адзнакі ў два дзесяцігоддзі[2].
Сыстэматыка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вечарнікавыя (Vespertilionidae)[1]
- роды: Antrozous, Arielulus, Baeodon, Barbastella, Bauerus, Chalinolobus, Corynorhinus, Eptesicus, Euderma, Eudiscopus, Falsistrellus, Glauconycteris, Glischropus, Harpiocephalus, Harpiola, Hesperoptenus, Histiotus, Hypsugo, Ia, Idionycteris, Kerivoula, Laephotis, Lasionycteris, Lasiurus, Mimetillus, Murina, Myotis, Neoromicia, Nyctalus, Nycticeinops, Nycticeius, Nyctophilus, Otonycteris, Parastrellus, Perimyotis, Pharotis, Philetor, Phoniscus, Pipistrellus, Plecotus, Rhogeessa, Rhyneptesicus, Scoteanax, Scotoecus, Scotomanes, Scotophilus, Scotorepens, Scotozous, Submyotodon, Thainycteris, Tylonycteris, Vespadelus, Vespertilio
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б Vespertilionidae family / IUCN Red List of Threatened Species
- ^ а б в Birkett, K.; K. Weidman and Y. Woo (2014) Vespertilionidae (анг.). Animal Diversity Web. Праверана 04.04.2021 г.
 |
Гэта — накід артыкула па заалёгіі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |